Η αξιοπρέπεια της σιωπής της είναι πολιτική υστεροφημία όταν ο πολιτικός αποβάλλεται από το εκλογικό σώμα

Του Χρήστου Παπαδημητρίου

Κοινωνιολόγου

Προέδρου Τ Κ Πύργου-Κόνιτσας.

Με αφορμή την  τοποθέτηση του κ. Θ. Πάγκαλου σε ραδιοφωνική εκπομπή με όρους πεζοδρομίου που και ο τελευταίος αλητάμπουρας της νύχτας θα απέφευγε “on air”.Φράσεις οι οποίες αν μη τι άλλο χαρακτηρίζουν ανθρωποειδές με γεροντική άνοια αλλά και φασίζουσα νοοτροπία.

Προκαλώντας αηδία και αποτροπιασμό ο αμετανόητος συνοδοιπόρος και συνδαιτυμόνας του Τσοχατζόπουλου στην λεηλασία της χώρας ενισχύοντας την άποψη ότι ο φασισμός μπορεί να είναι γονιδιακά κληρονομούμενος.

Με αφορμή επίσης την προκλητική συμπεριφορά του  κατά παραγγελία  δημοσιογράφου Πορτοσάλτε να μην φιλτράρει στοιχειωδώς τις απαράδεκτες ανεπίτρεπτες και υβριστικές φράσεις του κυρίου «όλοι μαζί τα φάγαμε», επιβεβαιώνοντας  έτσι την θέση ότι είναι εργολάβος παραπληροφόρησης και μαύρης προπαγάνδας ο ελεεινός και τρισάθλιος .

Σε κάθε περίπτωση είναι δικαίωμα αναφαίρετο στη Δημοκρατία να  μπορεί να εκφράζεται κανείς ελεύθερα, ταυτόχρονα όμως αποτελεί προϋπόθεση επιβίωσης της δημοκρατικής αυτής αρχής και δυνατότητας η απεμπόληση της οποιασδήποτε ελεύθερα εκφραζόμενης άποψης η οποία προσβάλει την ίδια αρχή και επιβουλεύεται την ισχύ της, ακόμη κι αν αυτή ανήκει στον οποιονδήποτε κύριο Θ. Πάγκαλο.

Με κάθε αντικειμενική διάθεση ειλικρίνειας η συνέντευξη χαρακτηρίζεται ανεπαρκής και κακόβουλη με την λογική ενός ανθρώπου χθεσινού, ο οποίος δεν μπορεί να δει και να κατανοήσει την σημερινή πραγματικότητα.

Ακούγοντάς την  κανείς μεταφέρεται νοερά στην περίοδο που ο κύριος αυτός χρημάτιζε υπουργός, λεξιλόγιο αυταρχικό με μια πολιτική λογική ξύλινη και εκτός σημερινής πραγματικότητας και με μια υποκριτική διάσταση η οποία παραπέμπει σε μια γονιδιακή  και φασιστική υποκουλτούρα.

Ο υποφαινόμενος δεν αποδέχεται επιστημονικά την παραπάνω άποψη ότι δηλαδή μπορεί να υπάρξει γονιδιακά η μεταφορά οποιασδήποτε κοινωνικής συμπεριφοράς, εντούτοις αποδέχεται την ύπαρξη μιας φασίζουσας νοοτροπίας η οποία αποκτάται με την επαγγελματική ενασχόληση με την πολιτική σε κάθε χώρο και σε κάθε άνθρωπο.

Πώς να αποδεχθεί κανείς την φράση περί Έλληνα πρωθυπουργού μα..κα κατά Πάγκαλο, σε μια χρονική στιγμή που ο Έλληνας συντρίβεται και συνθλίβεται υπό το βάρος μιας αφόρητης πραγματικότητας, για την οποία  μέρος της όποιας ευθύνης έχει αυτός ο κύριος και οι ήδη φυλακισμένοι συνδαιτυμόνες του ;

Με την κατά κοινή ομολογία ανεγκέφαλη φράση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο του ανωτέρω κυρίου ότι «μαζί τα φάγαμε», και την πολιτικά «ανόητη» τουλάχιστον άποψη περί πνευματικής αποβλάκωσης του Έλληνα παρουσιάζεται σε όλο του το μεγαλείο ο πολιτικός ξεπεσμός και αμοραλισμός του, και όχι μόνο, αλλά και των μέσων που δέχονται να μεταφέρουν στην κοινωνία μια αποκρουστική και ανεύθυνη πολιτική έκφραση ως δήθεν “στοχευόμενο  πολιτικό λόγο”, ως δήθεν άποψη άξια προσοχής  για την διάσωση μιας χώρας και του λαού, ως δήθεν λόγο πολιτικό κρίμα…

Τούτο σημαίνει ότι η θέση του κάθε πικραμένου δεν μπορεί να  αποτελεί θέμα και  να πλασάρεται στον αναγνώστη ως ελεύθερη γνώμη η πρόταση περί της δημοκρατίας και ότι άλλο δύναται να σκεφτεί ο οιοσδήποτε παροπλισμένος από το κοινωνικό σώμα, ακόμη και  αν υπογράφεται από πρώην υπουργό, κι εδώ εμπλέκεται σαφώς η ευθύνη  του δημοσιογράφου… όταν από τα λεγόμενα εκδύεται οσμή φασισμού…

Τούτο δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι με τα ανωτέρω γραφόμενα υπονοείται η οποιαδήποτε λογοκρισία ,αλλά σαφώς επιβάλλεται το φιλτράρισμα στην κάθε λογίς πολιτική εξυπνάδα ή κατ εμέ πολιτική κουταμάρα…

Τούτο σημαίνει ότι απαιτείται στοιχειωδώς  κάποια αξιολόγηση στην προκλητική και χωρίς κοινωνική ευαισθησία τοποθέτηση, και απ ότι φαίνεται φασιστική άποψη.

