Προς τον πληθυντικό αριθμό - Του Απόστολου Βεργή*
Αν ήξερα πώς δημιουργεί τον χρόνο η γραφή, θα στόχευα καλύτερα και πιο βαθιά, σ' αυτών που με διαβάζουν τις αισθήσεις. Γιατί, ενίοτε, δημιουργεί την ιστορία η γραφή και όχι τη γραφή η ιστορία. Είναι η δύναμη του μύθου (του παραμυθιού) τεράστια, μετακινεί ως και μεγάλα κάστρα: Κάνει τον τυχοδιώκτη - ήρωα, κάνει τον δολοφόνο - άγιο, κάνει να φαίνεται ενάρετος ακόμα και αυτός που έχει διαπράξει εκατό μοιχείες. Και δεν οφείλεται αυτό στην τέχνη της επεξηγήσεως αλλά στις τέχνες τής περιγραφής και τής μυθοπλασίας (διαφήμιση). Πραγματικά, ένα τεράστιο κομμάτι απ' την ιστορία είναι τεχνητό• δεν είναι, παρά διαφημίσεις ηρώων και των πράξεων αυτών που ένας εχέφρων άνθρωπος, διαβάζοντάς τες αντιδρά, λέγοντας: “Τι σημασία έχουν;”.
Ομολογώ ότι παλιότερα, μου άρεσαν τα παραμύθια πιο πολύ• ειδικά δε όταν αυτά, αποκτώντας πρόσβαση σε κάποιας μορφής θεατρικότητα, εμφάνιζαν εμπρός μου εντελώς ανάκατα: Σταυροφόρους, τσολιάδες, αρχαίους Έλληνες με δόρατα, με περικεφαλαίες και ασπίδες, βυζαντινές αρχόντισσες, άγιους από αυτούς που έχουνε τα τρία φωτοστέφανα, Ρωμαίους εκατόνταρχους, Οθωμανούς σουλτάνους, από την Γερμανία λοχαγούς και λογχοφόρους της Βεγγάλης: Άτιμο Χόλιγουντ, τώρα μόνο εσύ δημιουργείς την ιστορία• άτιμο Χόλιγουντ, που έχεις γίνει η μαμή και ξεγεννώντας τη ζωή, μας φέρνεις εις το φως όλο και περισσότερα καινούρια έθνη.
Κι όπου πατάει το καινούριο, αμέσως το παλιό έχει προβλήματα πολλά - κι ας είν' όλο το δίκιο με το μέρος του, κι ας βράζουν σε τεράστια τσουκάλια πάθη τα οποία διαρκούν αιώνες: Παρατηρεί κανείς, αναρωτιέται μήπως πάλιωσε και ύστερα δίνει της σκυτάλη πάλι πίσω στον Εθνικό μας ποιητή: Και διηγώντας τα να κλαις, και διηγώντας τα να κλαις... Έτσι γίνεται σχεδόν πάντα• κι ύστερα ο καθένας προχωρά προς τα εμπρός με τα δικά του τα αγάλματα, με τούς δικούς του τούς αγίους στα (επίσης) δικά του εικονίσματα• κι αλίμονο σ' αυτούς που βρίσκονται έξω από τις μάζες: σαν μπερδευτούν σε πόλεμο πρέπει να περιμένουνε τα βόλια να τούς έρχονται από παντού: από εχθρούς και “φίλους”.
Γιαυτό πλέον φοβάμαι όσα από τα ερωτήματα έχουνε μαζική μορφή: Ποιοι είμαστε; Τι είμαστε; Από πού ερχόμαστε; Πού πάμε; - Πρώτα ας μάθουμε πώς λειτουργεί ο ενικός ο αριθμός κι αν κάποτε ο χρόνος καθαρίσει, βλέπουμε τι θα κάνουμε με τον πληθυντικό και μ' όλες τις ατασθαλίες που στον κόσμο διαχέει.
*Συγγραφέας - Ποιητής
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
