Θέατρο: Ιβάν Τουργκένιεφ, «Ένας μήνας στην εξοχή» - Κριτική Νίκου Μπατσικανή*

Διασκευή: Ιβάν Ντοντακόφ

Σκηνοθεσία: Κατερίνα Μαντέλη

Τραγούδι: Αλμπίνα Ζαχαριάδου

Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιώργος Δανεσής

Σκηνογραφία: Ιωάννα Κατσιαβού

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Αδαμαντία Μαντελένη

Ερμηνείες: Μαίρη Βιδάλη (Ναταλία Πετρόβνα Ισλάγιεφ)

Πέτρος Αποστολόπουλος (Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς Ρακίτιν)

Δημήτρης Δρακόπουλος (Αλεξέι Νικολάγιεβιτς Μπελάγιεφ)

Βέρα Μακρομαρίδου (Βέρα)

Κωνσταντίνος Νιάρχος (Ιγκάντι Ίλιτς Σπιγκέλσκι)

Τάσος Μπλάτζιος (Αρκάντι Σεργκέγιεβιτς Ισλάγιεφ)

Λαμπρινή Λίβα (Άννα Σιμιόνοβνα Ισλάγεφ)

Ρούλα Αντωνοπούλου (Λιζαβέττα Μπογκτάνοβνα)

Τάκης Δεληγιάννης (Αφανάσυ Ιβάνοβιτς Μπολσιντσώφ)

Ένα από τα πλέον σπουδαία έργα της ρώσικης λογοτεχνίας, που έγραψε ο ποιητής, πεζογράφος  και θεατρικός συγγραφέας Ιβάν Τουργκένιεφ. Γραμμένο το 1850, ανέβηκε στη σκηνή το 1872. Στο αγρόκτημα του Αρκάντι Ισλάγεφ και της συζύγου του, Νατάλιας Πετρόβνα, η ρουτίνα της ζωής τους διακόπτεται όταν η οικοδέσποινα φλερτάρει με τον επισκέπτη φίλο του άντρα της Μιχαήλ Ρακίτιν και στη συνέχεια ερωτεύεται τον νεαρό Αλεξέι Μπελάγιεφ. Έργο ψυχικών μεταπτώσεων, με ποιητική μελαγχολία, που οφείλεται στην απομόνωση της ρώσικης επαρχίας, στην έλλειψη αγάπης και στις ανικανοποίητες επιθυμίες των πρωταγωνιστών. Οι ήρωες κλυδωνίζονται καθώς τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο και τα αδιέξοδα φουντώνουν, διότι με τον Αλεξέι είναι ερωτευμένη και η ψυχοκόρη της οικογένειας. Ταλαντευόμενη ανάμεσα στην αξιοπρέπεια, στις συμβάσεις και στο ερωτικό πάθος, η κεντρική ηρωίδα θα κυριευτεί από συναισθηματικό και υπαρξιακό κενό, εξαιτίας των απρόσμενων εξελίξεων, τις οποίες, σκοπίμως, δεν αποκαλύπτω.

Μια ωραία παράσταση με καλές ερμηνείες. Η σκηνοθεσία υπηρέτησε το κλασικό αυτό έργο και την εποχή του, φωτίζοντας τον ψυχισμό των ηρώων του. Η θιασάρχης Μαίρη Βιδάλη πλαισιώθηκε από άξιους συνεργάτες, οι οποίοι μετέδωσαν στο κοινό τη συναισθηματική φόρτιση και τις μεταπτώσεις που συνεπάγονται τα γεγονότα. Η ίδια, υπέρκομψη, φορώντας τις ωραίες τουαλέτες και κινούμενη στο λειτουργικό σκηνικό της Ιωάννας Κατσιαβού, απέδωσε με δεξιοτεχνία τον χαρακτήρα και τις συναισθηματικές ακροβασίες της Νατάλιας Ισλάγιεφ. Ο Πέτρος Αποστολόπουλος, ως Μιχαήλ Ρακίτιν, έδειξε, με πετυχημένον τρόπο, τα αντιφατικά του συναισθήματα ευθύνης απέναντι στον φίλο του Αρκάντι, ζήλειας προς τη Ναταλία και τον Αλεξέι Μπελάγιεφ κι εσωτερικής πάλης  με τα αισθήματά του. Ο Δημήτρης Δρακόπουλος ερμήνευσε πειστικά τον Αλεξέι Μπελάγιεφ, έχοντας τα εσωτερικά χαρακτηριστικά που διακρίνουν τους νέους: ανεμελιά, αθωότητα, παρορμητικότητα, συμμετοχή στα ερωτικά κελεύσματα, ιδιότητες που διακατέχουν και την ψυχοκόρη Βέρα, ρόλο τον οποίον υποδύθηκε πολύ καλά η Βέρα Μακρομαρίδου. Ο Τάσος Μπλάτζιος υπήρξε ιδανικός στον ρόλο τού μακράν των γεγονότων ευρισκόμενου Αρκάντι Ισλάγιεφ, χάρη στην εμπειρία του και βοηθούσης της εμφάνισής του, να παραπέμπει σε Ρώσο μεγαλοαστό του 19ου αιώνα. Η επίσης καταξιωμένη Λαμπρινή Λίβα ερμήνευσε τέλεια την Άννα Ισλάγεφ, εξίσου και η Ρούλα Αντωνοπούλου τη Λιζαβέττα Μπογκτάνοβνα. Ο Κωνσταντίνος Νιάρχος έδωσε τη δική του σφραγίδα παίζοντας τον Ιγκάντι Σπιγκέλσκι, όπως και ο Τάκης Δεληγιάννης ως Αφανάσυ Μπολσιντσώφ. Πολύ ωραία τα κοστούμια και των άλλων πρωταγωνιστών, παραπέμπουν στην εποχή που διαδραματίζεται το έργο. Υποβλητικοί οι φωτισμοί του Γιώργου Δανεσή και πολύ όμορφες οι μουσικές επιλογές της παράστασης. Υπέροχη φωνή η Αλμπίνα Ζαχαριάδου και πολύ νοσταλγικό το τραγούδι που ακούγεται. Οι θεατές παρακολούθησαν μιαν αξιόλογη παράσταση, στο γεμάτο «Διάχρονο Θέατρο», χειροκροτώντας έντονα τους ηθοποιούς στο τέλος της βραδιάς.

