10 πράγματα που μας έμαθε η επίσκεψη Έρντοαν - Του Γ. Παπαδόπουλου-Τετράδη

Εκτός από τη διπλωματία υπάρχει και η πραγματικότητα. Δηλαδή, η καθημερνή ζωή. Ο Έρντοαν ήρθε και φεύγει. Αφήνει, όμως, πίσω του απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτηματικά των Ελλήνων πολιτών. Για τη ζωή τους. Απαντήσεις που απευθύνονται κυρίως σε επικίνδυνους θεωρητικάριους υπουργούς που κρατάνε την Παιδεία των Ελλήνων στα χέρια τους. Μάθαμε 10 πράγματα από την επίσκεψη Έρντοαν. Το πρώτο είναι αυτό που μας άφησε παρακαταθήκη ο Κολοκοτρώνης: Ο Τούρκος, φίλος δεν πιάνεται.

Μάθαμε επίσημα ότι την ακεραιότητα της χώρας και την ισχύ της Συνθήκης της Λωζάνης δεν την εγγυάται η Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας μέλος είναι η Ελλάδα, αλλά οι ΗΠΑ! Που με χτεσινή επίσημη ανακοίνωση του State Department εξέφρασε αυτή ακριβώς τη θέση απέναντι στις δηλώσεις του Έρντοαν, που ζητούσε αναθεώρηση της Συνθήκης.

Είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ έβαζαν έτσι φρένο στις διεκδικήσεις του Έρντοαν επί των συνόρων Συρίας, Ιρακ και των υπολοίπων περιοχών που περιλαμβάνει η Συνθήκη. Και που καίνε τις ΗΠΑ. Τις οποίες, όμως, καίνε και οι αναβαθμισμένες βάσεις της Κρήτης, επομένως η σταθερότητα στην περιοχή.

Μάθαμε, ότι ο Τούρκος πρόεδρος δεν έκανε τίποτε παραπάνω από το να επαναλάβει την πάγια τουρκική πολιτική θέση. Η οποία είναι μία, μόνιμη, σταθερή και διαχρονική: Η επαναπόκτηση των εδαφών της οθωμανικής αυτοκρατορίας με κάθε μέσο, στο βάθος του χρόνου. Από όλους τους γείτονες. Η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης δεν είναι παρά η αιχμή αυτού του δόρατος.

Η αμφισβήτηση δεν είναι τωρινή. Υπάρχει από όλες τις τουρκικές κυβερνήσεις μετά τον δεύτερο παγκόσμιο. Όταν η ευνοϊκά διακείμενη στον  άξονα Τουρκία πλήρωσε ακριβά αυτή της την επιλογή με τις συνθήκες ειρήνης. Καμμία έκπληξη, λοιπόν και καμιά πρωτοτυπία.

Μάθαμε έτσι, για πολλοστή φορά, ότι ο μόνος τρόπος για να έχεις ειρήνη με την Τουρκία είναι να εξοπλίζεσαι για πόλεμο. Και εξοπλισμένος καλά, να κάθεσαι στο τραπέζι των συνομιλιών. Γιατί, κι αυτό είναι παγκόσμια πραγματικότητα, έχεις μόνο όσα μπορείς να υπερασπιστείς. Και η παγκόσμια γλώσσα είναι μια: Της ισχύος.

Μάθαμε, για μια ακόμη φορά, ότι η ωραία και επικίνδυνη καραμέλα για τη δήθεν φιλία των λαών, ισχύει μόνο για τους ταξιδιώτες που περνάνε από μια χώρα για να καλοπεράσουν και να χαμογελάνε ο ένας στον άλλον. Είτε με υποκρισία είτε με αφέλεια. Ή για αφελείς ονειροπαρμένους. Οι λαοί είναι δημιουργήματα της ιστορίας τους. Η ιστορία τους είναι μίγμα της πραγματικότητας και του μύθου που καλλιεργούν οι επίσημες κυβερνήσεις. Η ιστορία Ελλήνων και Τούρκων είναι πνιγμένη σε ένα διαρκές αίμα. Που ξεκινάει από το 1100 και φτάνει μέχρι το 1974. Καθόλου παλιά.

