"Ωδή στην αγνότητα" - Ποίημα του Πέτρου Καψάσκη*
Ωδή στην αγνότητα
Της Στυγός ήπια το ιερό νερό
κι έδωσα όρκο μυστικό
σύ της νιότης μου να 'σαι η αέναη πηγή
σύ ο θάνατος, συ και η ζωή.
Ω, Αγνότητα συ 'σαι της ψυχής μου η ομορφιά!
Ω, Ομορφιά συ 'σαι της ζωής μου η αλήθεια!
Συ που κείσαι στους κόλπους του Ερέβους
σαν τον έρωτα που άφησε η Νύχτα.
Σαν ανθισμένο νυχτολούλουδο ευωδιάζει τ' άρωμα της σάρκας
ωσάν η ψυχή ν' αναγεννάται στη μελιχρή αυγή
κι εγώ, σε κοιτώ με θαυμασμό περίσσιο
τόσο, που το πάθος μου γίνηκε σιωπή.
Το πρόσωπο αθώο κι αγνό, απαλό και σμιλεμένο
σαν μάρμαρο που στο φώς του ήλιου μοιάζει αλλόκοτα λαμπρό,
λευκό στο χρώμα του κρίνου και λεπτοκαμωμένο,
στέγνωνει κάθε μου καημό.
Οι οφθαλμοί κυανοί στο χρώμα του βυθού,
σφύζοντες απ' αναβλύζουσα ευφροσύνη,
και το βλέμμα άδολο και λαγαρό
δεν αντιφεγγίζει θλίψη, μήτε φρίκη και οδύνη.
Μαλλιά, στιλπνά, χρυσά κι αστροστολισμένα
που φτανουν ώς τις κνήμες σου τις τορνευτές,
με θεία κίνηση που πάλει στον αιθέρα,
σ' αστραποβολημα φωτός κι αναλαμπές.
Με δάχτυλα λεπτά και χέρια τριανταφυλλένια
ψαύεις μεσ' του έρωτα τη δίνη κι εξαγνίζεις κάθε μου πληγή,
στης θερινής ευδίας τη γαλήνη,
νιώθω το εμπύρετο μου σώμα να ριγεί.
Ω, αγνότητα,
συ ΄σαι η πιό μεγάλη θέλξη
ένας θρίαμβος πάνω στην ζωώδη υπεροχή,
της ομορφιάς η έλξη.
*Υποψήφιος διδάκτωρ Πολιτιστικής Διπλωματίας
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
