Από τη μη ομοιότητα στη δημιουργία - Του Απόστολου Βεργή

Γιατί οι νύχτες ταξιδεύουν πιο αργά; - Αυτή είναι μια ανασφαλής ερώτηση από αυτές που συνηθίζεται να γίνονται για να αρχίσει μια κουβέντα. Ναι, ταξιδεύουν πιο αργά γιατί, εντός τους είν' αόρατοι οι φόβοι: Αόρατοι μα όμως υπαρκτοί και θέλει να 'χει κάποιος θάρρος και διαίσθηση για να τους αντιμετωπίσει. Βεβαίως, το πρωί, τα πιο πολλά ξεχνιούνται• κυρίως τα όνειρα - όνειρα χρήσιμα πολύ, που χάνονται στο δρόμο.

Θα μου πείτε ότι φλυαρώ χωρίς να υπάρχει λόγος. Κι όμως, λόγοι υπάρχουνε πολλοί κι η καθημερινότητα τους ενισχύει. Άλλωστε, και μόνο του, το ότι κάπου, κάποια όνειρα έχουν χαθεί λέει πολλά: Λέει πολλά σ' εκείνους που εξερευνούν, σ' εκείνους που δεν αποδέχονται, στους αρνητές, στους διαφορετικούς που το γνωρίζουν ότι είν' διαφορετικοί, σ' εκείνους οι οποίοι κάποτε σχεδίασαν, για να απογοητευτούν μετά, κοιτάζοντας τα σχέδιά τους να 'χουν φαγωθεί από ποντίκια.

Ζούμε μέσα σε κάποιου είδους νύχτα; - Το ότι οι φόβοι μας, γίνονται όλο και πιο αόριστοι καθώς περνάει ο καιρός, είν' ένα δείγμα επιβεβαιωτικό του ότι νύχτωσε κι όχι ότι νυχτώνει• τα απογεύματα με το ημίφως τους, δίνουν ελπίδες, παραλλάσσουν τις εικόνες, δημιουργούν  ανάγκη πίστεως στους πιο ευαίσθητους ανθρώπους.  Και, το ότι οι φόβοι μας, γίνονται όλο και πιο αόριστοι  εντείνονται από την καθημερινή συλλογή των αποτελεσμάτων, που γίνεται πρωί, με ήλιο• οι απογοητεύσεις ευδοκιμούν σε περιβάλλον φωτεινό, όπως και οι λαϊκισμοί των ημερών οι οποίες ακολουθούν, όπως και τα μπαλώματα που εμφανίζονται ως λύσεις.

Ζούμε μέσα σε μία νύχτα - καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει: Αυτό θα πει ότι πρέπει να ξεκινήσουμε ξανά να κυνηγάμε όνειρα: Αλλά να κυνηγάμε όνειρα, ποιοι; Μαζί με ποιους; Και, ποια όνειρα; - Γιατί άλλα είναι τα όνειρα που κυνηγούν οι επαγγελματίες εραστές της εξουσίας, άλλα είναι τα όνειρα που κυνηγούν οι τυχοδιώκτες, άλλα είναι τα όνειρα που κυνηγούν οι έμποροι (και οι παρά - έμποροι), άλλα είναι τα όνειρα που κυνηγούν οι στρατηγοί και βέβαια τα όνειρα των ποιητών έχουνε άλλο χαρακτήρα.

Φυσικά μες στο σκοτάδι είμαστε όλοι όμοιοι• την επόμενη μέρα όμως, κάποιοι από εμάς ξαναγεννιούνται βολεμένοι, κάποιοι ψάχνουν να βρούνε “βύσματα” και “μέσα”, κάποιοι ψάχνουν να βρουν τα δικαιώματα που έχουν (υποτίθεται), κάποιοι πουλούν, κάποιοι άλλοι αγοράζουν, κάποιοι καταναλώνονται, κάποιοι αυτοκτονούν κι η ζούγκλα βασιλεύει. Η ζούγκλα. Ναι, η ζούγκλα. Και ποιοι ευθύνονται γιαυτό; - Εμείς, τα άτομα. Και ποιοι καλούνται να το διορθώσουν; - Πάλι εμείς, τα άτομα.

Και έτσι, τώρα, μετά όλες αυτές τις σκέψεις μου, φέρνω τον εαυτό μου στην αρχή και βλέπω ότι: Είμαι διαφορετικός από τους άλλους, ότι σ' άλλους τομείς είμαι καλύτερος κι είμαι χειρότερος σε κάποιους άλλους: Αίτημά μου είναι: η ελευθερία να δημιουργώ και δημιουργώντας, κι αφήνοντας πίσω μου αποτελέσματα, εντέλει, να υπάρχω.