Ο Μελανσόν στην Μπαρτσελόνα! - Του Θάνου Τζήμερου

Ας υποθέσουμε ότι ο Ζαν – Λυκ Μελανσόν, ο αριστερός υποψήφιος των γαλλικών εκλογών, προσλαμβάνεται ως γενικός μάνατζερ στην Μπαρτσελόνα. Και μη ρωτήσει κανένας αν έχει τα προσόντα να διοικήσει έναν τόσο μεγάλο και ιστορικό σύλλογο. Εδώ διεκδικεί το δικαίωμα να γίνει μάνατζερ σε μια τόσο μεγάλη και ιστορική χώρα. (Αυτό ακριβώς, για όποιον παραξενεύεται, είναι - ή θα έπρεπε να είναι - ο πρόεδρος ή ο πρωθυπουργός μιας χώρας: μάνατζερ. Που να ξέρει να δημιουργεί πλούτο για τους μετόχους της, που είναι οι πολίτες της, και να αντιμετωπίζει τον ανταγωνισμό που είναι οι άλλες χώρες.)

Πάει λοιπόν πρώτη μέρα στο γραφείο και ζητάει το μισθολόγιο της εταιρείας. Και παθαίνει σοκ. Είναι δυνατόν ο Μέσι να παίρνει 2.000.000 ευρώ τον μήνα; Βλέπει και την αμοιβή της καθαρίστριας: 700 ευρώ. Α, όλα κι όλα! Αυτή η ψαλίδα είναι κοινωνικά άδικη. Κι αποφασίζει να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Σύμφωνα με τα όσα έχει εξαγγείλει στην περίπτωση που αναλάβει την Προεδρία της Γαλλίας, ο μεγαλύτερος μισθός σε μια εταιρεία θα μπορεί να είναι, το πολύ, 20πλάσιο του μικρότερου. Και κανένας δεν θα έχει ετήσιο εισόδημα πάνω από 400.000 ευρώ. Από κει και πάνω, κάθε εισόδημα θα φορολογείται με 100%, δηλαδή θα κατάσχεται. Δεν σου φτάνουν 400.000 ευρώ για να ζήσεις;

Καλεί λοιπόν τους μετόχους της Μπαρτσελόνα και τους ζητάει να εφαρμοστεί η κοινωνική δικαιοσύνη: Ή θα δώσετε στον Μέσι 14.000 ευρώ τον μήνα ή, αν θέλετε να του διατηρήσετε τα 2.000.000 ευρώ, θα δώσετε σε κάθε καθαρίστρια 100.000 ευρώ!” Τον κοιτάν με απορία. “Είναι δυνατόν να δώσουμε στις καθαρίστριες 100.000 ευρώ μηνιάτικο; Και τι θα πάρουν οι άλλοι υπάλληλοι: διοικητικοί, τεχνικοί, προπονητές; Θα χρεοκοπήσουμε την επαύριο!” “Τότε, θα κόψετε τον μισθό του Μέσι. Αυτό επιτάσσει η κοινωνική δικαιοσύνη. Και δεν μου λέτε, έχει κι άλλα εισοδήματα αυτός ο ανάλγητος καπιταλιστής;” ρωτάει τους αποσβολωμένους συμβούλους. “Έχει συμβόλαια με διαφημιστικές και βγάζει άλλα 15 εκατομμύρια τον χρόνο”, του απαντούν. Ο Μελανσόν κοντεύει να πάθει εγκεφαλικό. Παίρνει το πιο σοβαρό του ύφος και ανακοινώνει τις αποφάσεις του:

1. Κανένας αθλητής της Μπαρτσελόνα δεν θα παίρνει πάνω από το 20πλάσιο της καθαρίστριας. Το πολύ 14.000 ευρώ τον μήνα, δηλαδή 168.000 ευρώ τον χρόνο. Αν θέλετε να του δώσετε 20.000 τον μήνα θα πρέπει να πάτε και τον μισθό της καθαρίστριας στα 1000 ευρώ.

