Sliding doors - Του Φιλοκτήτη Διακομανώλη*

(Μια… εθελοντική δικτατορία θα μας σώσει)

Οι πάντες, γνωρίζουμε ότι ζούμε σε μια υπανάπτυκτη χώρα, όπου η υπανάπτυξη δεν έχει γιατρειά. Δεν θα μπούμε στη διαδικασία του ποιος φταίει. Ποιοι έκαναν τα χειρότερα και ποιοι τα λιγότερο κακά. Ας το δούμε με μια εναλλακτική, πιο ανάλαφρη ματιά. Ας πούμε πως κανείς δεν φταίει για να του ρίξουμε τις ευθύνες. Ας πούμε πως το κακό βρίσκεται στη μοίρα μας. Στα τυχαία γεγονότα που μας επιφύλαξε η κακή μας τύχη.

Ας ρίξουμε το ανάθεμα σε τυχαία περιστατικά που δημιουργούν τα πραγματικά γεγονότα. Είναι, λοιπόν, η κακή συγκυρία, σε συνδυασμό με μια παλιότερη κακή στιγμή που δημιουργούν μια κακή αλληλουχία κακών στιγμών, που οδηγούν με τη σειρά τους στην οδυνηρή πραγματικότητα που βιώνουμε. Είναι αυτό που εμπνεύσθηκε ο Πίτερ Χάουιτ  και ενσάρκωσαν οι Γκουινέθ Πάλτροου και ο Τζον Χάνα. “The sliding doors”

Αυτές τις “sliding doors” της χώρας μας ποτέ δεν τις προλάβαμε. Κάθε φορά που άνοιγαν κάναμε κάποια επιλογή και ήταν πάντα η λάθος επιλογή. Ήταν η κακή συγκυρία που επιλέγαμε. Ήταν η κακή μας τύχη!  Ας το δούμε κι έτσι!

Αντί να σώσουν οι Φράγκοι το Βυζάντιο, πρόλαβαν τις πόρτες και μπήκαν οι Τούρκοι.

Αντί να βιώσουμε το διαφωτισμό, μάθαμε τον ωχαδερφισμό και την υποταγή στον αφέντη.

Αντί να επανεισάγουμε μέρος της δικής μας κουλτούρας που είχαμε εξάγει στη δύση, εισάγαμε κουλτούρα εξ’ ανατολών με ότι αυτό συνεπάγεται.

Αντί να αναδείξουμε οραματιστές πολιτικούς, αναδείξαμε αυτό το διαχρονικό απερίγραπτο χάλι. Ούτε πλάκα δεν είμαστε άξιοι να κάνουμε. Σε αντιστοιχία του Μπέπε Γκρίλλο αναδείξαμε το Λεβέντη.

Αντί για στιβαρούς δεξιούς τύπου Κολ και Μέρκελ αναδείξαμε Καραμαλήδες, Σαμαράδες και Μητσοτάκηδες.

Αντί να οδηγηθούμε κι εμείς από κάποιον Μιτεράν λουστήκαμε τη δυναστεία των Παπανδρέου.

Αντί να βγάλουμε κι εμείς έναν Μπερλινγκουέρ, βγάλαμε ιμιτασιόν σοβιετικά μοντέλα απ’ τη ναφθαλίνη.

Αντί για ανεκτούς εθνικιστές τύπου Μαρί Λε Πεν, μας προέκυψαν μπράβοι της νύχτας, Λαγοί και Παναγιώταροι.

Αντί, τέλος, να δώσουμε μια ριζοσπαστική λύση στα συσσωρευμένα πολιτικά μας προβλήματα με μια ανανεωτική εκδοχή τύπου Ρέντζι, επιλέξαμε Τσίπρα, τoν Πολάκη και την παρέα τους.

Και καλά, όλα αυτά είναι κακή τύχη; Δεν είναι λαϊκές επιλογές;

Όχι δεν είναι! Και δεν είναι γιατί πηγαίνοντας απ’ τα γεγονότα του σήμερα προς τις κλιμακωτές συγκυρίες του παρελθόντος, όλα οφείλονται στην κακή μας μοίρα. Στο ανοιγοκλείσιμο των θυρών που από τύχη κάναμε λάθος όταν μπαίναμε και πάλι λάθος όταν μέναμε απέξω.

