Είσαι μόνος. Αλλά δεν είσαι ο μόνος - Της Έλενας Ακρίτα

Ζεις πια με μόνιμο αξεσουάρ μια κοτρόνα που σου πλακώνει το στήθος.

Ζεις με μόνιμες κρίσεις πανικού μακιγιαρισμένες πίσω από ένα παγωμένο χαμόγελο.

Ξυπνάς το πρωί και το μόνο που θέλεις είναι να σκεπαστείς με το πάπλωμα και να μην ανοίξεις τα παντζούρια.

Όλα μοιάζουν μάταια, όλα μοιάζουν δύσκολα - άλλα αδιάφορα κι άλλα ανυπέρβλητα.

Νιώθεις διαλυμένος πριν ξεκινήσεις να κάνεις το παραμικρό.

Πράγματα απλά, καθημερινά, ρουτινιάρικα – τώρα υψώνονται μπροστά σου βουνά δύσβατα: Δεν μπορείς, δεν αντέχεις να σκαρφαλώσεις.

Πονάει το κεφάλι, πονάει το σώμα, τα βήματα σέρνονται, το κορμί σκύβει.

Σαν να χάνεις την μνήμη σου... Ξεχνάς πρόσωπα, ονόματα, καταστάσεις.

Δε σε νοιάζει η εμφάνιση σου.

Αποτραβιέσαι από τους φίλους, αδιαφορείς για τους αγαπημένους, διεκπεραιώνεις οριακά τη δουλειά.

Και τίποτα να μην κάνεις, αισθάνεσαι σαν να ‘έσκαβες όλη μέρα.’

Είσαι ‘λίγος’. Όλοι οι άλλοι είναι καλύτεροι από σένα.

Νιώθεις μόνος.

Αλλά δεν είσαι ο μόνος.

Όλοι, λίγο πολύ, μοιραζόμαστε το ίδιο κοινό μυστικό. Η κατάθλιψη είναι το κομμάτι της ζωή μας που κρύβουμε στον κόρφο μας. Το φέρουμε εντός μας ως στίγμα. Υποφέρω. Λυγίζω. Γονατίζω. Δεν είμαι αρκετά δυνατός. Ντρέπομαι. Κρύβομαι. Νιώθω μόνος.

Νιώθουμε μόνοι.

Αλλά δεν είμαστε οι μόνοι.

Στην διάλεξη του ο θεωρητικός φυσικός Stephen Hawking - που στα 21 του χρόνια νόσησε από ALS (Αμυοτροφική Πλάγια Σκλήρυνση) – συγκρίνει τις μαύρες τρύπες του σύμπαντος με ‘μαύρες τρύπες της απόγνωσης’.

Στα 75 του χρόνια (όταν διαγνώστηκε, οι γιατροί του είχαν δώσει μάξιμουμ δύο χρόνια ζωής) ο Hawking απευθύνεται στα άτομα που υποφέρουν από κατάθλιψη και περνάει ένα μήνυμα ελπίδας:

“Οι μαύρες τρύπες δεν είναι ούτε αιώνιες φυλακές, ούτε τόσο μαύρες όσο εμείς τις έχουμε ζωγραφίσει.

Πράγματα μπορούν να βγουν από μια μαύρη τρύπα τόσο προς τα έξω, όσο και ενδεχομένως σε κάποιο άλλο σύμπαν. Οπότε, αν αισθάνεστε ότι βρίσκεστε μέσα στη μαύρη τρύπα, μην το βάζετε κάτω. Υπάρχει δρόμος διαφυγής.

Μην ξεχνάτε να κοιτάζετε πάντα ψηλά στα αστέρια κι όχι κάτω από τα πόδια σας. Μην σταματήσετε ποτέ να εργάζεστε. Η δουλειά μας δίνει νόημα, μας δίνει σκοπό κι η ζωή μας είναι άδεια χωρίς αυτήν”.

(Σημείωση συντάκτριας: ΑΝ υπάρχει δουλειά και δεν έχει βαρέσει ταβάνια η ανεργία, όπως σε μας).

“Αν έχετε την μεγάλη τύχη να ανακαλύψετε την αγάπη, τότε να θυμάστε ότι είναι πάντα εκεί και να μην την καταστρέψετε.”

Για την αυτοκτονία:

«Αυτός που υποφέρει πολύ, έχει κάθε δικαίωμα να τερματίσει την ζωή του, αν αυτό πραγματικά θέλει. Όμως, προσωπικά πιστεύω ότι θα ήταν πολύ μεγάλο σφάλμα. Όσο άσχημη κι αν μας φαίνεται η ζωή, πάντα υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε και να πετύχουμε σε αυτό. Όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα”.

Και καταλήγει:

“Εγώ τα κατάφερα στη ζωή μου, μόνο επειδή πήρα τόση πολλή αγάπη από την γυναίκα μου, τα παιδιά μου, τους συναδέλφους μου και τους φοιτητές μου.

Η άποψη μου είναι ότι, σε γενικές γραμμές, οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να μας βοηθήσουν. Όμως, πρέπει κι εμείς να τους ενθαρρύνουμε. Να εισπράξουν από μας ότι οι προσπάθειες να μας βοηθήσουν θα πιάσουν τόπο. Και να δουλέψουμε προς αυτή την κατεύθυνση, όσο καλύτερα μπορούμε.”

Stephen Hawking στο Royal Institution of London

Είσαι μόνος. Αλλά δεν είσαι ο μόνος.

Γιατί τελικά:

«Κατάθλιψη είναι να ζεις εγκλωβισμένος σε ένα σώμα που επιδιώκει να ζήσει κι ένα μυαλό που επιδιώκει να πεθάνει».

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στις 16/4/2016