Θεατρική κριτική: Κε Καμπανέλλη, τι κάνετε ανάμεσα στις πορσελάνες της μαμάς; - Του Διονύση Γεωργάνου

Ένα αναπάντητο ερώτημα  και μερικές σκέψεις, για τη σπουδαία παράσταση

«Ο Δρόμος περνάει από μέσα»,

στο Θέατρο Τζένη Καρέζη, που δεν πρέπει να χάσετε.

Όλα τα σπίτια έχουν μια αποθήκη, ή σχεδόν όλα. Κάποιες φιλοξενούν κρασιά και όταν μεγαλώσουν, θα ήθελαν να γίνουν κελάρια στην Καμπανία, άλλες πάλι είναι γεμάτες με καλώδια, εργαλεία, μπουλόνια, λαμπιόνια και όταν μεγαλώσουν θα ήθελαν να γίνουν το γκαράζ, όπου ένας Τζομπς και ένας Βόζνιακ θα φέρουν τη νέα επανάσταση, σε κάποιο τομέα της τεχνολογίας. Και υπάρχουν και οι άλλες αποθήκες, αυτές με τα πιο ταπεινά όνειρα όπως η δική μας.  Γεμάτη κούτες και αντικείμενα, το ένα πάνω στο άλλο, που κρυφό καημό έχει η άμοιρη, μόνο ένα πράγμα. Να μπει σε αυτό το αχόυρι κάποτε, μια τάξη. Μια καθαρίστρια; Μια βόμβα; Οτιδήποτε μπορεί να συγυρίσει αυτό το χάος. Όλες οι αποθήκες έχουν όνειρα να ξέρετε. Και πρόσφατα το όνειρο της δίκης μας εισακόυσθη. Κούτες και αντικείμενα άρχισαν να βγαίνουν, να επιλέγονται τα χρήσιμα και να φεύγουν τα άχρηστα.

Κάποιες κούτες λοιπόν, ήρθαν επάνω στο διαμέρισμα. Οι περισσότερες με την ένδειξη ΕΥΘΡΑΥΣΤΟ. Ένα περίεργο πράγμα όμως. Συχνά, τα κουτιά με την ένδειξη ΕΥΘΡΑΥΣΤΟ, ανάμεσα σε πορσελάνινα φλυτζάνια και ρομαντικές βοσκοπόυλες περιέχουν και απολύτως άθραυστες αναμνήσεις. Άφθαρτες, ανθεκτικές στην φθορά του χρόνου. Λες και ο χρόνος φοβήθηκε να τις αγγίξει. Αναμνήσεις για εποχές καλές και κακές. Για τα τραπέζια που μας συγκέντρωναν στη χαρά και στη λύπη, για μέρες με ήλιους ανέμελους, για μέρες με ήλιους αμείλικτα ανυπόφορους, για εποχές χορτασμένες απλότητα και εποχές αχόρταγες για γυαλιστερές υποσχέσεις. Για τότε, που πέφταμε με τα μούτρα στο καινόυργιο, με την ίδια απερίσκεπτη ορμή, που άλλες στιγμές πέφταμε με τα μούτρα στο παλιό. Ονειρεμένες στιγμές από μια Ελλάδα, εφιαλτικές στιγμές για περισσότερες απο μια Ελλάδες, που η μια σιχαίνεται την άλλη τόσο, που θέλει να την αφανίσει.  Κι εκεί ανάμεσα στις κούτες με τις εύθραυστες πορσελάνες, τις ρομαντικές βοσκοπούλες και τις χαλύβδινες αναμνήσεις, νάτος ο Ιάκωβος Καμπανέλλης. Σαν φλας εμφανίστηκε και μετά χάθηκε, σε μια φευγαλαία στιγμή, μη νομίζετε. Σιγά μην ήρθε και για να πάρουμε το τσάι μας με τις πορσελάνες της μαμάς. Άλλωστε, ποιος είμαι εγώ για να καθίσει, να ανοίξει κουβέντα μαζί μου, ολόκληρος ακαδημαϊκός, θεατρικός συγγραφέας και ποιητής.