Φεβρουάριος 2018                                                                         «Διάχρονο Θέατρο»

Πυθέου 52, πλησίον οδού Ηλία Ηλιού, Νέος Κόσμος

Τηλ.: 2107233229

Σάββατο: 21.00, Κυριακή: 19.30

*Νίκος Μπατσικανής, κριτικός Θεάτρου

(μέλος Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών -

Θεατρικά Βραβεία Κάρολος Κουν, Ελληνικά κι Ευρωπαϊκά Βραβεία Θεάτρου - Χορού)

Ιβάν Σεργκέγεβιτς Τουργκένιεφ (Иван Сергеевич Тургенев, 1818 – 1883): Ρώσος μυθιστοριογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Γιος αξιωματικού και πλούσιας - δυναμικής μητέρας, της οποίας η μορφή διαφαίνεται σε διάφορα έργα του. Μεγάλωσε σε περιβάλλον, που κυριαρχούσαν οι ταξικές διακρίσεις και το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, γεγονός που του πρόσφερε υλικό για τα βιβλία του. Σπούδασε Φιλολογία στα Πανεπιστήμια της Μόσχας και της Αγίας Πετρούπολης, όπου ήρθε σε επαφή με σπουδαίους Ρώσους διανοούμενους: Ζουκόφσκι, Γκόγκολ, Πλέτνεφ. Το 1838 μετέβη στο Βερολίνο, για να συνεχίσει τις σπουδές του, κι εκεί, οι ιδέες του επηρεάστηκαν από σημαντικές φυσιογνωμίες, όπως: Μπακούνιν, Στανκίεβιτς, Ανένκοφ. Έτσι, μέλημά του έκανε το να προωθήσει τον εξευρωπαϊσμό της Ρωσίας και να υποστηρίξει τις απόψεις του μέσω της Λογοτεχνίας. Μετά την επιστροφή του στη Ρωσία, το 1841, εργάστηκε στο Υπουργείο Εσωτερικών αλλά σύντομα σταμάτησε το επάγγελμα αυτό κι αφιερώθηκε στο γράψιμο. Η λογοκρισία της εποχής δεν επέτρεψε να ανεβούν όλα τα θεατρικά του έργα επί σκηνής, μερικά από τα οποία θεωρούνται -ακόμα- σταθμοί για το ρωσικό θέατρο. Η γνωριμία του με την τραγουδίστρια της όπερας Παυλίνα Βιαρντό, η οποία υπήρξε ο μεγάλος αλλά ανεκπλήρωτος έρωτας της ζωής του, τον οδήγησε να κάνει συχνά και μεγάλα ταξίδια στην Ευρώπη, για να βρίσκεται κοντά της. Δεδομένου του γενικού αρνητικού κλίματος στη Ρωσία, για τις πολιτικο-κοινωνικές ιδέες του, και η αρνητική κριτική που δέχτηκε το μυθιστόρημά του «Πατέρες και γιοι» (1863) στάθηκε αφορμή ο Τουργκένιεφ να φύγει οριστικά από τη χώρα του, με πρώτον σταθμό του το Μπάντεν - Μπάντεν της Γερμανίας, απ’ όπου, σύντομα, μετακόμισε στο Λονδίνο και, μετέπειτα, το 1871, έγινε μόνιμος κάτοικος του Παρισιού, όπου και απεβίωσε. Εκεί έτυχε -επιτέλους- μεγάλης αναγνώρισης, καθώς εξελέγη αντιπρόεδρος του Διεθνούς Λογοτεχνικού Συνεδρίου, το 1878, ενώ το επόμενο έτος τού απονεμήθηκε τιμητικός τίτλος από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Εκείνα τα τελευταία του χρόνια, ακόμη και η Ρωσία τού επεφύλασσε θερμές υποδοχές, όποτε την επισκεπτόταν.

Έργα του:

Μυθιστορήματα: «Μια φωλιά ευγενών, Την παραμονή, Πατέρες και γιοί, Ο καπνός, Χερσότοπος».

Διηγήματα - Νουβέλλες (ενδεικτικά): «Το ημερολόγιο ενός περιττού ανθρώπου, Αφηγήσεις ενός κυνηγού, Μουμού, Το ραντεβού και ο Ιάκωβος Πάσιγκοφ, Φάουστ: ιστορία σε εννέα επιστολές, Άσια, Πρώτη αγάπη, Ο βασιλιάς Ληρ της στέπας, Ανοιξιάτικοι χείμαρροι, Το τραγούδι του έρωτα θριαμβευτή, Κλάρα Μίλιτς».

Θεατρικά έργα: «Αφηρημάδα, Η επαρχιώτισσα, Όπου είναι αραχνοϋφασμένο, εκεί σκίζεται, Συνομιλία στον μεγάλο δρόμο, Ο απένταρος, Οικογενειακό βάρος, Ένας μήνας στην εξοχή, Ένα απόγευμα στο Σορρέντο» (Βικιπαίδεια)