Θέατρο: «Marvin's Room», δράμα του Scott Mac Pherson - Κριτική Νίκου Μπατσικανή*

Μετάφραση: Μελισσάνθη Μάχουτ

Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Δημήτρης Καρατζιάς. Βοηθός: Βαγγέλης Λάσκαρης

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης. Κατασκευαστής σκηνικών: Κώστας Μπακάλης

Κοστούμια: Aλέξης Φούκος. Βοηθός ενδυματολόγου: Χάρης Άνθης

Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας

Διανομή: Αθηνά Τσιλύρα, Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, Δημήτρης Καρατζιάς,

Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Γιάννα Σταυράκη, Στράτος Στρατηγαρέας

Πολυβραβευμένο έργο του Αμερικανού Σκοτ Μακ Φέρσον (Βραβείο Ένωσης Δραματουργών Hull-Warner, Βραβείο John Gassner, Βραβείο Outer Critics Circle: για καλύτερη Off-Broadway παράσταση,  Βραβείο Drama Desk: για καλύτερο έργο). Έγινε και κινηματογραφική ταινία, με τον τίτλο «Σταγόνες Αγάπης - Marvin's Room» σε σκηνοθεσία Τζέρι Ζακς, με τους Μέριλ Στριπ, Νταϊάν Κίτον (προτάθηκε για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου) Λεονάρντο ντι Κάπριο, Ρόμπερτ ντε Νίρο.

Το έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, συγχρόνως με το «Globe Theatre» του Σικάγου, με αφορμή την επέτειο 25 χρόνων από το πρώτο ανέβασμά του.

Η βαριά αρρώστια της μιας από τις δυο αδελφές, που ζουν απομακρυσμένες, εδώ και πολλά χρόνια, γίνεται η αφορμή επανασύνδεσης ολόκληρης της οικογένειας. Η πρώτη, θέλοντας να ανεξαρτητοποιηθεί, είχε φύγει από το σπίτι, σε άλλη πολιτεία των ΗΠΑ, όπου παντρεύτηκε κι απέκτησε δυο αγόρια, τα οποία μεγαλώνει μόνη κι έχει τη φροντίδα τους, μετά τον χωρισμό της. Αυτό σημαίνει προβλήματα κι ευθύνες που την κάνουν να ξεκόψει εντελώς από αυτούς που άφησε πίσω. Ο μεγαλύτερος γιος της, Χανκ (με παραβατική συμπεριφορά) μένει έγκλειστος σε αναμορφωτικό ίδρυμα ανηλίκων, για μεγάλο διάστημα, γεγονός που του προξενεί κι άλλα ψυχικά τραύματα. Η Λι, φεύγοντας από τη γενέτειρά της, είχε αφήσει πίσω την αδελφή της, Μπέσι, για να φροντίζει τον πατέρα τους, Μάρβιν, και μια ανάπηρη θεία τους. Όταν η Μπέσι μαθαίνει πως πάσχει από λευχαιμία, προσπαθώντας να βρει μυελό των οστών από συγγενή, για να είναι συμβατός, απευθύνεται στη Λι, που επιστρέφει στο πατρικό, μαζί με τα παιδιά της, τα οποία αγνοούν την οικογενειακή κατάσταση της μητέρας . Οι δύο αδερφές ξανασυναντιούνται μετά από πολλά χρόνια, αφότου ο πατέρας τους είχε πάθει το πρώτο εγκεφαλικό, και η μία αποφάσισε να αφιερώσει όλη τη ζωή της στη φροντίδα του, ενώ η άλλη να κυνηγήσει τα όνειρά της. Σε σύγκρουση: το καθήκον (από τη μια) τα προσωπικά θέλω (από την άλλη). Τώρα, η αρρώστια της Μπέσι γίνεται η αφορμή επανασύνδεσης και να δουν τα πράγματα με άλλη ματιά. Κι όλα αυτά μέσα από την αφήγηση του ενήλικα, πλέον, Χανκ, πολλά χρόνια έπειτα από τα γεγονότα, πρόσωπο κλειδί στο έργο, που η θεία του, Μπέσι, με τη στάση της, του άλλαξε τη ζωή και γιάτρεψε τις πληγές του. Στην παράσταση, ο πατέρας Μάρβιν δεν εμφανίζεται επί σκηνής, μα είναι ωσεί παρών, στο διπλανό δωμάτιο (room), όπου λαμβάνουν χώρα όλα, κι ακούμε μόνο τα βογγητά του.

Το έργο ευτύχησε στα χέρια του κυρίου Δημήτρη Καρατζιά (δημιουργό του Πολυχώρου Vault) ο οποίος σκηνοθέτησε με μεγάλη έμπνευση την παράσταση, κρατώντας κι έναν από τους κεντρικούς ρόλους. Σύγχρονο δράμα,  στο ανέβασμα του οποίου, ο σκηνοθέτης κατάφερε να μεταδώσει στο κοινό τα συναισθήματα που προξενούν: η θυσία, η άδολη αγάπη, το δόσιμο και η ανιδιοτελής προσφορά, φωτίζοντας, συγχρόνως, κι εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες και πρακτικές. Σε αυτό του το εγχείρημα είχε θαυμαστούς συνεργάτες, που συνεισέφεραν στη συγκίνηση που δημιουργείται και ανέδειξαν την τρυφερότητα αλλά και το χιούμορ που περιέχει το κείμενο. Η Αθηνά Τσιλύρα και η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, ερμηνεύοντας τις διαμετρικά αντίθετες (ως χαρακτήρες) αδελφές, έδωσαν απτά δείγματα του σπουδαίου ταλέντου και της πείρας που διαθέτουν. Άριστα ερμήνευσαν τους ρόλους και οι άλλοι τέσσερις ηθοποιοί: ο εξωστρεφής  γιατρός, υπέροχος Ιωσήφ Ιωσηφίδης, ο εκφραστικός Δημήτρης Καρατζιάς (Χανκ) ο γλυκός Στράτος Στρατηγαρέας (Τσάρλι) και η αγνή θεία των δυο γυναικών (Γιάννα Σταυράκη). Όλοι, όσοι το παρακολουθήσαμε, ξανανιώσαμε άνθρωποι, γεγονός σημαντικό, στη σκληρή εποχή που ζούμε, γι’ αυτό και φέραμε στη σκηνή τους ερμηνευτές πολλές φορές, καταχειροκροτώντας τους. Οι τεχνικοί είχαν συνεισφέρει εξίσου, με τις εύστοχες κι ευρηματικές επιλογές τους σε ό,τι είχαν δημιουργήσει ή κατασκευάσει.

Πολυχώρος Vault Theatre Plus: Μελενίκου 26, Στάση Μετρό «Κεραμεικός»

Ιανουάριος 2016

*Νίκος Μπατσικανής, συγγραφέας – ποιητής