Ο Θέμος, ο Γιώργος και οι μετακλητοί - Του Κώστα Ζάμπα

Το παρακάτω άρθρο μας απέστειλε ο κ. Κώστας Ζάμπας, πατέρας του κ. Γιώργου Ζάμπα, διορισθέντος ως μετακλητού υπαλλήλου στο γραφείο του προέδρου της Βουλής, κ. Βούτση, κι επειδή όλες οι απόψεις πρέπει να ακούγονται, θεωρούμε υποχρέωσή μας να το δημοσιεύσουμε στον Παλμογράφο:

Στο σημερινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» (αρ.φύλ. 581, 10/4/2016) με μεγάλα τυπογραφικά στοιχεία (τα δεύτερα σε μέγεθος και πάνω από το πρώτο θέμα) υπάρχει η είδηση: «ΔΙΟΡΙΣΑΝ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑΡΗ ΣΥΜΒΟΥΛΟ ΣΤΟΝ ΒΟΥΤΣΗ» με υπότιτλο «Ο Γιώργος Ζάμπας που τραγουδάει και σήμερα στο μεζεδοπωλείο «Ελλάδος Εικόνες» διορίστηκε σύμβουλος του προέδρου της Βουλής». Κρεμασμένος στα μανταλάκια λοιπόν ο Γιώργος με τον τίτλο που μένει όχι μόνο για όσους αγοράσουν την εφημερίδα, αλλά και για τους περαστικούς, για τους τηλεθεατές ή τους ακροατές του ραδιοφώνου που παρακολουθούν τις παρουσιάσεις των πρωτοσέλιδων κλπ. Επίσης ο τίτλος είναι τροφή για εύκολες και «πιασάρικες» αποστροφές του γραπτού και προφορικού λόγου σε άρθρα, δημόσιες πολιτικές συζητήσεις κλπ. Χωρίς να χρειάζεται καμιά ιδιαίτερη τεκμηρίωση: Αρκεί που «Το έγραψε το Πρώτο Θέμα» Οι δυο εσωτερικές σελίδες με το άρθρο του συντάκτη έχουν πολύ μικρότερη σημασία.

Προφανώς είναι καθήκον των εφημερίδων και των ΜΜΕ να κρίνουν τα δημόσια πρόσωπα, τόσο αυτά της πολιτικής σκηνής, όσο και αυτά των θεαμάτων. Εν προκειμένω έχουμε να κάνουμε με μια πράξη του Προέδρου της Βουλής (τον διορισμό του Γ. Ζάμπα ως μετακλητού υπαλλήλου στο γραφείο του) και με ένα πρόσωπο, το οποίο βρίσκεται και στον καλλιτεχνικό χώρο (Γ. Ζάμπας), άρα δικαιολογημένες οι αναφορές.

Φυσικά είναι δικαίωμα και των πολιτών να κρίνουν τα δημοσιεύματα μολονότι δεν έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στα μέσα ενημέρωσης, τουλάχιστον όχι όπως έχουν οι ιδιοκτήτες τους, που μπορούν να επιλέγουν τη θέση των τίτλων, το μέγεθος των γραμματοσειρών, το είδος και τον τρόπο της προβολής. Το πολύ να δοθεί ένας χώρος για μια περιορισμένη απάντηση χαμένη στα πολυσέλιδα. Έτσι το μόνο που μένει στο κοινό είναι η πρώτη εντύπωση: Ο τίτλος στα μανταλάκια. Όμως στη σύγχρονη εποχή ο πολίτης έχει τη δυνατότητα να κάνει γνωστή την άποψή του από το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνική δικτύωσης, έστω για το περιορισμένο κοινό "φίλων" που θα ενδιαφερθούν για την άποψή του και δι’ αυτών και για άλλους .

Τον υπογράφοντα, τον πατέρα, δεν τον αφορά το πρωτοσέλιδο, αλλά τον αφορά τόσο ο υπότιτλος στις εσωτερικές σελίδες, όσο και το περιεχόμενο του άρθρου. Συνεπώς το παρόν εκτενές σημείωμα είναι δικαιολογημένο και χρήσιμο για όποιον θέλει να βλέπει και κάτω από τους τίτλους και έχει υπομονή να το διαβάσει.

