Το νέο ήθος με τα παλιά συστατικά …! - Του Χρήστου Μπουσιούτα

Οι κήρυκες των υψηλών ιδανικών με λερωμένη την συνείδηση τους, από πρωταγωνιστές της εγχώριας πολιτικής σκηνής, έγιναν κομπάρσοι σε έναν θίασο δανειστών.

Έχασαν τον προσανατολισμό τους, γέμισαν με απογοήτευση και αμηχανία τους ενθουσιώδες οπαδούς τους και παρέδωσαν την ανεξαρτησία της χώρας σε αυτούς που μέχρι χθες τους κατηγορούσαν ως Δυνάστες και Τοκογλύφους.

Από κοινωνικοί σωτήρες και υπηρέτες του Ελληνικού λαού, έγιναν εμποράκοι της πολιτικής, πιόνια και μαριονέτες στα χέρια τους.

Ο «φρέσκος» χαριτωμένος ψευταράκος της ιδιότυπης λάιτ αριστεράς που αλληθωρίζει προς την κεντροδεξιά και τον αυταρχισμό, το «λιοντάρι» που έπεισε τον εαυτό του ότι θα άλλαζε την Ευρώπη, το αυτάρεσκο ανθρωπάκι που ανέδειξε ως υπέρτατη αξία το ψέμα και την απάτη, σύρθηκε για άλλη μια φορά στα τέσσερα.

Ένας ανεπαρκής δημαγωγός, εκμεταλλευόμενος την ανάγκη του κόσμου να ακούσει καλά νέα, έγινε ο σωτήρας τους, ο Θεός τους.

Επιβεβαιώνοντας τον Έκο που έλεγε: «Στο είδος του είναι Θεός… αλλά το είδος του είναι σκατά» !!!!

Ένα  ανόητο σχολιαρόπαιδο, που ονειρεύτηκε αυτό που ονειρεύονται όλοι οι αποτυχημένοι…

Να γίνει κάποτε σπουδαίος.

Σπουδαίος δεν έγινες βρε Αλέξη, αναγνωρίσιμος έγινες με ακριβό μάλιστα τίμημα. Τις θύελλες που έσπειρες,  εμείς τις θερίζουμε.

Γιατί σπουδαίο σε κάνουν τα έργα σου Αλέξη και όχι τα ανέξοδα και αδιέξοδα λόγια σου. Και εσύ από έργα; μνημόνια όπως και οι άλλοι.

Αν διαβάσει κανείς τι έλεγε και τι έγραφε για όλα αυτά τα μέτρα που σήμερα επιβάλλει, θα φρίξει. Αν είχε λίγο φιλότιμο θα έκανε χαρακίρι.

Το κοντόφθαλμο ανθρωπάκι με την επίπλαστη αισιοδοξία που την αντλεί από την βεβαιότητα ότι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ στην ανάγκη τους να απαλλαγούν από το χθεσινό σάπιο πολιτικό σύστημα, αρνούνται να παραδεχτούν ακόμα την πλάνη τους ότι εξαπατήθηκαν από έναν δημαγωγό της δεκάρας, έχει γαντζωθεί χωρίς κανένα όραμα στην εξουσία.

Επιβάλει μέτρα απάνθρωπα, μέτρα ισοπεδωτικά, μέτρα που φτωχοποιούν και στερούν από τον λαό ακόμη και τη δυνατότητα επιβίωσης του.

Έτσι χάσαμε τις ελπίδες και τα όνειρα μας,

από έναν Τίποτα.

Από το αύριο που μας υποσχέθηκε και δεν ήρθε ποτέ, από ένα λυκόφως που κρατά πολύ. (παραφράζοντας λίγο τον Λειβαδίτη)

Σε παρακαλώ Αλέξη μπορείς να μου τυλίξεις ένα τέταρτο ευτυχίας για το σπίτι;

Και από κάτω οι οπαδοί

Υπάρχουν δύο είδη υποστηριχτών, οπαδών, ψηφοφόρων.

Το ένα που θέλει, τυφλή πίστη, απαιτεί μόνο την υπακοή και αποθαρρύνει την σκέψη.

Αυτό βολεύει τον ηγέτη γιατί οι οπαδοί βλέπουν μόνο τις φτέρνες τους και  δαιμονοποιούν τον δρόμο.

Το θέμα είναι να φέρεις στα μέτρα σου την ψευδαίσθηση, να ταυτιστείς μαζί της και όλα τα άλλα έρχονται μόνα τους.

Να πείσεις τον εαυτό σου ότι βρήκες τον μεγάλο ηγέτη.

Όπως έλεγε και ο Ντενί Ντιντερό «Καταπίνουμε με απληστία κάθε ψέμα που μας κολακεύει, αλλά την αλήθεια που μας φαίνεται πικρή την παίρνουμε με μικρές γουλιές.»

Το άλλο είδος ενθαρρύνει τον ψηφοφόρο να εξετάσει τις πράξεις και τα κίνητρα.

Αυτό χαρακτηρίζει ανθρώπους που ακολουθούν τον ηγέτη μέσω της γνώσης, της έρευνας και της αμφισβήτησης.

Το θέμα είναι να μην αφήνεις τίποτα να σου κρύβει τα μάτια, τον νου και τα αυτιά.

Αυτό το είδος δεν το θέλει κανένας πολιτικός.

Ούτε ο Αλέξης φυσικά.

Γιατί οι πολιτικοί προτιμούν από τους ψηφοφόρους τους  την πίστη και όχι την γνώση.

Στην πίστη ποντάρουν. Η γνώση είναι επικίνδυνη γι αυτούς.

Με την σιωπή μας παραδώσαμε τα κλειδιά της χώρας και της ζωή μας στον Σουλτάνο, ότι πει ο αφέντης Αλέξης και δεν φωνάζει κανείς πια.

Ο τσαρλατάνος της πολιτικής κατάφερε να παρακολουθούμε αδρανείς, σαν ζαλισμένα κοτόπουλα αυτά που πολεμούσε με πάθος χθες να τα υπερασπίζεται με θέρμη σήμερα.

Δεν θα αργήσει η στιγμή, μετά τον ολική του μετάλλαξη και με αυτά που έρχονται, να γυρίσουν όλα ανάποδα. Η πίστη και ο κομματικός φανατισμός θα γίνουν οργή και ρετσινιά, γιατί όταν η πείνα καραδοκεί, η πίστη δεν διαρκεί, τελειώνει παρέα με τις ψευδαισθήσεις.

Γιατί το ισχνό βόδι δεν φοβάται τον σφαγέα Αλέξη.

Γιατί αν είσαι φτωχός, δεν έχεις τίποτα που να μπορεί να σου στερήσει κάποιος.

Τα έχεις χάσει όλα.