Οι ψυχαναγκασμοί των θρησκευτικών - Του Αντώνη Πανούτσου

Ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης. Στην εκκλησία.

Menelaos Myrillas / SOOC

Οι προσευχές και η διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία έχουν σκοπό να δημιουργήσουν συνήθειες, παιδιά που όταν μεγαλώσουν θα έχουν εθιστεί σε αυτές τις διαδικασίες. Γιατί όμως ο ψυχαναγκασμός να είναι κρατικά θεσμοθετημένος;

Εδώ και τέσσερα χρόνια έχω φάει το εξής κόλλημα. Το πρωί προτού καβαλήσω την μηχανή κάνω τρεις φορές τον σταυρό μου, λέω νοερά τα ονόματα των τεσσάρων αρχάγγελων. «Ουριήλ, Ραφαήλ, Μιχαήλ, Γαβριήλ», αυστηρά σε αυτή την σειρά και κοιτάζω προς τον ουρανό να δω μία πυραμίδα που στην κορυφή της έχει έναν σταυρό. Δεν την βλέπω αλλά βλέπω προς πού το πάει ο καιρός. Και μετά ξεκινάω με τη δύναμη της πίστης για να αντιμετωπίσω λακκούβες, λάδια και τογιότες κορόλες με συνεργεία ελαιοχρωματισμού μέσα και βούρτσες στην σκεπή, που πετάγονται στα stop.

Επίσης ξέρω ότι για πρωινό ξεκίνημα είναι ό,τι πρέπει. Επειδή έχω προσθέσει στο τέλος της προσευχής «και τώρα πάμε να τους πηδήξουμε», πηγαίνω για να παίξω τένις δυναμικός και με το ηθικό ακμαιότατο. Γελοίο; Προφανώς. Αλλά μπορώ να διαβεβαιώσω ότι από την στιγμή που το εφάρμοσα, το forehand μου έχει βελτιωθεί δραματικά. Και όποιος παίζει τένις καταλαβαίνει ότι για ένα καλό forehand όχι τους τέσσερις αρχάγγελους λες στην σειρά, αλλά τον Εωσφόρο, τον Βελζεβούλ, τον Ασμοδαίο, και τον Ασταρώθ, στη σειρά της αρεσκείας τους.

Αλλο όμως ο κατ’ επιλογή ψυχαναγκασμός –αφού αυτές οι τελετές ψυχαναγκαστικές είναι, αντίστοιχες με το να μην πατάς τις ενώσεις στα πλακάκια του πεζοδρομίου– και άλλο ο κρατικά θεσμοθετημένος. Οι προσευχές και η διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία αυτόν τον σκοπό έχει. Να δημιουργήσει συνήθειες. Παιδιά που όταν γίνουν ενήλικες θα έχουν τόσο εθιστεί στην διαδικασία που θα πιστεύουν ότι αν την αμελήσουν «κάτι κακό θα τους βρει». Σαν τα γράμματα που έριχναν πριν χρόνια κάτω από τις πόρτες και έλεγαν ότι ένας που το αντέγραψε 10 φορές έπιασε το Τζόκερ, ενώ ένας άλλος που το πέταξε πέθανε η οικογένεια του και καταστράφηκε το forehand του.

Οποιο παιδί νοιώθει μεταφυσικές ανησυχίες υπάρχει η εκκλησία με τα κατηχητικά που μπορεί να τις καλύψει. Το κράτος όμως πρέπει να είναι κοσμικό. Και η γνώση αντίστοιχα. Επειτα από 12 χρόνια Θρησκευτικά δεν ξέρω αν το καλυμμαύχι είναι το stove hat όπως του Λίνκολν ή τα φορετά ζιλέ τα οποία στο λαμέ φοράνε οι ορθόδοξοι ιερείς και στο πορτοκαλί πλαστικό οι αναπληρωματικοί στο ποδόσφαιρο.

Ο,τι όμως και να είναι, το καλυμμαύχι δεν έχει καμία δουλειά στην διδακτέα ύλη των σχολείων. Ο Θεός να μου κόβει μέρες και να τις δίνει τυρόπιτες στον Νίκο Φίλη αν καταργήσει τα Θρησκευτικά. Ο κάθε ένας πρέπει να είναι ελεύθερος να βρίσκει τον θρησκευτικό του ψυχαναγκασμό. Η Πολιτεία, όπως με το σεξ συμφωνούντων ενηλίκων, όσο πιο μακριά μένει τόσο το καλύτερο.

Protagon.gr