Εγνατία Οδός: Κρας τεστ για την κυβέρνηση χωρίς κανένα άλλοθι

Τα άλλοθι και το blame game τελείωσαν για την κυβέρνηση στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων. Και τα άλλοθι τελείωσαν γιατί στα συρτάρια της δεν υπάρχει καμιά άλλη σύμβαση - «σκελετός» που να έχει κληρονομήσει από την κυβέρνηση Σαμαρά και να πρέπει - μετά πόνου καρδίας κατά τις πάγιες δηλώσεις στελεχών της- απλώς να την επικυρώσει υπό τη δαμόκλειο σπάθη των δανειστών.

Έτσι, τώρα θα δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Πόσα απίδια πιάνει, αποκλειστικά με τις δικές της επιλογές,  τους δικούς της σχεδιασμούς, τις δικές της εκτιμήσεις και χειρισμούς. Και θα το δούμε πολύ σύντομα με την Εγνατία Οδό, η παραχώρηση της οποίας σε ιδιώτες είναι μνημονιακή υποχρέωση χωρίς, όμως, από την προηγούμενη κυβέρνηση να έχει γίνει καμιά προετοιμασία που να δεσμεύει τη σημερινή κυβέρνηση.

Λευκό χαρτί

Σε αντίθεση με τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια και το Ελληνικό όπου η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να επικυρώσει τις ήδη συμφωνημένες συμβάσεις παραχώρησης που η προηγούμενη κυβέρνηση είχε προωθήσει, η Εγνατία Οδός είναι λευκό χαρτί.

Εν ολίγοις, η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ που η σημερινή κυβέρνηση διόρισε, έχει αποκλειστικά την ευθύνη να γράψει σε λευκό χαρτί, τον τρόπο και τους όρους παραχώρησης σε ιδιώτες του έτοιμου αυτοκινητόδρομου για, περίπου, 40 χρόνια.

Η σημερινή διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ για πρώτη φορά καλείται να σχεδιάσει από την αρχή μέχρι το τέλος μια ιδιωτικοποίηση που θα είναι συμφέρουσα για το δημόσιο, χωρίς να «κάθεται» επάνω σε έτοιμες συμβάσεις που οι προηγούμενοι άφησαν αμανάτι.

Ο τρόπος της διαγωνιστικής διαδικασίας που θα επιλεγεί, η αξιολόγηση του περιουσιακού αυτού στοιχείου του δημοσίου καθώς και το τίμημα που θα επιλεγεί θα βαρύνουν αποκλειστικά αυτή την κυβέρνηση. Έτσι, για πρώτη φορά θα δοκιμαστεί σε πραγματικές συνθήκες «δρόμου» για το πώς εννοεί τον «οδικό χάρτη» για την ανάπτυξη μέσα από την αξιοποίηση και της δημόσιας περιουσίας.

Για πρώτη φορά θα δοκιμαστεί σε πραγματικές συνθήκες «δρόμου» για το εάν έχει σχέδιο για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας που δεν θα αρχίζει και θα τελειώνει με το fast track ξεπούλημά της με ευτελές τίμημα και σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος όπως, η ίδια κατήγγειλε, για τις συμβάσεις των προηγούμενων που επικύρωσε στη Βουλή.

Και θα δοκιμαστεί με σκληρό τρόπο αφού η περίπτωση της Εγνατίας Οδού, δεν είναι απλή. Η ειδοποιός διαφορά της σε σχέση με τους άλλους αυτοκινητόδρομους που έχουν παραχωρηθεί είναι ότι πρόκειται για έναν έτοιμο δρόμο που είναι σε λειτουργία.

Πρόκειται για έναν έτοιμο σύγχρονο αυτοκινητόδρομο 670 χιλιομέτρων – 800 χιλιόμετρα με τις κάθετες οδούς – τον οποίο κατασκεύασε το ελληνικό δημόσιο και κόστισε συνολικά, πάνω από 6 δισεκατομμύρια ευρώ.

Αυτό σημαίνει ότι ο ιδιώτης που θα κερδίσει το απόλυτο «φιλέτο» του δημοσίου δεν χρειάζεται να ανοίξει ούτε μια τρύπα. Το δημόσιο, δηλαδή, θα παραχωρήσει στον ιδιώτη το δικαίωμα, τη συντήρηση και την εκμετάλλευση του δρόμου. Με απλά λόγια ο ιδιώτης θα εισπράττει τα διόδια και θα έχει την ευθύνη για την συντήρηση του έτοιμου δρόμου.

Βγαίνει η εξίσωση υπέρ του δημοσίου;

Το κρίσιμο ερώτημα είναι, πώς μπορεί να κοστολογηθεί η παραχώρηση της Εγνατίας Οδού και το αποτέλεσμα να είναι υπέρ του ελληνικού δημοσίου.

Οι παράμετροι που μπαίνουν, κάνουν τα πράγματα πολύ δύσκολα για το ΤΑΙΠΕΔ και την κυβέρνηση. Και οι παράμετροι που πρέπει να συνυπολογιστούν για να μην δοθεί μπιρ παρά είναι οι εξής:

-Το δημόσιο ξόδεψε 6 δισεκατομμύρια ευρώ για την κατασκευή του αυτοκινητοδρόμου

-Τα έσοδα από τους 7 σταθμούς διοδίων είναι σήμερα 67 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, με τιμή χρέωσης 3 λεπτά ανά χιλιόμετρο

-Τα έσοδα από τους 18 σταθμούς (θα προστεθούν ακόμα 11 που είναι προαπαιτούμενο για την παραχώρηση) και με την αύξηση του αντιτίμου στα επίπεδα των αυτοκινητοδρόμων που, ήδη, έχουν παραχωρηθεί, εκτιμάται ότι θα είναι πάνω από 150 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο

-Τα έξοδα για τη συντήρηση της Εγνατίας κυμαίνονται από 40-50 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο

Εν ολίγοις, με τις σημερινές τιμές των διοδίων έχει κέρδος κάπου 17 εκατομμύρια το χρόνο και με τον μελλοντικό σχεδιασμό θα έχει κάπου 100 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο κέρδος.

Άρα για να είναι μια σύμβαση παραχώρησης υπέρ του δημοσίου συμφέροντος θα πρέπει τα έσοδα που θα έχει από τον ιδιώτη που θα διαχειρίζεται τον αυτοκινητόδρομο να είναι πάνω από 100 εκατομμύρια το χρόνο, ποσό, βέβαια, που θα αναπροσαρμόζεται μέσα στα 40 χρόνια της παραχώρησης. Διαφορετικά, για ποιο λόγο να παραχωρήσεις την Εγνατία Οδό; Για να κάνει ο ιδιώτης μόνον τον εισπράκτορα και να καταθέτει στο δημόσιο ταμείο το ίδιο ποσό που θα μάζευε και μόνο του;

Το Ποντίκι