Μηδένα προ του τέλους μακάριζε, αλλά και μηδένα προ του τέλους μέμφου!

Του Θεόδωρου Μεσσηνέζη

Ας πάμε λίγο πιο έξω από την Ελλάδα απόψε κι ας σχολιάσουμε λίγο τα της ορκωμοσίας του 45ου Προέδρου της Αμερικής, του D.Trump !

Δεν κρύβω τις επιφυλάξεις που είχα από την αρχή που άκουσα ότι για την Προεδρία της Αμερικής, ο Αμερικάνικος Λαός είχε επιλέξει τον Donald Trump! Δεν ξέρω, άλλα δεν μου γέμιζε το μάτι αυτός ο Άνθρωπος για τον οποίο τόσα και τόσα είχανε λεχθεί. Επίσης είχα αποκτήσει μια αρνητική άποψη για το άτομο αυτό, παρακολουθώντας από τηλεοράσεως διάφορες ομιλίες του και εκφράσεις του κατά τον προεκλογικό του αγώνα, που κάθε άλλο παρά ενός σοβαρού πολιτικού λόγια μπορούσαν να χαρακτηρισθούν. Άκουσα επίσης και πάρα πολλά σκαμπρόζικα σχετικά με τις καθαρά ατομικές και ιδιωτικές του δραστηριότητες.  Όλα αυτά με έκαναν να αμφιβάλω για την ορθότητα της επιλογής των Αμερικανών ως προς την επιλογή τους να τον αναδείξουν υποψήφιο πρόεδρο.

Έτσι άρχισα να ψάχνω τι ήταν αυτό το φαινόμενο που ονομαζόταν Trump! Έμαθα λοιπόν ότι ήταν ένας πάμπλουτος επιχειρηματίας που ξεκίνησε σχεδόν από χαμηλά, αγωνίστηκε σκληρά μέσα στην Αμερικανική ζούγκλα και συνέχεια με τη διεθνή και κατόρθωσε να φθάσει αυτού που έφθασε.

Απόψε άκουσα απ’ ευθείας (στα Αγγλικά που κατέχω καλά) τον πρώτο λόγο του κατά τη τελετή της ορκωμοσίας του! Δεν ήταν ένας συνηθισμένος λόγος ενός επαγγελματία πολιτικού που ανελάμβανε αυτά τα υψηλότατα καθήκοντα. Ήταν ένας λόγος που δεν είχε ως στόχο να χαϊδέψει αυτιά οπαδών του. Ήταν ένας λόγος, σαν μια ενημέρωση, που θα έκανε ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας στους συμβούλους και εταίρους του στην επιχείρηση! Ήταν συγκεκριμένος στα όσα έλεγε χωρίς να τα διανθίζει με πολιτικολογίες. Ο λόγος του έδειχνε ότι στο επιχειρηματικό μυαλό του είχε διάφορα σχέδια που ήταν αποφασισμένος να τα εκθέσει, γιατί τα θεωρούσε σωστά και ήταν πεπεισμένος ότι θα τα εφαρμόσει.

Ο λόγος του, ομολογώ με κλόνισε! Περισσότερο όλων, δύο πράγματα με έκαναν να ανακαλέσω στη μνήμη μου τις αρχικές αρνητικές εντυπώσεις που είχα περί του Ανθρώπου αυτού και να τις ξανά εξετάσω με όσες απέκτησα απόψε. Πρώτον και κύριο ότι άκουσα έναν Άνθρωπο πεπειραμένο, που με την δουλειά και την ικανότητά του έφθασε όπου έφθασε οικονομικά, και που έχοντας τέτοιες εμπειρίες θα μπορούσε να αντιμετωπίσει πολλές άλλες και πιο δύσκολες, χωρίς να χρειάζεται να προσφεύγει σε πολιτικά παιχνίδια και τρικ για να επιτυγχάνει, όπως κατά κανόνα οι περισσότεροι «άκαπνοι» εργασιακά πολιτικοί και κυρίως πολιτικοί μας! Και το δεύτερο, ήταν οι τελευταίες λέξεις του όρκου του « SO HELP ME GOD !» ήτοι  «Γι αυτό βοήθησέ με Θεέ !»  Ο Πανίσχυρος, αυτή τη στιγμή Πλανητάρχης, χωρίς καμιά έπαρση, ζητούσε τη θεία βοήθεια στο δύσκολο έργο που ανελάμβανε. Σε αντίθεση με άλλους  και σταματώ εδώ! !!! Απλώς επαναλαμβάνω το σοφό Αρχαίο ρητό με τη δική μου προσθήκη: Μηδένα προ του τέλους μακάριζε, αλλά και μηδένα προ του τέλους μέμφου!!!  Οψόμεθα !! –