«Κατασκευαστές» φυσικών καταστροφών… ΕΜΕΙΣ - Της Μαρίας Παπαδοπούλου

Φονικά φυσικά φαινόμενα συμβαίνουν σε διάφορες περιοχές καταστρέφοντας τις και αναπλάθοντας τη μορφολογία τους. Στους ανθρώπους προκαλούν  φόβο, περιέργεια, έξαψη. Εξαφανίζουν τη ζωή τους έχοντας απώλειες πολιτών και  υλικές καταστροφές.

Ο φόβος που προκαλούν τα φυσικά φαινόμενα αφορά περισσότερο τις καταστροφικές επιπτώσεις παρά τα φαινόμενα καθαυτά. Οι επιπτώσεις εξαρτώνται τόσο από τον χαρακτήρα των φαινομένων όσο και από τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά χαρακτηριστικά των περιοχών στις οποίες εκδηλώνονται τα φαινόμενα.

Πώς κατασκευάζουμε την καταστροφή;

Η ρηχή περιβαλλοντική ιστορική συνείδηση αποτελεί  στοιχείο  του χαρακτήρα μας και συνέβαλε στην ανάπτυξη της φιλολογίας περί «άδικης» φύσης, όταν αλλεπάλληλες «φυσικές» καταστροφές άρχισαν να εξαφανίζουν την εικόνα μιας περιοχής,  όπως αυτή στήθηκε από κτηματομεσίτες και επενδυτές.

Η ανάπτυξη   των αστικών κέντρων βασίστηκε σε μια εξαιρετικά αβαθή περιβαλλοντική ιστορική συνείδηση,  που επέτρεψε την αγνόηση της δυναμικής μεταβλητότητας του περιβάλλοντος, όπως και την ανόητη αισιοδοξία σχετικά με τη σταθερότητα των περιβαλλοντικών συνθηκών και την  μοιρολατρική εξαγρίωσή ενάντια στη «σκληρή» φύση θεωρώντας τις συνθήκες των τελευταίων χρόνων διαχρονική κανονικότητα.

Αυτή η αυταπάτη ξυπνάει με τη συχνότητα και την  αναπαραγωγή των φυσικών καταστροφών, που  γίνονται  στο πολιτικό επίπεδο μέσω διαφόρων μορφών επιδότησης της συλλογικής αμνησίας, που μας επιτρέπει ν’  αντιμετωπίζουμε κάθε φορά έναν φονικό σεισμό η μια πλημμύρα με θύματα όπως πχ στην Μάντρα Αττικής ως ένα «εξαιρετικό» περιστατικό.. που χρήζει οικονομικής βοήθειας.

Τι ειρωνεία...

Οικονομική βοήθεια που αντλείται  από κονδύλια που «προορίζονταν»… για έργα κοινωνικής πρόνοιας και ανάπτυξης, κυρίως στους τομείς της υγείας, της στέγασης και της περιβαλλοντικής προστασίας. Έτσι τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα της πόλης επλήγησαν διπλά… πρώτα από την πλημμύρα και μετά από τις αποζημιώσεις. Αποζημιώσεις που σχεδόν πάντα χρησιμοποιούνται για την εποικοδόμηση των ίδιων περιοχών, που πιθανότητα θα πληγούν και πάλι…. Συμβαίνει δυστυχώς στην Ελλάδα και μετά από νέα  καταστροφική κακοκαιρία,  επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό… απώλειες ζωών και υλικές καταστροφές… οργή και κατάρες στους «ανεύθυνους» πολιτικούς κλπ. κλπ..

Στην καθημερινή μας ζωή η κακοκαιρία λειτουργεί ως διαγνωστική επέμβαση. Μας φέρνει σε άμεση «οπτική» επαφή με τις δομές, τα συστήματα και τις «κακοτεχνίες» που ορίζουν τη σύγχρονη πραγματικότητα.

Επιτέλους ας αποκτήσουμε συνείδηση περιβαλλοντική και όταν ένα φονικό φυσικό φαινόμενο μας πλήττει, μη ρίχνουμε ευθύνες στο κράτος μόνο, αλλά και σε μας τους ίδιους. Εμείς προκαλούμε τις φυσικές καταστροφές, εμείς κατασκευάζουμε το εχθρικό φυσικό φαινόμενο… εμείς….

Ας  σεβόμαστε τη φύση κι ας είναι ενάντια στα συμφέροντά μας… για να ‘χουμε μια ασφαλή και όμορφη ζωή σε μια επίσης ασφαλή και όμορφη πόλη…δίχως απώλεια ανθρώπων, υλικές καταστροφές και συναισθήματα φόβου και τρόμου….

Ιστορική συνείδηση χρειάζεται και σεβασμός σ’ ό,τι απαρτίζει τη ζωή μας. Φύση, πατρίδα, κοινωνία,  πόλη μας,  οικογένειά μας… σπίτι μας…