Ο εκ πεποιθήσεως εργένης πολιτικός, Δημ. Παπασπύρου - Του Τάσου Κοντογιαννίδη

Είχε μετατρέψει επί Δικτατορίας με παλιούς πολιτικούς, γραφείο της οδού Ομήρου σε μετερίζι του αγώνα για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας

Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη

akontogiannidis@yahoo.gr

Φωτο: Ο Δημήτριος Παπασπύρου στο γραφείο του

Τέτοιες μέρες του Σεπτέμβρη του 1987, έφυγε από τη ζωή ο ευπατρίδης πολιτικός Δημήτρης Παπασπύρου, εκ πεποιθήσεως εργένης κι εραστής του ωραίου φύλου, που υπήρξε σ’ όλη του την πολιτική καριέρα, συνεπής αγωνιστής της Δημοκρατίας. Με το τίτλο του τελευταίου προέδρου της Βουλής,  υπεράσπισε επί δικτατορίας  τη σημαία της Δημοκρατίας και σε γραφείο της οδού Ομήρου, συγκεντρώνονταν οι πολιτικοί, μετατρέποντας το σε μετερίζι του αγώνα για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Υπήρξε ανιδιοτελής υπερασπιστής  διωκομένων αγωνιστών στα δικαστήρια από το δικτατορικό καθεστώς και  αφιέρωσε τη ζωή του στην υπηρεσία του λαού.

Γεννήθηκε στη Λειβαδιά το 1902 τέλειωσε το Γυμνάσιο στη Θήβα, σπούδασε νομικά στην Αθήνα  και άσκησε τη δικηγορία στη γενέτειρα του. Νωρίς αναμίχθηκε  στην πολιτική, πέρασε από το  "Προοδευτικό Κόμμα" του Γ. Καφαντάρη και αργότερα  εντάχθηκε στην ΕΠΕΚ του Νικολάου Πλαστήρα με την οποία εξελέγη βουλευτής Αττικοβοιωτίας το 1950,51 και 53.

Φωτο: Τα τρία «Π» της ΕΠΕΚ, Δημ. Παπασπύρου, Σάββας Παπαπολίτης και ο αρχηγός Νικόλαος Πλαστήρας

Ως υπουργός δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Πλαστήρα εισηγήθηκε και ψηφίστηκε ο νόμος περί μέτρων ειρηνεύσεως, (για την μετεμφυλιοπολεμική πορεία της χώρας), ήταν ο εισηγητής του  Συντάγματος το 1952, πρωτεργάτης της αποκαταστάσεως  ακτημόνων γεωργών και κτηνοτρόφων, με τη δημιουργία νέων οικισμών, ενώ δεν μπόρεσε, αν και προσπάθησε, να αποσοβήσει την εκτέλεση του  Νίκου Μπελογιάννη.

Φωτο: Επίσκεψη στον ασθενή πρωθυπουργό Νικόλαο Πλαστήρα το 1951

Το 1956 συνεργάσθηκε με τη ΦΙΔΕ, εξελέγη βουλευτής και προσχώρησε μετά στην Ένωση Κέντρου, με την οποία εξελέγη το 1961,63 και 64, χρημάτισε υπουργός δικαιοσύνης και Προεδρίας  και πρόεδρος της Βουλής το 1965.

Στη λεγόμενη «Αποστασία» αδικήθηκε κατάφορα με απαραδέκτους χαρακτηρισμούς, «προδότη», «παλάντζα», «αποστάτη», όπως όσοι αποχώρησαν, εξ αιτίας της  κρίσης που είχε δημιουργήσει η ανάμιξη του Ανδρέα Παπανδρέου  στο θέμα του ΑΣΠΙΔΑ και εξανάγκασε τον Γέρο της Δημοκρατίας να έρθει σε ρήξη με το Στέμμα.   Και οι αποχωρήσαντες ήταν όλοι, κορυφαία στελέχη και ιδρυτές της Ενώσεως Κέντρου.