Ήρθε  για να μου θυμίσει την εκπληκτική παράσταση του έργου του, «Ο δρόμος περνάει από μέσα» που παίζεται από τις 25 Οκτωβρίου στο Θέατρο Τζένη Καρέζη, που είχα δει μερικές μέρες πριν; Αποκλείεται, απλώς γιατί η παράσταση θα μου μείνει αξέχαστη. Παράσταση, με σπάνιας αξίας ερμηνείες του Γιώργου Κυρίτση και της Άννας Γεραλή, όπως και των νεότερων μελών του θιάσου, του Γιώργου Δάμπαση, της Ηλιάνας Μαυρομάτη και του Όμηρου Πουλάκη. Ένα έργο, «διαμάντι» του σύγχρονου Ελληνικού θεάτρου, που με έκανε να γελάσω δυνατά και να φύγω γεμάτος, από μια παράσταση, απόλαυση, που τελείωσε με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα με την καρδιά μου πιο ελαφριά. Καμία σχέση με τις κούτες μας, που σχεδόν μου τη μαύρισαν. Κι ας μιλούσε κι αυτό για κάποιες πορσελάνες παλιές. Για εποχές βαριές, από τα μεγαλεία αλλά και τη σκόνη. Και για εποχές, που ήρθαν να τις αντικαταστήσουν με την αβάσταχτη ελαφρότητά τους. Κι ας άφηνε μπηχτές για μια Ελλάδα διχασμένη ταξικά, για μια άλλη που την ενώνει ο αθεράπευτος έρωτας για κάθε λογής, όνειρο απατηλό. Ανέκαθεν όμως. Βλέπετε το έργο, το οποίο γράφτηκε το 1990, είναι ίσως η ωριμότερη δημιουργία του μεγάλου Ιάκωβου Καμπανέλλη και η παράσταση, αριστοτεχνικά  σκηνοθετημένη από τον, για χρόνια στενό συνεργάτη του, Κώστα Καζάκο, ενώ οι κούτες μας, ήταν τά απομεινάρια μιας μέρας…  μετακόμισης.

Εγώ εν τω μεταξύ θα συνεχίσω να αναρωτιέμαι. Τί ήθελε να μου πει ο σπουδαίος ποιητής, που βρέθηκε για μια στιγμή ανάμεσα στις κούτες μας; Μήπως, από τον καλό παράδεισο των Μεγάλων της Τέχνης, αφουγκράστηκε τις αγωνίες μου και ήρθε για λίγο, ώστε να μου δείξει το δρόμο της εξόδου από την κόλαση της Ελλάδας του 2017;

«Ο Δρόμος περνάει από μέσα», θα με υποχρεώσετε αν πάτε να το δείτε, μπας και μπορέσετε να μου λύσετε εσείς την απορία. Αλλά και για μένα να μην το κάνετε, να πάτε γιατί είναι πραγματικά, μια έξοχη παράσταση.

Θέατρο Τζένη Καρέζη

Ακαδημίας 3, Αθήνα

210 3636144,  2103625520

Ημέρες και ώρες Παραστάσεων:

Από 25 Οκτωβρίου 2017

Τετάρτη: 19.00

Πέμπτη: 21.15

Παρασκευή: 21.15

Σάββατο: 18.30 & 21.15

Κυριακή: 20.00

Διάρκεια παράστασης

115'

Τιμές εισιτηρίων:

Τετάρτη:

15€, 12€ άνω 65, 10€ φοιτ/αμεα/ανέργων

Πέμπτη:

18€, 12€ άνω 65, 10€ φοιτ/αμεα/ανέργων

Παρασκευή:

18€, 12€ άνω 65, 10€ φοιτ/αμεα/ανέργων

Σάββατο (λαϊκή απογ.)

15€, 12€ άνω 65, 10€ φοιτ/αμεα/ανέργων

Σάββατο (βραδινή):

18€

Κυριακή:

18€, 12€ άνω 65, 10€ φοιτ/αμεα/ανέργων

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ

ΤΑΜΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ:

Ακαδημίας 3

2103636144, 2103625520

TICKET SERVICES:

Εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39

Τηλεφωνικά: 2107234567

Online αγορά εισιτηρίων

και σε όλα τα καταστήματα PUBLIC