Ο διορισμός του Γ. Ζάμπα ως μετακλητού υπαλλήλου στο γραφείο του Προέδρου της Βουλής Ν. Βούτση (απόφαση ΑΔΑ: 01-03Τ6/8-2-2016) απασχόλησε τα μέσα ενημέρωσης προ διμήνου με πρώτο το επίσης πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Παραπολιτικά» στις 13/2/2016 με τίτλο: «ΔΙΟΡΙΣΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ Ο ΒΟΥΤΣΗΣ». Βέβαια στο άρθρο αναφέρεται ότι ο Γ.Ζ είναι απόφοιτος του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε μια εκτενή αναφορά και στη καλλιτεχνική του δραστηριότητα ως τραγουδιστή, που ξεκίνησε από την μπουάτ Εσπερίδες του αείμνηστου Γιάννη Αργύρη στην Πλάκα, μέχρι που έκλεισε, και συνεχίζεται. Φυσικά ένας τίτλος του τύπου ΔΙΟΡΙΣΕ ΑΠΟΦΟΙΤΟ ΤΟΥ ΕΚΠΑ Ο ΒΟΥΤΣΗΣ δεν θα ήταν καν είδηση. «Δεν είναι οι ειδήσεις που φτιάχνουν την εφημερίδα, αλλά η εφημερίδα που φτιάχνει τις ειδήσεις …. Εμείς κάνουμε την είδηση … προσέξτε το «κάνω είδηση» είναι μια ωραία έκφραση» λέει ο Σιμέι Διευθυντής της εφημερίδας «Αύριο» στο τελευταίο βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο «Φύλλο μηδέν». Θα ήταν πολύ χρήσιμο να το διαβάσει ο συντάκτης του άρθρου του Πρώτου Θέματος, ο οποίος δεν αναφέρει καν ότι ο ΓΖ είναι απόφοιτος πανεπιστημίου, μολονότι όπως είπαμε και παραπάνω η συμβολή του ίδιου του άρθρου στη δημιουργία εντυπώσεων είναι περιορισμένη. Αυτό που μετράει είναι ό τίτλος και αυτό είναι δουλειά του «κομεντατόρε» Θέμου.

Τον πρωτοσέλιδο τίτλο των Παραπολιτικών διάβασε η παρουσιάστρια της πρωινής εκπομπής στο κανάλι Ε την επόμενη μέρα και αγουροξυπνημένη και ξαφνιασμένη, αναφώνησε δικαίως: «Άλλο κι αυτό» και ξεφύλλισε την εφημερίδα. Τη σκηνή αυτή αναπαρήγαγαν μια βδομάδα μετά και οι ΑΜΑΝ με ένα σατυρικό τραγουδάκι, που υποτίθεται ότι τραγουδούσε ο Γιώργος στον Πρόεδρο. Και πάλι ο τίτλος!

Την ίδια ημέρα δυο εκπομπές στο Ε που συνδυάζουν πολιτικά και κοινωνικά θέματα και ασχολούνται με τον κόσμο του θεάματος αναπαρήγαγαν το ζήτημα, αλλά μάλλον κατέληξαν να παρουσιάζουν την καλλιτεχνική δουλειά του Γιώργου χωρίς να αναδεικνύουν κάτι μεμπτό. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν σχολίασα τότε.

Δυο μήνες μετά εμφανίζεται στο Πρώτο Θέμα ο «τραγουδιάρης σύμβουλος». Ας δούμε αναλυτικά αυτά τα χαρακτηριστικά:

Από που προκύπτει ότι ο ΓΖ είναι «σύμβουλος», σε τι να συμβουλεύσει τον Βούτση; Μετακλητός υπάλληλος στο γραφείο του Προέδρου είναι και διοικητική δουλειά κάνει, όπως και η πλειονότητα των μετακλητών. Το πτυχίο του ΕΚΠΑ είναι υπεραρκετό για τα καθήκοντα αυτά.

