Θέατρο: «Εvita» Tim Rice (Στίχοι) - Andrew Lloyd Webber (Μουσική) - Κριτική Νίκου Μπατσικανή*

Απόδοση κειμένου: Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μαλισσόβας

Μουσική διδασκαλία - Διεύθυνση ορχήστρας: Αλέξιος Πρίφτης

Χορογραφίες: Νίκος Μαριάνος.

Σκηνογράφος: Ζήσης Παπαμίχος

Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος

Ενδυματολόγος: Ηλένια Δουλαδίρη.

Β΄ Ενδυματολόγος: Μαίρη Μαρμαρινού

Δραματολογική Συνεργασία: Μαριλένα Παναγιωτοπούλου

Φωτογραφίες: Δημήτρης Σκουλός

Μακιγιάζ: Γιάννης Μαρκετάκης

Κομμώσεις: Τρύφωνας Σαμαράς. Συνεργάτης: Γιώργος Καναδαλεπάς.

Βοηθός σκηνοθέτη: Νουρμάλα Ήστυ

Α΄Βοηθός Ενδυματολόγου: Αντιγόνη Βαφειάδη.

Β΄ Βοηθός Ενδυματολόγου: Ιωάννα Παπαδογιάννη

Artwork: Κωνσταντίνος Γεωργαντάς. Video: Νίκολας Οικονομίδης

Βοηθός Χορογράφου: Στεφανία Σωτηροπούλου

Φωτογραφίες Προβών και Προγράμματος: Αγγελική Κοκκοβέ

Διανομή: Νάντια Μπουλέ (Εβίτα), Αιμιλιανός Σταματάκης (Τσε), Μιχάλης Ψύρρας (Χουάν Περόν), Άλεξ Οικονόμου (Αγκουστίν Μαγκάλντι), Μαρία Δελετζέ (Ερωμένη του Περόν), Ίαν Στρατής (Διευθυντής Ιδρύματος Εβίτας), Άρης Πλασκασοβίτης (Δημοσιογράφος). Παίζουν – Χορεύουν (αλφαβητική σειρά): Έλενα Βακάλη, Ανδρέας Βούλγαρης, Γιώργος Βούντας, Ίρις Γουργιώτου, Πέτρος Ιωάννου, Ντένια Λεβέντη, Στέφανι Μακαρίτη, Πάνος Μαλακός, Πάνος Μαλικούρτης, Γιάννης Μανιατόπουλος, Σταύρος Μαρκάλας, Νία Μπαλάφα, Σταύρος Μπέκας, Αγγέλα Σιδηροπούλου, Κατερίνα Σούσουλα, Aγγελική Τρομπούκη, Εύα Τσάχρα.

Τη μουσική της παράστασης παίζει -ζωντανά- η «Majestic Symphonic Orchestra»: Γιάννης Μωραΐτης: Τρομπέτα - Φλικόρνο. Αντρέας Κολποδίνος: Τρομπόνι. Παντελής Κλίμης: Ακουστική - Ηλεκτρική Κιθάρα. Γιώργος Θεοδωρακάκος: Ακουστικό – Ηλεκτρικό Μπάσο. Δημήτρης Δημόπουλος: Keyboard 1.  Ανδριανή Γιακουμέλου: Keyboard 2. Μάριος Καραμπότης: Keyboard 3. Δημήτρης Βαρζαμπετιάν: Drums. Νίκος Μανωλάκης: Κρουστά. Γιάννης Μωραΐτης: Έφορος Ορχήστρας. Αντρέας Κουρέτας: Πιανίστας προβών.

Συμμετέχει 10μελής παιδική χορωδία.

Παραγωγή: People Entertainment Group Α.Ε.

Διεύθυνση παραγωγής: Γιώργος Ισαάκ - Άλεξ Ελσαμπάγ

Οργάνωση παραγωγής: Δάφνη Πιτσίκα. Βοηθός: Γρηγόρης Παγανίτσας

Τουαλέτες Evita’s: Οίκος Kathy Heyndelas.

