Επαναλήψεις ή μέλλον; - Του Απόστολου Βεργή*
Βρισκόμαστε ελάχιστα πριν απ' την άνοιξη και δεν έχω δύναμη να παρακολουθήσω τις επαναλήψεις οι οποίες πνίγουν το σήμερα. Άλλωστε, μεγάλωσα και μεγαλώσαμε μ' επαναλήψεις: μ' επαναλήψεις στο ποδόσφαιρο, στην τηλεόραση και στην πολιτική• κοστίζουν ελάχιστα κι εντέλει: αποδίδουν. Πορείες, δικαστήρια, συλλαλητήρια μ' αναφορές στο παρελθόν και στις χειρότερες πλευρές του τώρα (ανθρώπων, καταστάσεων, τακτικών και πράξεων)• όμως για τούς πραγματικούς δημιουργούς των ημερών μας δε μιλά κανείς, κανείς δεν ασχολείται: Η χώρα μας είναι σκεπασμένη μέχρι το λαιμό με παρελθόν και αναπνέει εισπνέοντας κι εκπνέοντας φαντάσματα - τι τραγωδία... Όχι, δεν είμαι αισιόδοξος, δεν γίνεται να είναι αισιόδοξος κανείς εχέφρων νέος πραγματικός δημιουργός.
Ρωτούν πολλοί, γιατί οι (υποτιθέμενοι) άνθρωποι τού πνεύματος δε μιλούν. Τούς απαντώ: Αν είναι με τις πράξεις και τα λόγια τους να προωθούν παρελθόν και κατασκευάσματα τής φρίκης - καλύτερα να σωπαίνουν. Αλίμονο, η διανόηση δεν είναι κάτι το επίπεδο, ούτε και μηχανή παραγωγής δράσεων και συνθημάτων - σ' αυτό το πράγμα η λεγόμενη διανόηση τής αριστεράς έχει στην κατοχή της πέντε - έξι διδακτορικά και διαρκώς δημιουργεί στελέχη τα οποία εντέλει διαχέονται σε όλο το πολιτικό φάσμα. Ίσως δε, είναι αργά, πάρα πολύ αργά για προειδοποιήσεις. Όταν βρισκόμασταν στο πρεβαντόριο οι πάντες κάναν το κορόιδο• ελάχιστοι τότε έλεγαν πως στην άκρη από το τούνελ δεν υπήρχε οπωσδήποτε παράδεισος, αλλά ίσως μια κόλαση• η κόλαση που τώρα την βιώνουμε, κι όχι απλά ως ελληνική κοινωνία μα και ως κόσμος.
Όμως ο άνθρωπος είναι μέλλον• αναπόφευκτα ο άνθρωπος είναι μέλλον. Εγώ αυτό μονάχα έχω να σας πω• ελπίζω τώρα να καταλαβαίνετε τον ρόλο των επαναλήψεων που σας προσφέρουν, που σας τις προσφέρουν άπαντες (με τον δικό του τρόπο ο καθείς) οι σχετιζόμενοι με την εξουσία. Κι εγώ δεν ξέρω ποιον να πρωτολυπηθώ: Τούς άπιστους ή τούς πιστούς; Τούς αυτοκτόνους; Τούς παραβάτες; Τούς φονιάδες; Αυτούς που δίνουν εντολές; Τις εντολές τις ίδιες;
Την ίδια ώρα χάνονται διαρκώς για τους ανθρώπους αυτού του τόπου ευκαιρίες. Όχι για τον τόπο, όχι. Για τους ανθρώπους του και ειδικά για τούς πραγματικούς δημιουργούς, για όλους αυτούς που εξαφανίζονται εξ αιτίας των επαναλήψεων, αυτών των σημερινών επαναλήψεων οι οποίες προσφέρουν στο κοινό, αντί για αναστάσεις, τάφους. Γιατί, όπως προείπα, ο άνθρωπος είναι μέλλον, ο άνθρωπος (για να 'ναι άνθρωπος) οφείλει ασταμάτητα να προσπαθεί να είναι μέλλον• κι όχι τάφος.
Και μέλλον είναι μόνο οι δημιουργοί• μην το ξεχνάτε.
* Συγγραφέας - Ποιητής
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