Ο Δημήτριος Παπασπύρου, συνελήφθη το 1967 επί Δικτατορίας κι  εκτοπίσθηκε στο Πλωμάρι Λέσβου. Μαζί με άλλους πολιτικούς,  οργάνωσαν το 1973 την «Κοινοβουλευτική Επιτροπή δια την αποκατάσταση της Δημοκρατικής νομιμότητος», στο «άντρο της Δημοκρατίας» στην οδό Ομήρου, όπου συναντώντο οι παλιοί πολιτικοί, που μετείχαν στην Επιτροπή: Παν. Κανελλόπουλος,  Κων. Τσάτσος,  Γεώργιος Ράλλης,  Αλέξ. Μπαλτατζής,  Γεώργιος Μαύρος, Ευάγγελος Αβέρωφ,  Σάββας Παπαπολίτης, Γιάννης Ζίγδης, Αγγ. Αγγελούσης, Κων. Καλλίας, Εμμ. Κοθρής, Παν. Παπαληγούρας, Δημ. Βουρδουμπάς, Κων. Στεφανάκης,  Κων. Παπακωνσταντίνου κ.α. Εκεί γίνονταν οι ζυμώσεις, οι διαβουλεύσεις, οι αγώνες  και η αποστολή  διαβημάτων σε Κοινοβούλια ξένων κρατών για να συμβάλουν στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Ως τελευταίος πρόεδρος της Βουλής μετείχε το 1970 στην ολομέλεια της Ατλαντικής Συμμαχίας και μίλησε ως εκπρόσωπος του πολιτικού κόσμου, το 1972 κατέθεσε με τον Γεώργιο Ράλλη στην Επιτροπή του Κογκρέσου, ενώ εξέδωσαν και  απέστειλαν πλήθος ανακοινώσεων για την επικρατούσα κατάσταση.

Από την αρχή της Δικτατορίας παρίστατο συχνά στα δικαστήρια ως μάρτυρας υπεράσπισης, όπως στη δίκη της Δημοκρατικής Άμυνας, άλλων συλληφθέντων αντιστασιακών, ενώ πολλές φορές αναλάμβανε συνήγορος υπεράσπισης άνευ πληρωμής.

Φωτο: Συνήγορος υπεράσπισης σε δίκη στελεχών του ΚΚΕ επί δικτατορίας

Στη δίκη μελών της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ τον Φλεβάρη του 1972, την οποία είχα παρακολουθήσει, κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες με τις ερωτήσεις στους μάρτυρες και την αγόρευση του στο Πενταμελές Εφετείο, ώστε οι τέσσερις κατηγορούμενοι (Μπεβεράτος,  Σαρώφ, Μπαρμπαλιάς, Πολυχρονάκης), που συνελήφθησαν το Μάη του 1971, για παράβαση του Νόμου 509, να καταδικαστούν σε μικρές ποινές. Σε άλλη δίκη το 1969, με κατηγορούμενους  αντιστασιακούς, οι ερωτήσεις που απηύθυνε, εκνεύρισαν  τον μάρτυρα κατηγορίας αστυνόμο  Μάλλιο, που αντί απαντήσεως, τον αγριοκοίταξε έντονα. Και ο Παπασπύρου καθησυχαστικά του λέει «μην εκνευρίζεσθε κύριε μάρτυς, αν με θέλετε για ανάκριση, ξέρω πού είναι η Μπουμπουλίνας…»

Φωτο: Δίπλα στον πρόεδρο Καραμανλή, ο πρωθυπουργός Γ. Ράλλης και ο πρόεδρος της Βουλής Δ. Παπασπύρου.

Μετά την μεταπολίτευση διετέλεσε στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος  υπουργός Γεωργίας, προσεχώρησε στην «Νέα Δημοκρατία» του Κων. Καραμανλή και ήταν γενικός εισηγητής  στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή με πρόεδρο τον Κων. Τσάτσο, στην επεξεργασία του Συντάγματος του 1975. Το 1977  εξελέγη πρόεδρος της Βουλής έως το 1981. Πέθανε στις 16-9-1987, πάμπτωχος και η κηδεία του έγινε στη Λειβαδιά δημοσία δαπάνη, με την φροντίδα του Γενικού διευθυντού της Βουλής Αντώνη Αγγελόπουλου. Λίγο πριν πεθάνει, ζήτησε να δει τον τότε πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κων. Μητσοτάκη. Η συνάντηση στο μικρό και λιτό διαμέρισμα, στην Μπουμπουλίνας 18  και ο αποχαιρετισμός, έγινε  μέσα σε έντονα φορτισμένο συγκινησιακά κλίμα…