Υποδήματα Evita’s: Οίκος Vlassis Holevas. Αντρικά Κοστούμια: Rodolfo Valentino.

Ειδικές Κατασκευές – Καπέλα: Δουλαδίρη – Μαίρη Μαρμαρινού

Διεθνώς γνωστό μιούζικαλ, που σκιαγραφεί και φωτίζει την προσωπικότητα της θρυλικής Εβίτας Περόν. Η Μαρία Εύα Ντουάρτε  (1919-1952), στον σύντομο βίο της (πέθανε 33 ετών από καρκίνο)  ξεκίνησε την πορεία της προς την εξουσία και τη δύναμη, όταν συνάντησε τυχαία, ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τον τότε συνταγματάρχη Χουάν Περόν, που αργότερα έγινε πρόεδρος της Αργεντινής. Ήταν νόθο παιδί μιας φτωχής οικογένειας από την επαρχία, μα κατέληξε η πιο ισχυρή και πλούσια γυναίκα της χώρας της. Προερχόμενη από κατώτερα κοινωνικά στρώματα, γνώριζε τι θα πει ανέχεια κι έκανε σκοπό της ζωής της να βοηθήσει τους φτωχούς ανθρώπους του λαού, οι οποίοι τη λάτρεψαν ως μεγάλη ευεργέτιδα, σχεδόν σαν αγία. Στην κοινωνική της άνοδο βρήκε αντιμέτωπους την άρχουσα τάξη, υψηλόβαθμα στελέχη του στρατεύματος και το σύνολο των μελών της αριστοκρατίας. Όλοι αυτοί γνώριζαν πως ήταν μια πρώην θεατρίνα, ελαφρών ηθών, την οποία κατηγορούσαν πως, μέσα από το φιλανθρωπικό έργο της, μοναδικό σκοπό είχε την προσωπική της προβολή - ανάδειξη και τη στράτευση οπαδών για χάρη του συζύγου της, που εθεωρείτο δικτάτορας, αν κι αναδείχτηκε στο ύπατο αξίωμα με εκλογές, αφού, πρώτα, είχε εκτοπίσει κι εξοντώσει τους αντιπάλους του.

Στην παράσταση, σύμφωνα με το λιμπρέτο (libretto), μιας και πρόκειται για ροκ όπερα (rock opera), εκτός του ζεύγους Περόν, καθοριστικόν ρόλο παίζει ο Τσε (Che), μα αυτός δεν είναι ο ίδιος ο Γκουεβάρα (Guevara), Αργεντινός γιατρός, Μαρξιστής - Λενινιστής -αν και η εξωτερική του εμφάνιση αλλά και στοιχεία της προσωπικότητάς του παραπέμπουν στον  γνωστό επαναστάτη με τον μπερέ- μα ένα συμβολικό πρόσωπο, που παρακολουθεί τα γεγονότα και παρεμβαίνει σε αυτά και στη διαδρομή της Εβίτας -λες, ως κορυφαίος του χορού αρχαίας ελληνικής τραγωδίας- πότε συμβουλεύοντάς την και πότε προσπαθώντας να την αποτρέψει από παράτολμες πράξεις, βάζοντας φρένο σε κάποιες αποφάσεις της, επισημαίνοντας τους κινδύνους που καραδοκούν αλλά και αποκαλύπτοντας την επιθυμία να την εξοντώσουν όσοι την αντιπαθούν. Ο Τσε, που αντιμετωπίζει πότε σοβαρά και πότε με ελαφρά ειρωνεία τη στάση της Εύας, δεν είναι παρά ο απλός Αργεντίνος, κατά τη γνώμη μου, ενώ, δεν υπάρχει ιστορική απόδειξη πως η Εύα Περόν συναντήθηκε ποτέ με τον Γκεβάρα. Άλλα σημαντικά πρόσωπα της ιστορίας είναι: ο Augustin (Augustus) Magaldi, λαϊκό είδωλο - τροβαδούρος «Tango» και πρώτος εραστής της Εβίτας (βάσει του σεναρίου), η Maria Deletze (ερωμένη με την οποία συζούσε ο Περόν, πριν κάνει δεσμό με την Εβίτα, που εκδιώχθηκε κακήν κακώς από τη νέα αγαπημένη), ο διευθυντής στο φιλανθρωπικό «Ίδρυμα Εύα Περόν» και ο δημοσιογράφος που την προβάλλει από το ραδιόφωνο. Τα πρόσωπα αυτά πλαισιώνει ομάδα χορευτών – τραγουδιστών.