Είναι ιστορία αιματοχυσίας ηγεμόνων και λαών για την απόκτηση εδαφών και του πλούτου τους. Ιστορία επιβολής και ανταγωνισμού πολιτισμών με κάθε έννοια του όρου. Ιστορία εισβολής ενός λαού στα εδάφη ενός άλλου. Στα σπίτια ενός άλλου. Στα πλούτη ενός άλλου. Αυτό δεν ξεχνιέται με ξενέρωτα και ανούσια ευχολόγια. Θέλει πράξεις. Οι μόνες πράξεις επ αυτού, είναι νέο αίμα. Και νέες διεκδικήσεις. Εδώ και χρόνια.

Μάθαμε έτσι, ότι ακόμα κι αν δεν υπήρχαν κρυφά σχολειά θα έπρεπε να τα εφεύρουμε. Για να μαθαίνουμε στα ελληνόπουλα την πραγματική ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων και όχι τις επικίνδυνες ψευτοδιεθνιστικές θεωρητικούρες, που γεμίζουν τα μαθητικά βιβλία εδώ και χρόνια, ωραιοποιώντας με το στανιό σφαγές, διώσεις, εξανδραποδισμούς, βασανιστήρια, εξισλαμισμούς, γενιτσαρισμούς και τρομοκρατία 400 χρόνων.

Στηριγμένες όλες αυτές οι θεωρητικούρες σε περιπτωσιολογίες, λογικοφανείς ακροβατισμούς και  «ντοκουμέντα» μονόφθαλμων ξένων μαρτύρων. Όλα αυτά, συνεπικουρούμενα από μια δήθεν αριστερή, διεθνιστική επιθυμία (!) για συμφιλίωση των λαών. Λες και οι επιθυμίας μπορούν να γράψουν ιστορία και να σβήσουν την πραγματικότητα!

Σ' αυτή τη λαίλαπα, που διατρέχει τα σχολικά και πανεπιστημιακά βιβλία, υπάρχουν και τα κεφάλαια ξένων οίκων που προωθούν «τις φιλίες των λαών» και τη λείανση των ακίδων, σαν το στρίμωγμα στην προκυμαία της Σμύρνης, για να προωθηθούν bussines as usual. Η μνήμη να μετουσιωθεί σε επιχειρηματικότητα για να ευημερήσουν οι λαοί. Η μνήμη στο βωμό του εμπορίου. Όλα για ξεπούλημα. Μας το είπε κι αυτό χτες το βράδυ ο Έρντοαν.

Μάθαμε έτσι για πολλοστή φορά, ότι αν θέλεις να αντιμετωπίσεις μια αρρώστια- και η Τουρκική πολιτική είναι μια διαρκής τέτοια-  πρέπει να εμβολιάζεις τον πληθυσμό σου με αντισώματα. Κι όχι να του σκοτώνεις τα αντισώματα. Να του μαθαίνεις τα γεγονότα για να ξέρει τι θα αντιμετωπίσει. Να αγαπάς όλους τους γύρω σου και να τους σέβεσαι. Ναι. Αυτό είναι το πρώτο και κύριο. Αλλά, να ξέρεις τι να κάνεις όταν δεν σε σέβονται. Και να ξέρεις ποιος μπορεί να μη σε σέβεται. Αυτό είναι Παιδεία.

Μάθαμε χτες για ακόμα μια φορά επίσημα, ότι η ελληνική επίσημη πολιτεία δεν έχει καμιά διαρκή, σταθερή εξωτερική πολιτική απέναντι στην Τουρκία. Ακόμα και η πάγια θέση ότι η μόνη διαφορά με την Άγκυρα είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας έχει χαλαρώσει τα τελευταία δύο χρόνια. Η νέα γραμμή του υπουργείου Εξωτερικών είναι ότι ο διάλογος εκτονώνει. Επομένως, όλα πρέπει να συζητιώνται στο τραπέζι! Όταν όλα συζητιώνται στο τραπέζι σημαίνει ότι όλα τα συζητάς! Ακόμα και την κυριαρχία σου!

