12 Οκτωβρίου 1944 - Του Θεόδωρου Μεσσηνέζη

Έως αυτή την ημέρα, που έληξε η επί τρία περίπου χρόνια Γερμανική κατοχή της Αθήνας, της Πρωτεύουσας του Ελληνικού Κράτους, η Πατρίδα μας όλη θεωρητικά τελούσε υπό Γερμανική κατοχή. Και τονίζω το θεωρητικά, διότι πολλοί μπορεί να πουν ότι από άλλες περιοχές οι Ούννοι πραγματικά έφυγαν νωρίτερα και από άλλα λίγο αργότερα. Η ουσία πάντως είναι, ότι αυτή τη μέρα, σαν την αυριανή, τη 12η Οκτωβρίου 1944, ο Ήλιος αντίκρισε τη Γαλανόλευκη να κυματίζει Ελεύθερη και να σκεπάζει όλή τη Χώρα κι όλα τα Παιδιά της, που επί τρια χρόνια λες και είχαν όλα μια και μόνη καρδιά που χτύπαγε σ’ όλων τα στήθια μέσα με τον ίδιο ρυθμό και λαχταρούσε τη Λευτεριά!

Αυτή τη μέρα γιορτάζουμε σήμερα και καθήκον όλων μας είναι να ντραπούμε και να ξεχάσουμε το τι έγινε μετά. Να ντραπούμε, όχι γιατί αλληλοσκοτωθήκαμε, αλλά γιατί σαν κουτορνίθια αφήσαμε τους δήθεν φίλους μας να μας σπρώξουν στον εμφύλιο αλληλοσπαραγμό και δεν σταθήκαμε ενωμένοι σαν μια γροθιά να αντιμετωπίσουμε τις ύπουλες δήθεν σωτήριες παρεμβάσεις τους όπως κάνανε οι λεβέντες όλοι ενωμένοι που αντιμετώπισαν το 40 τους Ιταλούς στο Αλβανικό μέτωπο και το 41 στη γραμμή Μεταξά στη Μακεδονία μας.

Μέχρι τη 12η Οκτωβρίου το 44 και επι τρία συνεχή χρόνια, η Ελλάδα είχε ΜΟΝΟΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΎΣ! Από εκεί και  μετά άρχισε το <<ξεφτίλισμα>>. Κατάφεραν να μας διασπάσουνε. Να μας χωρίσουν σε δυο παρατάξεις. Φιλοδυτικούς και Φιλοανατολικούς! Αλλά και πάλι δεν έμειναν ικανοποιημένοι. Προχώρησαν. Δεν τους έφτανε μια ντόμπρα Ελληνική φωνή. Θέλανε πολλές. Θέλανε σαματά! Ο λύκος στο σαματά χαίρεται λεει μια παροιμία. Μας βοήθησαν δήθεν να κάνουμε τα αναθεματισμένα τα Κόμματα, κι άρχισαν τη μια μέρα να χαϊδεύουν το ένα και να κλωτσούν το άλλο, και την άλλη να αναποδογυρίζουν το ενδιαφέρον τους, το οποίο στην ουσία ήταν και είναι ένα <<Μην αφήσετε τους Έλληνες να σηκώσουν κεφάλι.

Κι όταν έληξαν ή είδαν ότι δεν αποδίδουν τα προσδοκώμενα οι ύπουλες πολιτικές ή και οικονομικές συμβουλές τους, άλλαξαν ρότα και άρχισαν με γλυκό τρόπο το φαρμάκι με μάσκα τον εκσυγχρονισμό, τον εκμοντερνισμό, την παγκοσμιοποίηση κτλ. Και φθάσαμε εδώ που φθάσαμε. Να είμαστε μια Χώρα που και εμείς οι ίδιοι δεν γνωρίζουμε ή δεν καταλαβαίνουμε. Μια Χώρα που τα κόμματα ενδιαφέρονται το καθένα για το κόμμα του, και  αυτοί που υποτίθεται έπρεπε να ενδιαφέρονται για το καλό του συνόλου και της Πατρίδας να ενδιαφέρονται για τον εαυτούλη τους και την απύθμενη τσέπη τους και ο Λαός, σαν έρμο Λαμπριάτικο πρόβατο να μή ξέρει που να σταθεί για να γλιτώσει το τομάρι του από τη σφαγή. Γιατί; Που είναι οι Έλληνες του 40-43; Γιατί έχουμε ξεχάσει τον εαυτό μας; Γιατί έχουμε ξεχάσει την Ιστορία μας, τα Ήθη, τα Έθιμα μας; Γιατί θέλουμε να γίνουμε κάτι παρά φύσην που  δεν είμαστε κι που στο κάτω κάτω της γραφής δεν μας ταιριάζει; Ποιος θα μας προφυλάξει από το γλιστερό κατήφορο που πήραμε; Έχουμε φθάσει σχεδόν στο τέρμα του!

Γιατί δεν καταλαβαίνουμε έστω και τη τελευταία στιγμή ότι ο μόνος που μπορεί να μας σώσει είμαστε εμείς οι ίδιοι;

Φίλοι μου όλοι εμείς οι μεγάλοι στα χρόνια, που έχουμε ζήσει και καλές μέρες αλλά και αισχρές και που σε λίγα, ελάχιστα χρόνια δεν θα υπάρχουμε, γιατί δεν συνερχόμαστε να καταλάβουμε ότι δεν πάει άλλο τούτο το αλαλούμ που ζούμε; Γιατι όλοι εμείς δεν ξαναγινόμαστε και πάλι οι Έλληνες του 40 για να δείξουμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας ότι η σύμπνοια και η συνεργασία είναι οι μόνοι δρόμοι της επιτυχίας και της ευτυχίας; Γιατί αφηνόμαστε σαν ξυλάρμενα χωρίς τιμόνι και πανί να μας παρασύρουν τα μανιασμένα κύματα των ωκεανών από όποια μεριά κι αν φυσάνε; Δεν βλέπουμε ότι γύρο μας, από παντού, συνεχώς ξεπηδούν φωτιές και φλόγες; Τι περιμένουμε; Να καούμε τελείως για να ξυπνήσουμε; Τότε θα είναι δυστυχώς αργά! Πολύ αργά!

Τότε δεν θα υπάρξει κανένας στοργικός Πατέρας να καλοδεχτεί εμάς τους Ασώτους!

Εμπρός λοιπόν ας δώσουμε όλοι τα χέρια κι ας γίνουμε ένα κι ας ξεχάσουμε τις πολιτικές οι όποιες άλλες διαφορές μας χωρίζουν κι ας δούμε μόνον το μέλλον της Πατρίδας μας και των Παιδιών μας! Αυτά πρέπει να ζήσουν σε μια Πατρίδα ήρεμη και ευημερούσα σαν ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΙ   Άνθρωποι και όχι σαν υποκατάστατα της Α ή της Β θεωρίας, ή αν θέλετε ΤΡΕΛΑΣ, ή ύπουλης αποσύνθεσης. Ο χρόνος τρέχει . Δεν πρόκειται να μας ή σας περιμένει !!!!      ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!!!

Όπως η 12η /10/1944  έγινε αφετηρία Λευτεριάς και αναγέννησης της Πατρίδας μας, έτσι και η 12η/10/2017 ας γίνει νέα αφετηρία και αρχή επανόδου της Ελλάδας και των Ελλήνων στις αιωνόβιες υγιείς και ηθικές Αρχές μας!

Θ.Σ.Μεσσηνέζης   11/10/2017