Το εγχείρημα να ανέβει στη σκηνή το έργο ανέλαβε ο πεπειραμένος στο είδος σκηνοθέτης Δημήτρης Μαλισσόβας, και τα κατάφερε, με τη βοήθεια σπουδαίων συνεργατών και συντελεστών, προσφέροντας στο πλατύ κοινό ένα θέαμα αξιώσεων σε όλα τα επίπεδα. Τα μέτρα σύγκρισης της παράστασης με αντίστοιχες διεθνείς παραγωγές στο θέατρο και στον κινηματογράφο, στην Ελλάδα (Αλίκη Βουγιουκλάκη - Βλάσης Μπονάτσος) και στο εξωτερικό (Madona - Antonio Banderas, Faye Dunaway - James Farentino) πρόσθεταν βάρος στο ήδη δύσκολο έργο του, αλλά το αποτέλεσμα τον δικαίωσε. Η παράσταση αποτελείται από δύο μέρη και είναι δοσμένο σε είκοσι τέσσερις εικόνες - σκηνές, που ξεκινούν με την αναγγελία θανάτου της Εβίτας, «πνευματικής αρχηγού του έθνους» (όπως επισήμως είχε ανακηρυχτεί) και τον θρήνο του κόσμου, για να κλείσει με τα ίδια γεγονότα, που είχαν συγκλονίσει τον λαό της Αργεντινής. Ο θάνατος της Εβίτας σε νεανική ηλικία (ίδια με του Χριστού όταν Σταυρώθηκε) η φιλανθρωπική δράση της και το «είδωλο» που η ίδια είχε φροντίσει να χτίσει, όσο ζούσε, την έκαναν παντοτινό θρύλο και την παρέδωσαν στην Ιστορία ως σύμβολο, ιδίως στους Καθολικούς της Νότιας Αμερικής.