Αποτέλεσμα αυτού του επικίνδυνου ερασιτεχνισμού είναι και η ανοργάνωτη,  ακροβατική και ανώφελη, αν όχι επιβλαβής, επίσκεψη του Τούρκου προέδρου. Που του δόθηκε η ευκαιρία να θέσει στο υψηλότερο επίπεδο προέδρων όλες τις τουρκικές διεκδικήσεις! Πολιτικά και διπλωματικά απαράδεκτο!

Μάθαμε, ότι ο ερασιτεχνισμός αυτός έγινε δυνατός επειδή ακριβώς στις υπεύθυνες κυβερνητικές θέσεις κάθονται άνθρωποι ανίδεοι από κανόνες διεθνών σχέσεων και διεθνών κανόνων. Άνθρωποι ανίδεοι από τη σημασία και την αξία που έχει κάθε κίνηση και κάθε δήλωση διεθνών παραγόντων. Άνθρωποι επικίνδυνα ερασιτέχνες, που αυτοσχεδιάζουν με βάση τις ιδεολογικές θεωρητικούρες που έχουν στα κεφάλια τους και οι οποίες δεν έχουν καμιά σχέση με την παγκόσμια πραγματικότητα.

Η πρωτοφανής ένταση στο προεδρικό μέγαρο και το πρωτοφανές γεγονός να λέει κάθε προσκαλεσμένος ό,τι θέλει, χωρίς να υπάρχουν εκ των προτέρων συμφωνημένα, είναι η απόδειξη της διακυβέρνησης από ανθρώπους επικίνδυνα ανίδεους.

Μάθαμε από τον Έλληνα πρωθυπουργό, επί λέξει, ότι το Κυπριακό δεν θα λυθεί με βάση τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, όπως ήταν η πάγια ελληνική πολιτική, αλλά με βάση τις προτάσεις του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ! Οι οποίες δεν είναι τίποτε άλλο από το Σχέδιο Ανάν με άλλο πρόσωπο, που παραδίνει την Κύπρο όμηρο της Τουρκίας!

Σ αυτό το πλαίσιο προφανώς διαπραγματεύεται η ελληνική πλευρά κι αυτό πρέπει να το ξέρουν οι Έλληνες πολίτες. Για να καταλάβουν γιατί η τουρκική σημαία θα κυματίζει επίσημα στο κοντάρι από όπου την κατέβασε με το αίμα του ο Σολωμός Σολωμού.

Μάθαμε, ότι οι κύριοι Παυλόπουλος και Τσίπρας είναι ισάξιοι του Ελευθέριου Βενιζέλου! Αφού με διαρκή επανάληψη θέλησαν να εμφανίσουν με το στανιό τη χτεσινή, ασόβαρη, χωρίς κανένα εποικοδομητικό ή έστω ουσιαστικό αποτέλεσμα, επίσκεψη του Τούρκου προέδρου σαν ιστορική, όπως εκείνη της συνάντησης των Βενιζέλου, Ατατούρκ, Ινονού!!

Μάθαμε έτσι, για ακόμα μια φορά το πιο σημαντικό: Ότι αυτοί που μας κυβερνάνε δεν έχουν καμιά επίγνωση του μεγέθους τους και της μετριότητάς τους ή της ανυπαρξίας τους μπροστά σε πολιτικούς που άλλαξαν την ιστορία της νοτιοανατολικής Μεσογείου με ιδιοφυείς αλλά και τραγικές κινήσεις επί 20 χρόνια!

Να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τον Βενιζέλο, και τον Τούρκο λαθρέμπορο που κάνει κωλοτούμπες σε όλους χωρίς να έχει ρίξει ούτε μια ντουφεκιά, με τον Ατατούρκ, μαρτυράει ότι είτε είσαι μεγαλομανής είτε είσαι φαιδρός. Και τα δύο είναι πολύ επικίνδυνα για το λαό που κυβερνάς. Αλλά, αυτό δεν το μάθαμε τώρα. Το βλέπουμε κάθε μέρα.

Liberal.gr