Η Ανάταξη της πολιτικής συμπεριφοράς, προϋποθέτει δομική αναδιάρθρωση της πολιτικής κουλτούρας (γεγονός πράγματι δύσκολο) και εντελώς μακριά από εκείνη που οδήγησε σε αυτήν την πρωτοφανή προσβολή του πολιτικού μας υπόβαθρου, από  τους φορείς της πολιτικής εξουσίας , οι οποίοι αλαζονικά υπέσκαψαν την θεμελιώδη αρχή της πολιτικής ορολογίας ότι η «πολιτική» είναι διαδικασία παραγωγής πολιτικής σκέψης και πράξης ενώ ο «πολιτικός» πρόσωπο, η διαδικασία αποτελεί το μείζον το πρόσωπο το έλασσον, και με τις ενέργειες των οδήγησαν όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και τους Έλληνες στην σημερινή κατάσταση, αυτή του πολιτικού αμοραλισμού, και της αδιαφορίας.

Η ανάταξη της οικονομικής μας κατάστασης με τον ένα η τον άλλο τρόπο, και αφού κάνει τον κύκλο της η παρούσα κρίση σε ορισμένο βάθος χρόνου θα επιτευχθεί.

Ταυτόχρονα όμως αν δεν επιχειρηθεί και η πολιτική επανατοποθέτηση σε σχέση με  το ποιο είναι το ζητούμενο ο «πολιτικός» και η επιβίωσή του, ή η «πολιτική», ο πολίτης θα αμφιβάλλει συνεχώς , ο νέος θα βρίσκεται εκτός του πολιτικού γίγνεσθαι, και η κοινωνία θα μπολιάζεται με άκρως αντιδημοκρατικές παραφυάδες όπως η ανεκδιήγητη «φρέσκια άποψη» περί πνευματικής αποβλάκωσης από αυτόν τον κύριο που φαίνεται ότι θα διαμορφώσει επιστημονική τεκμηρίωση για το αν ο φασισμός είναι επίκτητος η κληρονομούμενος.

Όπως είναι αναγκαίο λοιπόν να οριοθετηθεί το πλαίσιο και να επαναπροσδιοριστεί με σύγχρονες θέσεις, το τι επιτρέπεται και το τι απαγορεύεται στον πολιτικό, έτσι φαίνεται ότι αποτελεί επιβεβλημένη ανάγκη και η τοποθέτηση του τύπου απέναντι στο γεγονός  του φασισμού.

Φασισμός δεν σημαίνει μόνο πράξη και γεγονός. Φασισμός σημαίνει και άποψη και ιδέα.

Και ο τύπος και το ραδιόφωνο με την εξαιρετικά μεγάλη τους  δυναμική στο να επηρεάζουν οφείλουν τούτες τις ώρες να δουνι το ιστορικό θέμα ότι οι ανατροπές των κοινωνικών και πολιτικών συστημάτων δεν αρχίζουν ποτέ με πράξεις αλλά ξεκινάνε με παράλογες ιδέες.

Τίθεται λοιπόν αγαπητέ μου Αναγνώστη το ερώτημα από ποιας μορφής φασισμού κινδυνεύει περισσότερο και άμεσα η ελληνική κοινωνία από την ενέργεια κάποιου ή κάποιων φασιστών που έτσι κι αλλιώς είναι καταδικαστέα ή από την ενσυνείδητα προβοκατόρικη, και με βεβαιότητα φασιστική διάθεση και ισχυρισμό ότι ο Ελληνικός λαός τελεί υπό πνευματική αποβλάκωση.

Οφείλουμε να είμαστε υποψιασμένοι τουλάχιστον απέναντι στον ψεύτικο καθωσπρεπισμό την γραβάτα και τους κάθε λογίς χαρτογιακάδες, τύπου Πάγκαλου οι οποίοι θεωρούν ακόμη σήμερα παρόλη την κατάντια που οδήγησαν τον τόπο, ότι αποτελούν κεφάλαιο για την χώρα.

Είναι δε προβοκατόρικη αν όχι άσχετη και άστοχη αλλά και ατεκμηρίωτη η άποψη που ο επαγγελματίας της πολιτικής θέλοντας να αποκρύψει την πραγματικότητα επικαλείται την Δημοκρατία, μόνο που με την συμπεριφορά του έχει πείσει το κοινωνικό σύνολο ότι ο ίδιος υπήρξε ομοτράπεζος  φυλακισμένων και αξιοθρήνητων υποκείμενων του κοινού ποινικού δικαίου…αλλά και εν δυνάμει υποκρυπτόμενος φασίστας…θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος

• Κείμενο ελεύθερο δημοσίευσης ενυπόγραφο πρώτο-γραμμένο κατά θέμα και τίτλο.

• Εάν κάπου το κείμενο υπερβάλει ή θεωρηθεί ότι προσβάλει πρόσωπα γεγονότα η καταστάσεις ο υποφαινόμενος ζητά συγνώμη δημόσια, μιας και ανήκει σε εκείνους τους Έλληνες που ο πολύς κύριος πάγκαλος θεωρεί πνευματικά αποβλακωμένους… σε άλλη περίπτωση θα τον χαρακτήριζε ευθέως ενεργό φασίστα…

ΥΓ. Ημέρα Παρασκευή 28/07/2017