Το λευκό και το γκρίζο - Του Απόστολου Βεργή*

Διαβάζω, διαβάζω ψάχνοντας τα λάθη: να τ' αντικρίσω, αν γίνεται να τα απορροφήσω, να πελεκήσω απ' το μέλλον τους όσο μπορώ, στις θέσεις τους να βάλω παύλες και τελείες. Η σκοτεινιά κυριαρχεί σ' αυτή εδώ τη μέρα. Ψάχνω να βρω πόσα απ' τα μολύβια μου βρίσκονται σ' ετοιμότητα και ποια από αυτά δεν με κουράζουν. Τον εαυτό μου τον ποτίζω με καφέ και με νερό και τρέφομαι με κουλουράκια: δούλος προσωπικών παθών κι ανώνυμων - όπως και κάθε ποιητής. Γιατί την ποίηση την γέννησαν τα λάθη και τα πάθη. Γεννήθηκε η ποίηση μετά από την έξωση απ' τον παράδεισο των πρωτοπλάστων: αυτό δεν είν' καινούρια είδηση, δεν είναι καν επιλογή, είναι ανάγκη• είν' μάλιστα μια ανάγκη που κοστίζει, που κατά το παρελθόν κόστισε και ψυχές, ζωές και όνειρα: Ω Μαγιακόφσκι, ω Τσβεντάγιεβα, ω Καρυωτάκη...

Το γκρίζο τής ημέρας προδίδει ότι κάτι άρρωστο πλανιέται στην ατμόσφαιρα: ορίζοντας δεν φαίνεται, κτίρια κι αντικείμενα μοιάζουν ξασπρισμένα: πόλη - νεκροθάλαμος κι οι εκκλησίες άδειες. Φοβούνται οι άνθρωποι; Έχουνε κουραστεί οι άνθρωποι; Μόν' ένα πλήθος από παρατημένες φάμπρικες προσεύχονται• σπασμένα τζάμια, πεσμένοι τοίχοι και τρύπιες οροφές προδίδουν προσδοκίες: κάποτε οι μαθήτριες φορούσαν μπλε ποδιές, κάποτε είχαν πρόσωπα οι άμυνες: Έλεγες αυτός, αυτός, αυτός κι ο άλλος, κόντρα στις μικροκάμερες και στα αόρατα λεφτά των ημερών μας.

Δουλεύω, κάποιες στιγμές γελώ σαρκαστικά. Μου είναι εύκολο πολύ τα μάτια μου να κλείσω και να γράψω δέκα ύμνους στην αγάπη ή έστω δέκα εμβατήρια για τούς επόμενους μελλοθανάτους στρατιώτες: Γίναμ' αγρότες από κυνηγοί και από τότε πολεμάμε μεταξύ μας• γιατί τα όπλα δεν τα εξαφάνισε κανείς απ' τους θεούς και βέβαια δεν γίνεται, εφόσον υπάρχουν, να μην χρησιμοποιθούν: Ω βιομηχανία άμυνας, ω βιομηχανία επιθέσεως, ω βιομηχανία τού θανάτου.

Κάποτε, όχι πολύ παλιά, υπήρχαν υπουργεία στρατιωτικών ή και πολέμου... Ύστερα (λέει) γίναμε ανθρωπιστές και τα μετονομάσαμε σε υπουργεία τής αμύνης: τι ατιμία, τι προστυχιά, τι ψέμα. Κι εγώ αναρωτιέμαι το γιατί να μην υπάρχουνε και υπουργία επιθέσεως• δεν λεν πως η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση; Και, πώς, στο διάβολο, να βάλει μια ομάδα γκολ χωρίς ποτέ της να επιτεθεί; Σουρεαλισμός, σουρεαλισμός εις το τετράγωνο και η ηλιθιότητα των μαζανθρώπων βασιλεύει.

Κοιτάζω το λευκό και γκρίζο τής ημέρας. Πριν λίγο με πληροφορήσαν πως συνέβη άλλη μια βεβήλωση νεκρού από πρώην συντρόφους του• σαν μπαίνουνε στη μέση τα συμφέροντα ακόμα κι αδελφός τον αδελφό...: Η αθλιότητα δεν έχει πρόβλημα να δείχνεται και να παρελαύνει: Κανένα πρόβλημα, καμιά ντροπή: ο θάνατός σου - η ζωή μου... Κοιτάζω το λευκό και γκρίζο τής ημέρας: φεύγει κανείς μ' ελευθερία, γυρίζει μ' απαγόρευση κι όλα καλά κι όλα ωραία που λέει και το λαϊκό τραγούδι: Απαγορεύεται το φως, απαγορεύεται το σκοτάδι, απαγορεύεται ο έρωτας. Απαγορεύονται ο Μαρξ και ο Φον Χάγιεκ, απαγορεύονται ο Γκόργκι και η Άυν Ραντ, απαγορεύονται ο Δημήτρης Χατζής και ο Νικ Γκέιτζ, απαγορεύονται τα γνήσια και τα γενόσημα, απαγορεύεται η μοίρα  - δίχως την έγκριση τού υπεύθυνου πρωθυπουργού.

Κοιτάζω το λευκό και γκρίζο τής ημέρας• πλέον απλώς κοιτάζω...

* Συγγραφέας - Ποιητής