Η Νάντια Μπουλέ, που επωμίσθηκε τον πολλαπλώς απαιτητικό ρόλο της Εβίτας, τον ενσάρκωσε με τον απαιτούμενο σεβασμό και επιτυχία, τόσο από σκηνική παρουσία όσο κι ερμηνεύοντας τα μουσικο-χορευτικά μέρη, αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις. Δίπλα της, οι ταλαντούχοι Αιμιλιανός Σταματάκης (Τσε), Μιχάλης Ψύρρας (Χουάν Περόν) και Άλεξ Οικονόμου (Αγκουστίν Μαγκάλντι) στάθηκαν άξιοι των δικών τους σημαντικών ρόλων, με τον πρώτο να αποδεικνύει και πάλι τις μεγάλες του δυνατότητες, ενώ οι άλλοι δύο σφράγισαν τους ρόλους, που υποδύθηκαν, με το στέρεο ταλέντο τους, όπως και οι νεότεροι, αλλά εξίσου ταλαντούχοι: Μαρία Δελετζέ (πρώτη ερωμένη του Περόν), Ίαν Στρατής (δντής Ιδρύματος Εύας Περόν) και Άρης Πλασκασοβίτης (δημοσιογράφος). Η πολυμελής ομάδα χορευτών – τραγουδιστών πλαισίωσαν τους βασικούς πρωταγωνιστές με επιτυχία, σε ένα είδος όπως είναι το μιούζικαλ, που απαιτεί συλλογική δουλειά και, στο οποίο, οι συντελεστές καλούνται να κατακτήσουν «το μάτι και το αυτί των θεατών», πέραν της ψυχής του, καθώς, με την έκφραση του κορμιού και τη φωνή τους, πρέπει να λαμπρύνουν το θέαμα και αυτό γίνεται ως προέκταση της υποκριτικής δεινότητας κάποιου. Σε όλα αυτά, σε μια τέτοια μεγάλη παραγωγή, που, μάλιστα, είναι ιστορία εποχής, συνέβαλε τα μέγιστα, πέραν του «γενικού ενορχηστρωτή και αρχιστρατήγου» σκηνοθέτη Δημήτρη Μαλισσόβα και της βοηθού του Νουρμάλα Ήστυ, η ορχήστρα, με επικεφαλής τον μαέστρο (Αλέξιος Πρίφτης) -όρθιο για 2,5 ώρες- να διευθύνει τους μουσικούς, όπως και οι άλλοι συντελεστές, τους οποίους συγχαίρω έναν έναν ξεχωριστά, όπως και τους αναφέρω χωριστά: τον Νίκο Μαριάνο και τη βοηθό του Στεφανία Σωτηροπούλου για τις ωραίες χορογραφίες τους και τα χορευτικά που παρακολουθήσαμε, τον σκηνογράφο Ζήση Παπαμίχο για τα ευρηματικά σκηνικά του, τον Αλέκο Γιάνναρο για τους υποβλητικούς φωτισμούς, τις ενδυματολόγους Ηλένια Δουλαδίρη - Μαίρη Μαρμαρινού  και τις βοηθούς τους Αντιγόνη Βαφειάδη και   Ιωάννα Παπαδογιάννη για τις επιλογές τους, την αεικίνητη και πανταχού παρούσα Μαριλένα Παναγιωτοπούλου, αφήνοντας τελευταίον τον πολύ καλό στιχουργό μας   Γεράσιμο Ευαγγελάτο, στον οποίον οφείλεται το πρώτο όλων όσων έγιναν: η απόδοση του κειμένου στα Ελληνικά. Πετυχημένα και τα εντελώς τεχνικά μέρη της παράστασης: οι φωτογραφίες από τον Δημήτρη Σκουλό, το μακιγιάζ του Γιάννη Μαρκετάκη, οι κομμώσεις του πανελληνίως γνωστού και ταλαντούχου Τρύφωνα Σαμαρά και του συνεργάτη του Γιώργου Καναδαλεπά, τα Artwork που έκανε ο Κωνσταντίνος Γεωργαντάς και τα Video του Νίκολας Οικονομίδη, ενώ οι ωραίες φωτογραφίες προβών και προγράμματος είναι της Αγγελικής Κοκκοβέ. Άξιο συγχαρητηρίων το έντυπο για το πλούσιο υλικό μα και την καλαισθησία του.

Η δραματική κορύφωση της παράστασης βρήκε την κυρία Μπουλέ στην πιο καλύτερη στιγμή της, όταν η Εβίτα ξεψυχάει. Το κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά χειροκρότησε, για πολλή ώρα,  πρωταγωνιστές, χορευτές, μουσικούς και τα παιδιά της χορωδίας, αλλά και όλους τους συντελεστές, με επικεφαλής τον σκηνοθέτη Δημήτρη Μαλισσόβα, να παρακολουθεί και να συντονίζει τους πάντες και τα πάντα.

Τετάρτη, Πέμπτη, Κυριακή: 20.30. Παρασκευή, Σάββατο: 21.00.

Έως: 28/5. Διάρκεια: 150'

«Δημοτικό Θέατρο Πειραιά» Λεωφόρος Ηρώων Πολυτεχνείου 34 & Βασιλέως Γεωργίου

Τ/φ: 2104143310-20

Μάιος 2017

Νίκος Μπατσικανής, συγγραφέας, ποιητής, κριτικός

(Μέλος Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών – Βραβεία Κάρολος Κουν)