Είναι η ηθική ανόητε... - Της Θεοδώρας Ατζεμιάν
Όσο να πεις... μερικές απορίες τις έχω...
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Πειραιά. Καλέργη και Αγίου Δημητρίου, η γειτονιά μου. Άνθρωποι του μεροκάματου της βιοπάλης του καθημερινού πολέμου με την επιβίωση. Δεν μου έλειψε τίποτα...η αλήθεια να λέγεται. Ας πάμε και στο δια ταύτα. Η μητέρα μου αριστερή μέχρι κόκκαλο, ο πατέρας μου κεντρώος. Μεγαλώσαμε ακούγοντας τους να κουβεντιάζουν τα υπέρ και τα κατά. Επίσης μεγαλώσαμε με μουσική... πολλή μουσική. Ειδικά όταν μετακομίσαμε και πήγαμε στα Ταμπούρια, απέναντι απ' τον πάλαι ποτέ ALOMA σινεμά δίπλα στον LUX έτερο σινεμά, (οι μικρότερες ούτε καν το θυμάστε) ήταν όσο να πεις κέντρο. Στις εκλογές λοιπόν... αλλά και σε κάθε ομιλία εκτός εκλογών....αυτό που πρωτοστατούσε ήταν η μουσική. Τι Μίκη ακούγαμε τι Νταλάρα... τι επαναστατικά τραγούδια και όλα όμορφα, όλα σε καλούσαν να τα τραγουδήσεις. Η χαρά της μαμάς, πάνω απ' όλα. Οι άνθρωποι ενωμένοι, ήξεραν τα πιστεύω τους, είχαν επιλογές, απορίες φώναζαν τσακώνονταν... πίστευαν. Αυτό βέβαια συνεχίστηκε μέχρι πριν λίγα χρόνια... τώρα τους λυπάμαι όλους... ειλικρινά τους λυπάμαι. Λοιπόν....κάντε εικόνα όλο αυτό το τρακτέρ που είναι μαζεμένο απ' την μια άκρη της Ελλάδος μέχρι την άλλη...να θέλουν οι άνθρωποι να τραγουδήσουν το πόνο τους, να θέλουν να πούνε μετά ασμάτων τη πίκρα τους, να βγάλουν τα πιστεύω τους.....ΜΕ ΤΙ;;; Ποιος να τραγουδήσει για αυτούς... ο Μίκης... ο Νταλάρας... ο Μπιθικώτσης... και τι να πουν; Αριστερά το κόμμα σου λαέ. Θα πέσει φωτιά να μας κάψει... Οπότε... κύριε Τσίπρα... ένα βαρύ κατηγορώ σε σένα που μας στέρησες τη χαρά των ασμάτων αυτών και της πεποίθησης πως είχαμε και εμείς κάτι δικό μας. Άτιμη κοινωνία...
Είναι η ηθική ανόητε...
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
