Άρτζι Βούτση και λουλάς - Του Θάνου Τζήμερου

Απεργία στο μετρό: Κόκκινο στην κλίμακα της παράνοιας

Ο Βούτσης είναι κυβερνητικός. Η απεργία ΜΕΤΡΟ, ΤΡΑΜ και ΗΣΑΠ είναι αντικυβερνητική. Όμως ο Βούτσης είναι υπέρ των απεργών και βρίσκει δίκαια τα αιτήματά τους. Και μάλιστα επιτίθεται στον Κυριάκο, που μίλησε ξεκάθαρα για το 50%+1 που η "Δημιουργία, ξανά!" λέει από το 2011. Αλλά ο Βούτσης δεν ικανοποιεί τα αιτήματα των απεργών. Άρα θεωρεί άδικη τη δική του στάση!

Αυτό λέει η λογική ανάλυση. Όμως εδώ η λογική δεν βοηθάει στην κατανόηση του έργου. Βοηθάει η γνώση του πώς λειτουργεί ο ολοκληρωτισμός. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση, αντιπολίτευση, αναρχία και παρακράτος μαζί. Πολύ πιθανόν, αν η απεργία εξελιχθεί σε σπασίματα και καψίματα, ο γιος του Βούτση, μαζί με άλλους γόνους πρωτοκλασάτων συριζαίων να σπάει και να καίει και ο Βούτσης να διατάξει την αστυνομία να τηρήσει διακριτική στάση, διότι, είπαμε, βρίσκει δίκαια τα αιτήματα.

Ποια είναι όμως τα αιτήματα; Είναι ένα και μοναδικό: οι απεργοί ζητούν να μην εκχωρηθεί η εμπορική εκμετάλλευση σταθμών και χώρων των ΣΤΑ.ΣΥ στον ΟΑΣΑ! Απίστευτο, ε;

Να προσπαθήσουμε να το καταλάβουμε λίγο, διότι χτυπάει κόκκινο στην κλίμακα της παράνοιας: ο εργοδότης όλων, η μητρική εταιρεία, είναι ο ΟΑΣΑ Α.Ε. (Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Α.Ε.). Σ' αυτόν ανήκουν ως θυγατρικές η ΣΤΑ.ΣΥ Α.Ε (Σταθερές Συγκοινωνίες Α.Ε.) η εταιρεία στην οποία υπάγονται ΜΕΤΡΟ και ΤΡΑΜ και η Ο.ΣΥ (Οδικές Συγκοινωνίες Α.Ε.) στην οποία υπάγονται λεωφορεία και τρόλεϊ. Οι σταθμοί του ΜΕΤΡΟ ανήκουν στην ΣΤΑ.ΣΥ η οποία έχει κάθε δικαίωμα να τους διαχειριστεί όπως θέλει. Κι όταν λέμε διαχείριση εννοούμε δραστηριότητες εκτός της βασικής π.χ. εκθέσεις όπως αυτές που διοργανώνονται συχνά στον σταθμό του Συντάγματος, διάθεση χώρων για διαφημιστική προβολή και γενικά εκμετάλλευση με σκοπό τα έσοδα πέραν των εσόδων από τα εισιτήρια των επιβατών. Θα μπορούσε λοιπόν η ΣΤΑ.ΣΥ να αναθέσει τη διαχείριση των σταθμών σε σένα! Δικαίωμά της δεν είναι; Πολλώ δε μάλλον όταν την αναθέτει στην μητρική της εταιρία, τον ΟΑΣΑ.

Και αυτή η διάταξη έχει απόλυτη λογική. Διότι αν θέλει κάποιος διαφημιζόμενος να πληρώσει για χρήση των σταθμών όλων των μέσων είναι πιο εύκολο και πιο γρήγορο να απευθυνθεί σε ένα φορέα που έχει τη συνολική ευθύνη παρά να παίρνει τηλέφωνο μία μία τις εταιρείες και κλείνει ραντεβού με τον υπεύθυνο της καθεμιάς.

