Ποιος σκότωσε την Άννα Πολιτκόφσκαγια;

της Χριστιάννας Λούπα

Είναι άραγε τυχαίο, ότι η Ρωσίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας Άννα Πολιτκόφσκαγια δολοφονήθηκε στις 7 Οκτωβρίου του 2006, ημέρα γενεθλίων του Βλαντιμίρ Πούτιν; Είναι τυχαίο, ότι η συγκεκριμένη δημοσιογράφος είχε σφόδρα κατακρίνει τον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Τσετσενίας, αλλά και το ίδιο το Κρεμλίνο; Ή μήπως είναι τυχαίο, ότι δεκατρείς συνολικά δημοσιογράφοι δολοφονήθηκαν στη Ρωσία επί προεδρίας Πούτιν;

Κεκλεισμένων των θυρών σε κοινό και δημοσιογράφους ξεκίνησε επιτέλους σε στρατοδικείο της Μόσχας η πολύκροτη δίκη για τη δολοφονία της Πολιτκόφσκαγια, η οποία ωστόσο, δεν αναμένεται να φέρει αποτελέσματα, καθότι ο «άγνωστος» δολοφόνος κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος. Μα ακόμα κι αν αυτός που τράβηξε τη σκανδάλη του μοιραίου Μακάροφ συλληφθεί κάποτε, εκείνος που έδωσε τη στυγνή εντολή της δολοφονίας, δεν πρόκειται ποτέ να δικαστεί.

Πολεμική ανταποκρίτρια στην Τσετσενία, η Πολιτκόφσκαγια, συνελήφθη και η ίδια από την FSB, (διάδοχο της KGB), στην εμπόλεμη ζώνη, ενώ ο ίδιος ο Πούτιν την είχε χαρακτηρίσει ως «προδότρια των συμφερόντων του ρωσικού λαού». Η Άννα είχε καταλάβει πολλά για να είναι σε θέση να προβλέψει το τέλος της. Σε απόσπασμα του ημερολογίου της, που δημοσίευσε η Νόβαγια Γκαζέτα, στην οποία αρθρογραφούσε, διαβάζουμε: «Η Ρωσία βρίσκεται σε αδιέξοδο... Αυτό που συνέβη οφείλεται στο γεγονός ότι στις θέσεις κλειδιά της κυβέρνησης της χώρας βρίσκονται τώρα όλοι οι άνθρωποι που ήταν κάποτε στην KGB... Η πλειοψηφία του πληθυσμού συμφωνεί. Τι θα γίνει όμως με την μειοψηφία; Εγώ γράφω βιβλία και δημοσιεύω άρθρα. Πρέπει να εξηγήσω πού πάνε τα πράγματα, πρέπει να εξηγήσω ότι εάν το σύστημα νιώθει την ανάγκη να εξουδετερώσει κάποιον που τον ενοχλεί, θα το κάνει χωρίς κανένα δισταγμό...».

Μόνο οι τέσσερις σφαίρες που δέχτηκε η μαχητική δημοσιογράφος έξω από τον ανελκυστήρα της πολυκατοικίας της στη Μόσχα στάθηκαν ικανές να της κλείσουν το στόμα για πάντα, ενώ ετοίμαζε ένα άρθρο για βασανιστήρια στην Τσετσενία, που διέπραξαν οι φίλα προσκείμενες στον Πούτιν τοπικές αρχές και τελικά δημοσιεύθηκε ημιτελές.

Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ άλλωστε είχε δηλώσει στην εφημερίδα «La Republica» αμέσως μετά τη δολοφονία: «Είναι σαφές ότι θέλησαν να της κλείσουν το στόμα... πρόκειται για σκληρό πλήγμα κατά της ελευθερίας του Τύπου και εναντίον όποιου αγωνίζεται για τη δημοκρατία στη χώρα μας».

Λίγο μετά την εκτέλεση της Πολιτκόφσκαγια εξ άλλου, πέθανε στο Λονδίνο δηλητηριασμένος με το ραδιενεργό ισότοπο «Πολώνιο 210» ο Αλεξάντρ Λιτβινένκο, πρώην πράκτορας της FSB. Οι αποκαλύψεις του για τα εγκλήματα της πουτινικής Ρωσίας,
φαίνεται, δεν ήταν πλέον ανεκτές από το Κρεμλίνο, που δείχνει να μην μπορεί να απαγκιστρωθεί από τις δοκιμασμένες πρακτικές του επάρατου παρελθόντος.

Η ακτιβίστρια δημοσιογράφος, την οποία είχαν προσπαθήσει να δηλητηριάσουν στο παρελθόν, επανειλημμένα είχε βραβευθεί εντός και εκτός Ρωσίας για τη δράση της υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ σημαντικός ήταν ό ρόλος της στη μεσολάβηση για την ειρηνική επίλυση της κρίσης που προέκυψε από την κατάληψη του θεάτρου Νόρντ Οστ στην Μόσχα, με την ομηρία πολλών εκατοντάδων ανθρώπων. Μια τραγωδία όμως που τελικά δεν αποφεύχθηκε και κόστισε την ζωή σε 130 ανθρώπους.

Επί πλέον, στα βιβλία της στηλιτεύει το μετασοβιετικό καθεστώς και καταδικάζει απερίφραστα την επίθεση στην Τσετσενία – μια επιχείρηση για τα πετρέλαια.

Μέσα σ’ έναν ανελέητο πόλεμο συμφερόντων της μαφίας ωστόσο και των πρώην πρακτόρων της φοβερής μυστικής αστυνομίας, που με την πτώση του κομμουνισμού μετατράπηκαν σε μάνατζερ, των κομματικών «ινστρουχτόρων», που έγιναν μπίζνεσμεν και τα μέλη της τέως κομμουνιστικής νομενκλατούρας, που μετατράπηκαν σε αδίστακτους κεφαλαιοκράτες, «σπεκουλάροντας» τα πετρέλαια, η φωνή της Πολιτκόφσκαγια παραήταν ενοχλητική.

Και την ίδια ώρα που ο διεθνής τύπος, επέκρινε σφόδρα τον Πούτιν, εκείνος υπέγραφε με τη Γερμανίδα καγκελάριο, συμφωνία για το Φυσικό Αέριο.

«Μερικές φορές οι άνθρωποι πληρώνουν με τη ζωή τους την εκφορά της γνώμης τους δημόσια», είχε πει η Άννα σε Συνέδριο για την ελευθερία του Τύπου. Πόσο δίκιο είχε!