Έτσι, η μοίρα ήθελε να είμαστε μια υπανάπτυκτη χώρα, με απαίδευτο πληθυσμό, (διακινούμενες μάζες) που ο κάθε γελοίος πολιτικός τον σέρνει σε απανωτούς σοδομισμούς κατά τις διαθέσεις του. Κάποτε, τουλάχιστον, αυτό αποτελούσε οικογενειακή μας υπόθεση. Όλος ο κόσμος, αν μη τι άλλο, σεβόνταν τ’ όνομά μας. Τώρα, μετά τη χρεοκοπία μας, η υπανάπτυξή μας έγινε παγκοσμίως γνωστή και οι πάντες ασχολήθηκαν μαζί μας. Είδαν τη διαφθορά μας, την αναξιοπιστία μας, την κουτοπονηριά μας, ακόμα και την οδική μας συμπεριφορά. Φτάσαμε δηλαδή πια να επικρινόμαστε από Σλοβάκους, Εσθονούς και Λετονούς. Να μας κοιτάζουν κι αυτοί αφ’ υψηλού και να κουνούν το κεφάλι!

Τι ελπίδες μπορούμε να τρέφουμε άραγε για να γίνουμε κάποτε μια δίκαιη, ευνομούμενη και αναπτυγμένη κοινωνία, όπου το κράτος δεν θα μπορεί να αυθαιρετεί με την ίδια ευκολία που αναπνέει; Σας διαβεβαιώνω καμιά τέτοια ελπίδα δεν υπάρχει. Ούτε στις δικές μας ζωές ούτε στις ζωές των τρισέγγονών μας. Τα βήματα στις κοινωνίες είναι πολύ αργά και τα δικά μας ακόμα αργότερα. Τι λύση υπάρχει λοιπόν; Η απάντηση είναι, καμιά. Η καταδίκη μας είναι οριστική και αμετάκλητη. Οι λύσεις που υπάρχουν για να παρθούν χρειάζονται βαρύτατοι πολιτικοί όρχεις, είδος σε πλήρη ανεπάρκεια σ’ αυτή τη χώρα.

Ας παραδοθούμε, λοιπόν, οικειοθελώς στους Γερμανούς και να τους ζητήσουμε να στείλουν χίλιους κουμανταδόρους για υπουργούς, προέδρους ΔΕΚΟ, Γενικούς γραμματείς και όποιον άλλον παίρνει αποφάσεις. Ακόμα και διαιτητές να μας στείλουν. Έτσι κι αλλιώς ότι θέλουν αυτοί κάνουμε, ας το κάνουμε λοιπόν και επίσημα με προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Ίσως έτσι γλυτώσουμε κι απ’ τους Τούρκους!

Ας ζητήσουμε μόνοι μας την αναστολή της δημοκρατίας για δέκα χρόνια, με απαγόρευση όλων των ελευθεριών που παρέχει η δημοκρατία κι ας κηρύξουμε μια εθελοντική δικτατορία. Με ιδιώνυμα εγκλήματα για τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή, τον ποδοσφαιρικό χουλιγκανισμό, τους νονούς της νύχτας και της μέρας και για όλα τα δεινά που ταλανίζουν την πολιτεία μας. Πού ξέρεις, ίσως έτσι, μεταξύ άλλων σώσουμε και το πολυτεχνείο και τα Εξάρχεια.

Ας υποχρεώσουμε όλους τους πολιτικούς να απέχουν απ’ τα κοινά κι αν δεν το κάνουν, ας τους στείλουμε στον αγύριστο! Έτσι μόνο έχουμε ελπίδες να γίνουμε άνθρωποι!

Κι επειδή όλα αυτά δεν γίνονται, αλλά τα λέμε για να κεντριζόμαστε εκεί που πονάμε, ίσως να μπορούσαμε να κάνουμε κάτι ευκολότερο. Να ζητήσουμε απ’ τους Κύπριους να μας προσαρτήσουν και ν’ αναλάβουν αυτοί, «εν λευκώ», να ξελασπώσουν τούτη τη χώρα!

*Συγγραφέας