2. Κανενός το εισόδημα δεν θα είναι πάνω από 400.000 ευρώ τον χρόνο. Ο Μέσι θα πάρει 168.000 από την Μπάρτσα, θα κρατάει και άλλες 232.000 από τις διαφημίσεις και τα υπόλοιπα θα τα επιστρέφει στον σύλλογο.

Κουίζ για νήπια: τι νομίζεις ότι θα συμβεί από κει και μπρος; Θα πει ο Μέσι, (κι ο Ινιέστα κι ο Νεϊμάρ…) “εντάξει, σύντροφε Ζαν Λυκ. Θα συνεχίζουμε να παίζουμε για την κοινωνική δικαιοσύνη.” Ή θα βάλουν τα γέλια και θα χαιρετήσουν και τον Μελανσόν και τις ιδέες του και θα πάνε σε κάποιον άλλον σύλλογο, οπουδήποτε στον κόσμο τούς πληρώνει αυτά που αξίζουν; Πολύ πιθανόν να καταλήξουν στην κομμουνιστική Κίνα η οποία δίνει 38.000.000 ευρώ τον χρόνο στον Αργεντινό Κάρλος Τέβες για να παίξει σε μια “άσημη” ομάδα της Σανγκάης.

“Τι θα πει αυτά που αξίζουν;” θα ρωτήσει ξανά ο Μελανσόν. “Για ποιο λόγο το να κάνεις ντρίπλες κι ανάποδα ψαλίδια αξίζει 2857 φορές περισσότερο από το να καθαρίζεις τα αποδυτήρια; Παράγεις τίποτε; Δίνεις στο κόσμο κάτι που χρειάζεται; Ψωμί; Παιδεία; Ελευθερία; Αξίζει 2000 φορές περισσότερο από τον πυροσβέστη που παίζει κορώνα γράμματα τη ζωή του σώζοντας περιουσίες και ανθρώπους; Αξίζει 400 φορές περισσότερο από έναν καθηγητή καρδιοχειρουργό;”

Εδώ, σύντροφε Ζαν – Λυκ, θα συμφωνήσω μαζί σου. Το γκολ δεν τρώγεται. Κι αν με ρωτάς, εγώ ούτε 14.000 θα χαλάλιζα για οποιονδήποτε Μέσι αυτού του κόσμου. Αλλά τα λεφτά δεν τα δίνει μια “Ανώτερη Αρχή Αξιακών Ισοτιμιών”. Τα δίνει ο καταναλωτής! Όσο υπάρχουν άνθρωποι που πληρώνουν για να βλέπουν ντρίπλες, ο βιρτουόζος ντριπλαδόρος θα παίρνει τα λεφτά που θα του δίνουν. Κι όσο υπάρχουν fan που έχουν έναν ντριπλαδόρο ή έναν ηθοποιό ως πρότυπο κι αγοράζουν τα προϊόντα που διαφημίζει, οι σταρ του θεάματος θα παίρνουν ανάλογα ποσά από τους διαφημιζόμενους. Προφανώς δεν υπάρχει καμμιά λειτουργική σχέση ανάμεσα στα τακουνάκια του Ρονάλντο και στο σαμπουάν για πιτυρίδα που διαφημίζει, αλλά τι πωλήσεις θα έκανε το σαμπουάν αν το διαφήμιζε ο Ρολφ-Ντίτερ Χόγιερ; Αν δεν τον έχεις ακουστά, είναι ο πρώην επικεφαλής του CERN στη διάρκεια της θητείας του οποίου ανακαλύφθηκε το μποζόνιο Χιγκς. (Να επισημάνω ότι ούτε τα «προϊόντα» που παράγει το CERN τρώγονται.)