Οι εργαζόμενοι είναι υπάλληλοι, σωστά; Έχουν μερίδιο ιδιοκτησίας στους σταθμούς και δεν το ξέρουμε; Από πού κι ως πού ένας υπάλληλος έχει λόγο για το πώς θα διαχειριστεί ο εργοδότης του τους χώρους που του ανήκουν; Κι από πού κι ως πού αντιδράει στο να εκχωρήσει η θυγατρική στη μητρική ένα δικαίωμα που δεν έχει, ξαναλέω, ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ σχέση με τη δουλειά ενός υπαλλήλου; Δηλαδή τι τον κόφτει τον μηχανοδηγό του ΜΕΤΡΟ το ποιος θα κλείνει συμφωνίες για διαφημιστική χρήση των σταθμών; Ή μήπως τον κόφτει γιατί μέχρι τώρα η διαφημιστική χρήση των σταθμών δεν είχε και τόσο διαφανές πλαίσιο λειτουργίας; Μια ερώτηση κάνω, ας την ψάξουν οι αρμόδιοι…

Η απεργία είναι ακόμα περισσότερο παράλογη, αν σκεφτείς ότι ο ΟΑΣΑ τα έσοδα από την εμπορική εκμετάλλευση των σταθμών της ΣΤΑ.ΣΥ τα δίνει στη ΣΤΑ.ΣΥ!

Βεβαίως, εργοδότης όλων είναι ο φορολογούμενος πολίτης - αυτός που ταλαιπωρείται από τις απεργίες των προνομιούχων του Δημοσίου, χάνοντας και χρόνο και χρήμα - διότι με δικά του λεφτά το κράτος επιδότησε με 86 εκατομμύρια τον ΟΑΣΑ μόνο για το 2016, και με δικά του λεφτά θα πάρουν και... αυξήσεις μισθών εν μέσω κρίσης (όπως προβλέπει η νέα σύμβαση που ενέκρινε το Υπ. Εργασίας) αυτοί που τον υποχρεώνουν να ταλαιπωρείται.

Η απεργία, όπως μπορεί να καταλάβει οποιοσδήποτε, είναι εκτός από παράλογη και απολύτως παράνομη, με την υπάρχουσα νομοθεσία, καθώς δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με εργασιακά θέματα. Οποιοσδήποτε, εκτός από τον Βούτση και το «άρτζι βούτση και λουλάς» κόμμα του, το οποίο πέτυχε το μοναδικό στην παγκόσμια πολιτική ιστορία: να αντιπολιτεύεται τον εαυτό του.

Για να κυβερνηθεί η χώρα, έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να γίνει από μια σοβαρή κυβέρνηση είναι η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου. Όταν 5 συνδικαλήτες παραλύουν το σύμπαν, ακυρώνεται κάθε έννοια δημόσιας διοίκησης. Απεργία θα μπορείς να κάνεις εάν ο εργοδότης σου δεν τηρεί τις υποχρεώσεις του απέναντί σου σχετικά με την αμοιβή και τις συνθήκες εργασίας που συμφωνήσατε. Για ΚΑΝΕΝΑΝ άλλον λόγο. Ούτε κατά της παγκοσμιοποίησης ούτε κατά του βέλιουρα και της μουχρίτσας. Φαντάζεσαι να έχεις ένα μαγαζί, ας πούμε, με 5 υπαλλήλους και να απεργούν επειδή αποφάσισες να αναθέσεις τη διακόσμηση της βιτρίνας στον Μήτσο ενώ αυτοί προτιμούν τον Κίτσο;

Κήρυξη απεργίας, μόνο με το 50%+1 ψήφο του συνόλου των ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, όχι των παρόντων κομματόσκυλων. Και φυσικά ποινές. Δρακόντειες ποινές ειδικά σε όσους έχουν ταχθεί να υπηρετούν τάχα μου το δημόσιο συμφέρον και τρέφονται από τον ιδρώτα του φορολογούμενου.

Εάν η “Δημιουργία, ξανά!” ήταν κυβέρνηση οι απεργοί της ΣΤΑ.ΣΥ θα είχαν ήδη απολυθεί, χωρίς αποζημίωση. Επιπλέον θα είχαν μηνυθεί και θα είχε ασκηθεί αγωγή εναντίον της συνδικαλιστικής τους ηγεσίας, για την οικονομική ζημιά που υπέστη η Οικονομία και ο Έλληνας φορολογούμενος, ο οποίος, ξαναλέω, είναι ο πραγματικός τους εργοδότης.

Athens Voice