Πόσα ψέματα πια… - Του Χρήστου Μπουσιούτα

Στην επετειακή (προεκλογική;) του ομιλία, ο Αλέξης Τσίπρας δεν βρήκε να πει ούτε μια συγγνώμη, ούτε μια ομολογία ότι κάπου έκανε λάθος.

Όλα για εκείνον εδώ και ένα χρόνο είναι καλά καμωμένα.

Δεν ήταν λάθος γι αυτόν η συμφωνία της 25ης Φλεβάρη.

Δεν ήταν λάθος το «νεκρό» εξάμηνο της Βαρουφάκειας «μπουρδολογίας» που φτωχοποίησε την χώρα.

Δεν ήταν λάθος η προσπάθεια διχασμού του Ελληνικού λαού.

Από εδώ οι πατριώτες, οι αγωνιστές, οι επαναστάτες. Από εκεί οι προδότες, οι Μερκελιστές, οι Γερμανοτσολιάδες.

Δεν ήταν λάθος το δημοψήφισμα - παρωδία.

Δεν ήταν λάθος το τρίτο, το δικό του μνημόνιο.

Δεν ήταν δικό του λάθος τα Capital controls που έριξαν την τελευταία κλωτσιά στην αγορά.

Δεν ήταν λάθος οι χειρισμοί της Κυρά Τασίας στο μεταναστευτικό για ανοιχτά σύνορα,  κατάργηση του φράχτη και η παροχή ιθαγένειας σε όλους. Δεν ήταν λάθος η κατάληψη της Νομικής και της βίλας Υπατία.

Δεν είναι λάθος ο ανεκδιήγητος Κατρούγκαλος και το νομοσχέδιο του.

Είναι λάθος ο Γλέζος που: "εμπιστεύτηκε ανθρώπους που δεν είδαν τίποτε άλλο εκτός από την εξουσία".

Είναι λάθος η συγνώμη του προς τον Ελληνικό λαό.

Είναι λάθος ο λαός, που βρίσκεται στα κάγκελα και διαμαρτύρεται στους δρόμους.

«Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» όπως έλεγε ο Πιραντέλο.

Το αυτάρεσκο ανθρωπάκι που προτιμά να πεθάνει παρά να παραδεχτεί ότι κάπου έκανε λάθος.

Μας λέει συνέχεια ότι: «τα μέτρα τα προτείνουμε εμείς και δεν μας τα επιβάλουν οι δανειστές όπως έκαναν με τους προηγούμενους.»

Αυτό μου θυμίζει τον Χρόνη Εξαρχάκο σε μια ταινία με τον Φαίδωνα Γεωργίτση.

Κάθε φορά που έκανε μια γκάφα ο Εξαρχάκος, ο Γεωργίτσης τον πέταγε στην θάλασσα.

Την Τρίτη φορά του λέει ο Εξαρχάκος: «Άσε πέφτω μόνος μου» και έπεσε.

Αλήθεια Αλέξη, επειδή έπεσε μόνος του λες να βράχηκε λιγότερο;

Είτε μας τα επιβάλουν τα μέτρα, είτε τα προτείνεις εσύ, το ίδιο σκληρά είναι και εμείς θα κληθούμε να πληρώσουμε τον λογαριασμό και όχι ο Σταθάκης με το αδήλωτο χρήμα.

«Η εντιμότητα στην πολιτική είναι αποτέλεσμα της δύναμης, ενώ η υποκρισία αποτέλεσμα της αδυναμίας»,

Το έλεγε ο Λένιν.

Είναι αντίθετος λέει με την συμφωνία που ο ίδιος προτείνει, καταγγέλλει τα μέτρα που ο ίδιος υπογράφει,

κατηγορεί όλους εκείνους που διαφωνούν με αυτά (άρα συμφωνεί μαζί τους)

και συγχρόνως

ισχυρίζεται ότι καταλαβαίνει και την αντίδραση του κόσμου που είναι στα κάγκελα και στους δρόμους, εναντίον των νόμων που ο ίδιος ψηφίζει στην βουλή.

Και το μυαλό μου είναι θολό ...πω...πω...πω...πω

Τι θέλει να πει ο ποιητής Φανφάρας;

Παράνοια; Τρέλα; Ή η σιγουριά του ότι απευθύνεται σε έναν λαό ηλιθίων;

«Πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζουμε κάτι και ταυτόχρονα να το αρνούμαστε;» Φερνάντο Πεσσόα.

Όταν δεν έχεις επαρκή επιχειρήματα στην δημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ,

πρώτα απομονώνεις τον «αντίπαλο»,

ύστερα προσπαθείς να του κόψεις τα όποια ερείσματα έχει στην κοινωνία,

μετά τον συκοφαντείς ως ακροδεξιό φοροφυγά και φοροκλέφτη και

στο τέλος τον καταγγέλλεις ότι είναι υπηρέτης ντόπιων και ξένων αφεντάδων

και ότι παίζει τα παιχνίδια του Δ.Ν.Τ

Ενός Δ.Ν.Τ που εσύ ο ίδιος με επιστολή σου προσκάλεσες να συμμετάσχει στο πρόγραμμα.

Κάποτε πάνω σε ένα αγροτικό έλεγε: «θέλουν να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι και εσείς είστε μια συντεχνία και να επιβάλουν ξανά τον κοινωνικό αυτοματισμό. Δηλαδή μια κοινωνική κατηγορία απέναντι σε μια άλλη»

Σήμερα αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι είναι «ακροδεξιοί, φοροφυγάδες και φοροκλέφτες»

Την πατήσατε σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, ήρθατε σαν άνθρωποι με ωραίο παρελθόν, γίνατε άνθρωποι με καταστροφικό παρόν και θα εξελιχτείτε σε ανθρώπους με ανύπαρκτο μέλλον.