Η Οικονομία λοιπόν, σύντροφε Ζαν – Λυκ, δεν κινείται βάσει του τι θεωρείς εσύ ή εγώ «άξιο» ή «χρήσιμο». Κινείται βάσει του τι ζητάει ο καταναλωτής. Ευτελές; Ευτελές! Πολυτελές; Πολυτελές! Θέαμα; Θέαμα! Άχρηστο για κάποιους; Άχρηστο! Αλλά αυτό ζητάει! Αν θες να σταθμίσεις τα γούστα και τις αξίες του κοινού σου, βάλε στο πρόγραμμά σου την κατάργηση όλων των επαγγελματικών σπορ, διότι στην πραγματικότητα οι εξαγγελίες σου για πλαφόν στις αμοιβές και στα έσοδα των επαγγελματιών αυτό ακριβώς σημαίνουν. Θα δεις τότε πόσους οπαδούς έχει η σοσιαλιστική αντίληψή σου περί κοινωνικά δίκαιων αμοιβών. Σήμερα οι υψηλότερα αμοιβόμενοι επαγγελματίες είναι οι σταρ του θεάματος, γενικώς. Και, τι ειρωνεία για τις μαρξιστικές σας θεωρίες, δεν είναι καπιταλιστές, είναι καραμπινάτοι προλετάριοι. Πρώην φτωχόπαιδα, που πουλάνε το σώμα τους! Ούτε καν μια φουφού δεν έχουν, όπως έχει ένας καστανάς. Θα σε απογοητεύσω αλλά από τον «άρτον και θεάματα» ο προλετάριος που σε ψηφίζει προτιμάει να πληρώνει λίγο για τον άρτο και πολύ για τα θεάματα. Ο λόγος είναι απλός: νόμος της προσφοράς και της ζήτησης λέγεται. Ψωμί μπορούμε να ζυμώσουμε και να φουρνίσουμε όλοι, αλλά τις ντρίπλες του Μέσι και τα καρφώματα του Αντετοκούνμπο μπορούν να τα κάνουν μόνον αυτοί.

Αυτό που δεν μπορεί να καταλάβει ένας σοσιαλιστής είναι ότι η «μεγάλη ψαλίδα» στις αμοιβές είναι αυτή που ανεβάζει τους χαμηλούς μισθούς. Τα «μεγάλα πορτοφόλια» γεμίζουν και τα μικρά, διότι το εισόδημα δεν είναι κάτι στατικό ούτε εξασφαλισμένο στο διηνεκές. Προέρχεται από την κίνηση της οικονομίας. Δηλαδή από την ανάπτυξη. Και ανάπτυξη χωρίς προσδοκία κέρδους απλώς δεν υφίσταται! Μια κοινωνία με ατομικό ανώτερο ετήσιο εισόδημα τα 400.000 ευρώ δεν θα έχει περισσότερους πόρους για να αυξήσει τον βασικό μισθό. Θα έχει λιγότερους! Στην Μπαρτσελόνα, αν φύγουν τα αστέρια, θα εξαφανιστούν και το θέαμα και οι θεατές και οι διακρίσεις, άρα και τα έσοδα. Έτσι και σε μια εταιρεία. Αν βάλεις πλαφόν στην αμοιβή των μάνατζερς, δεν θα έχεις καλούς μάνατζερς, άρα θα υστερεί έναντι του ανταγωνισμού που σημαίνει ότι τα έσοδα της εταιρείας θα συρρικνωθούν και στο τέλος θα κλείσει απολύοντας και τις καθαρίστριες. Το ίδιο και σε ένα κράτος. Αν στραγγαλίσεις φορολογικά όσους παράγουν πλούτο, θα πάψει να παράγεται πλούτος. Για ποιον λόγο να εργαστεί κάποιος αν όλα ή τα περισσότερα από αυτά που βγάζει τού τα παίρνει το κράτος; Ή θα σταματήσει να δουλεύει ή θα φύγει από τη χώρα να πάει να δουλέψει εκεί που δεν τον γδέρνουν!

Αν αγόραζες μετοχές της Μπαρτσελόνα, θα προτιμούσες με τον Μέσι ή χωρίς; Αν ήσουν φίλαθλος, θα προτιμούσες για πρόεδρο της Μπαρτσελόνα τον σημερινό που δεν ξέρω πώς τον λένε αλλά μια χαρά το πάει το μαγαζί ή τον Μελανσόν που θα την οδηγούσε στην ερασιτεχνική κατηγορία;

Σκέψου τη χώρα, και τη Γαλλία και την Ελλάδα, σαν την Μπαρτσελόνα, σύντροφε. Και διάλεξε σε τι γήπεδο θες να παίζει.

Market News