Τα στοιχεία για τους μετακλητούς υπαλλήλους της Βουλής είναι αναρτημένα στην ιστοσελίδα της http://diafaneia.hellenicparliament.gr/results/…

Επειδή συνηθίζω να μην προβάλω ανυπόστατους ισχυρισμούς, πήρα όλα αυτά τα στοιχεία από το διαδύκτιο και τα επεξεργάστηκα, προκειμένου να έχω μια προσωπική εικόνα για τους μετακλητούς, δηλαδή για ένα θέμα που έχει σηκωθεί ψηλά στην ειδησεογραφία όσο ποτέ στο παρελθόν, τόσο ώστε από την μεγάλη πλειονότητα των ΜΜΕ να περνάει μια αντίληψη πως ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ να αλώσει το κράτος με ημέτερους. Οι πίνακες που ακολουθούν είναι αποτέλεσμα μιας δικής μου δουλειάς μετά την κυκλοφορία (από το Σάββατο) του Πρώτου Θέματος.

Στον πρώτο πίνακα που είναι χρονολογικός για τους διορισμούς μετακλητών υπαλλήλων φαίνονται οι ημερομηνίες, αυτός που πρότεινε τον διορισμό, ο αριθμός απόφασης και η κατηγορία του υπαλλήλου (ΠΕ: Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, ΤΕ: Τεχνολογικής, ΔΕ: Δευτεροβάθμιας, ΥΕ: Υποχρεωτικής). Αναζητώντας με τον αριθμό της απόφασης (πχ στο Google) μπορεί κάποιος να βρει τις λεπτομέρειες του διορισμού.

Στον δεύτερο πίνακα έχει γίνει κατάταξη των ίδιων στοιχείων ανάλογα με το κόμμα κάθε αξιωματούχου. Σε ειδική κατηγορία ΥΠΗΡΕΣΙΑ έχουν καταταγεί οι μετακλητοί του Γενικού και του Ειδικού Γραμματέα της Βουλής. Αν κάποιος παρατηρήσει ότι και αυτοί από τον πρόεδρο ορίστηκαν, άρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα για τα συμπεράσματά μας να «χρεωθούν» στον ΣΥΡΙΖΑ. Μικρά λάθη που μπορεί να έχουν προκύψει κατά την μεταφορά στοιχείων από τις αποφάσεις στους πίνακες ας συγχωρεθούν λόγω βιασύνης, αλλά δεν αλλάζουν την ουσία. Οι πίνακες αφορούν στους διορισμούς. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι υπηρετούν σήμερα. Κάποιοι παραιτήθηκαν ή απολύθηκαν και αντικαταστάθηκαν (περιπτώσεις πρώην Προέδρου Βουλής, νέου Προέδρου ΝΔ και Γραμματέων).

Αν κάποιος έχει την υπομονή να μελετήσει προσεκτικά τους δυο πίνακες μπορεί να βγάλει πολλά ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Εδώ περιοριζόμαστε στα πιο βασικά:

• Στη Βουλή διορίστηκαν 119 μετακλητοί υπάλληλοι μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Η θητεία τους λήγει αυτοδίκαια, όπως έγινε και στις προηγούμενες κοινοβουλευτικές περιόδους.

• Στους αξιωματούχους του ΣΥΡΙΖΑ αντιστοιχούν 26 ή 39 αν συνυπολογίσουμε και τους υπαλλήλους των γραμματέων. Δηλαδή το 22% ή το 33%. Σε κάθε περίπτωση το ποσοστό είναι μικρότερο από το εκλογικό ποσοστό του και πολύ μικρότερο από το ποσοστό των εδρών του. Ας σημειωθεί ότι οι αξιωματούχοι του δεν έχουν εξαντλήσει τα περιθώρια που τους δίνει ο Κανονισμός για την κάλυψη των αναγκών των γραφείων τους.

• 55 μετακλητοί έχουν καταταγεί στην κατηγορία ΔΕ (δευτεροβάθμια εκπαίδευση) ή 46%. Σε πολλούς υπάρχει η ένδειξη «επεξεργασίας κειμένου». Δακτυλογράφοι όπως λέγαμε παλαιότερα. Το 36% είναι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.

