Ποιος φταίει για τον Στέφανο Χίο; - Του Ανδρέα Ζαμπούκα

SOOC

Ο υπουργός Σπίρτζης πιστεύει ότι θα περιορίσει την «δραματοθεραπεία» του Στέφανου Χίου με τις μηνύσεις, όταν η Δικαιοσύνη δεν έδρασε όλα αυτά τα χρόνια, ούτε μία φορά αυτεπάγγελτα;

Στην αρχή, όλοι απορούσαν γιατί κανείς δεν έχει συλλάβει τον Στέφανο Χίο. Σιγά σιγά όμως κατάλαβαν ότι ο άνθρωπος δεν έκανε τίποτα παραπάνω από να μεταπλάθει μια είδηση, ένα γεγονός ή ένα πρόσωπο, σε ψυχαγωγικό σόου εξωφρενικών εντυπώσεων. Kι όσο περνούσε ο καιρός και η συκοφαντία γινόταν ξεκαρδιστικό παιχνίδι συνήθειας, καμιά αρχή δεν αναλάμβανε πρωτοβουλία να τον σταματήσει.

Γενικότερα, δεν έχει παρά να ρίξει κανείς μια ματιά στις εφημερίδες που κρέμονται στα περίπτερα, για να του δημιουργηθούν ένα σωρό απορίες. Όχι τόσο για τον κώδικα επικοινωνίας που επιλέγουν κάποιοι εκδότες αλλά κυρίως για το κοινό τους. Πέρα δηλαδή από την απορία για το πώς συντηρούνται επιχειρηματικά,τόσα «φαντασμαγορικά» περιοδικά και εφημερίδες, το μεγαλύτερο άλμα λογικής είναι πόσο μεγάλο είναι το ποσοστό των ανθρώπων που θεωρεί την δραματοποίηση και την αισθητική του σοκ ενημέρωση.

Ο Στέφανος Χίος λοιπόν, συνελήφθη από αστυνομικούς της Ασφάλειας Αττικής, μετά από μήνυση που υπέβαλε ο υπουργός Χρήστος Σπίρτζης, για συκοφαντική δυσφήμιση! Κι έτσι ο «δημοσιογράφος» βρέθηκε στην Ευελπίδων και σήμερα παρουσιάζεται στο αυτόφωρο.

Το ζήτημα είναι γιατί δεν τον συνέλαβαν ποτέ οι άλλοι και τον συλλαμβάνουν οι Συριζαίοι. Η απάντηση μπορεί να δοθεί με δύο πιθανότητες: Η μία είναι πως η Αριστερά δεν έχει, ως συνήθως, χιούμορ και η άλλη ότι είναι πιο προκλητικός από τους ίδιους και τις παλιές επικοινωνιακές τακτικές τους. Γιατί δεν μπορεί να του προσάψεις τώρα, ότι ξεπέρασε τα όρια, όταν ήδη βρίσκεται σε άλλον «γαλαξία», εδώ και πολλά χρόνια…

Το έλλειμμα δεοντολογίας στην ενημέρωση, δεν είναι καινούριο φαινόμενο αλλά μακροχρόνιο και ανεξέλεγκτο, με την ανοχή του ΕΣΡ και της ΕΣΗΕΑ

Είναι γεγονός ότι η λάσπη στον ανεμιστήρα, το κράξιμο, η αγανάκτηση, η ειρωνεία, οι κραυγές, η λεκτική βία και ο μηδενισμός ήταν ανέκαθεν, οι σημαίες της καταγγελίας του ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό σύστημα. Και υποθέτω πως με ικανοποίηση, κάποιοι από αυτούς έβλεπαν τις εκπομπές του Χίου, στις οποίες περνούσε γενεές δεκατέσσερις τον Ευάγγελο Βενιζέλο, τον Σαμαρά και ένα σωρό άλλους «συστημικούς» – κανείς βέβαια, δεν τον μήνυσε τότε. Τώρα όμως που έγιναν κυβέρνηση, αισθάνονται τόσο ευάλωτοι και έκθετοι, που αντιστρέφουν τους ρόλους και γίνονται τιμητές!

Το έλλειμμα δεοντολογίας στην ενημέρωση, δεν είναι καινούριο φαινόμενο αλλά μακροχρόνιο και ανεξέλεγκτο, με την ανοχή του ΕΣΡ και της ΕΣΗΕΑ. Τώρα μάλιστα, που δεν υφίσταται ανεξάρτητη αρχή για να επιβάλει πρόστιμα στα φιλιά του Παπακαλιάτη, μοιάζει κάπως «αποσπασματική» μια μήνυση επί προσωπικού, χωρίς την θεσμική υποστήριξη, προκειμένου να απαλειφθούν τέτοια φαινόμενα από τη δημόσια ζωή.

Με λίγα λόγια, είτε ο μιθριδατισμός είτε η έλλειψη ανοχής στην δημόσια υπερβολή, δείχνει αδυναμία ελέγχου, από ένα σύστημα αδιάφορο να προστατεύσει την ιδιωτική ζωή και την υπόληψη των δημοσίων προσώπων. Ειδικά σε περιπτώσεις που δεν είναι καινούριες και εν πολλοίς, γεννήθηκαν ή συντηρήθηκαν από την ασυδοσία, κατά την διάρκεια του εκτεταμένου λαϊκισμού που εξέθρεψαν κάποιοι με την υπόθαλψη της υποκουλτούρας. Στην πραγματικότητα, εκείνο που πρέπει να μας απασχολήσει είναι το συνεχόμενο θεσμικό κενό που δημιουργείται στον έλεγχο της δημόσιας αξιοπιστίας. Το ότι δηλαδή υποκαθίστανται όλο και περισσότερο, οι ανεξάρτητες Αρχές ή ότι θεωρείται φυσικό δικαίωμα η ενστικτώδης αντίδραση- δίκαιη ή άδικη- της εξουσίας.

Ο υπουργός Σπίρτζης πιστεύει ότι θα περιορίσει την «δραματοθεραπεία» του Στέφανου Χίου με τις μηνύσεις, όταν η Δικαιοσύνη δεν έδρασε όλα αυτά τα χρόνια, ούτε μία φορά αυτεπάγγελτα; Όταν η ΕΣΗΕΑ δεν ξεκίνησε ποτέ μια εκστρατεία συνεννόησης και συλλογικής αντίδρασης απέναντι σε τέτοια φαινόμενα; Δυστυχώς για τον υπουργό, σε τέτοιες περιπτώσεις, ο διωκόμενος «ηττημένος» είναι συνήθως ο νικητής. Γιατί η κρίση μεταφέρεται στο επίπεδο των πολιτικών αξιών και όχι της «ψυχαγωγικής παράνοιας» και της παραβατικότητας, όπου ανήκει.

Το πιθανότερο είναι να μπει και ο Χίος στο «πάνθεον» των συλληφθέντων «αγωνιστών» «ανεξάρτητων» δημοσιογράφων. Τα 'χουν αυτά όμως, οι εξουσίες των θιγόμενων «επαναστατών». Παράγουν μάλιστα, τόσους «ήρωες», που στο τέλος, δεν μπορούν ούτε οι ίδιοι να καταναλώσουν…

Protagon.gr