Από αυτά προκύπτει ότι με τον θεσμό των μετακλητών ο Πρόεδρος, οι Αντιπρόεδροι, οι Αρχηγοί των κομμάτων στελεχώνουν τη διοικητική λειτουργία των γραφείων τους. Δεν πρόκειται για συμβούλους και διορίζονται με κριτήριο την εμπιστοσύνη που έχει στα πρόσωπα αυτά ο προτείνων. Δεν είναι ο τρόπος που προσλαμβάνονται οι υπάλληλοι στη Δημόσια Διοίκηση, είναι μόνο για τους μετακλητούς και δεν έχει κατατεθεί από κανένα κόμμα άλλη πρόταση για αυτούς τους διορισμούς. Μήπως όσοι πολιτικοί κάνουν υποκριτικά κριτική, πρέπει να ερωτώνται: «Εσείς πως επιλέξατε τον μετακλητό στο γραφείο σας;»

Για να έρθουμε λοιπόν στον Γιώργο δεν πρόκειται για σύμβουλο. Επελέγη από τον Ν. Βούτση επειδή τον γνώριζε προσωπικά και έχει την εμπιστοσύνη του, δηλαδή με τα κριτήρια που έχουν άπαντες και απανταχού για αυτή την κατηγορία προσωρινών υπαλλήλων. Έχω βαθύτατη εκτίμηση στον Ν. Βούτση από τα φοιτητικά μας χρόνια για το ήθος και την ακεραιότητά του. Άλλωστε αυτή αναγνωρίζεται και από τους πολιτικούς αντιπάλους του. Δεν περίμενα να διορίσει τον Γιώργο για να τον εκτιμήσω, ούτε το σχεδιάζαμε επί 45 χρόνια. Ούτε σύμβουλος, ούτε κολλητός ο Γιώργος λοιπόν.

Μένει το «τραγουδιάρης». Ο Θέμος τόσο στην εκπομπή του, όσο και στην εφημερίδα του καλεί και προβάλει καλλιτέχνες και ανάμεσα σε αυτούς και τραγουδιστές. Όχι βέβαια της Όπερας. Κατά κανόνα παρέα με «αιθέριες υπάρξεις», όπως γράφει στο άρθρο. Τόσο πολύ τους εκτιμά; Τραγουδιάρηδες και τραγουδιάρες; Η ειδικά ο Γιώργος είναι τραγουδιάρης;

Θα μπορούσα να πω πολλά για το «Πρώτο Θέμα», όπως για το αξέχαστο πρωτοσέλιδο στο φυλ. 371/1-4-2012: «Πέτα τη γιαγιά στη Χρυσή Αυγή». Δεν είναι όμως της στιγμής. Δυστυχώς οι τραμπούκοι με τις βαριοπούλες, αυτοαποκαλούμενοι «Ρουβίκωνας», φρόντισαν να του προσφέρουν ένα δώρο προχθές: Μια ανέλπιστη διαφήμιση και ηρωοποίηση, σαν να ήταν το οχυρό της αδέσμευτης δημοσιογραφίας που πολιορκείται.

Όσον αφορά εμένα προσωπικά έχω να πω αυτό που έγραψα εχθές σε ένα συμφοιτητή μου, ο οποίος όταν ανάρτησα πάραυτα το δημοσίευμα των «Παραπολιτικών» στη σελίδα μου στο facebook ζητώντας από τους φίλους να σχολιάσουν έγραψε «βρε πως αλλάζουν οι καιροί»: «Οι καιροί αλλάζουν, αλλά για εμάς είναι αργά να αλλάξουμε» και να συμπληρώνω εδώ: «Ο τόπος είναι μικρός και όλοι γνωριζόμαστε».

Το σημερινό πρωτοσέλιδο με κύριο θέμα φτιαγμένο με την κατάλληλη επιλογή και συνδυασμό λέξεων, «διόρισαν τραγουδιάρη σύμβουλο», που διαβάζεται ακόμα και όταν η εφημερίδα είναι διπλωμένη, είναι μια απόπειρα ηθικής δολοφονίας. Εκτός από τους κοινούς και τους οικονομικούς δολοφόνους υπάρχει και ένα άλλο είδος: των ηθικών.

Όλα τα παραπάνω γράφτηκαν με νηφαλιότητα και με προσπάθεια τεκμηρίωσης. Θέλω όμως να κλείσω κρουστικά σχολιάζοντας τον τίτλο, που πιστεύω ότι εγράφη δια χειρός Θέμου, με τρόπο που θα αρέσει και σ’ αυτόν: «Στο είδος του είναι θεός. Αλλά το είδος του είναι σκατά» (και πάλι από το "Φύλλο μηδέν" του Ουμπέρτο Έκο).

10/4/2016

Κώστας Ζάμπας

(Ακολουθούν οι πίνακες).