Ελληνικά τανκς στην Πολωνία

Του Βασίλη Γεώργα

Σοβαρά ερωτήματα δημιουργούνται από την κυοφορούμενη συμφωνία για δανεισμό με χρονομίσθωση (leasing) αρμάτων μάχης Leopard 2A4 από την Ελλάδα στην Πολωνία. Τα άρματα μάχης θα δοθούν στους Πολωνούς, αφού πρώτα αναβαθμιστούν στην πλέον σύγχρονη έκδοσή τους, έπειτα από ασφυκτική πίεση της Γερμανίας.

Πρόκειται για μια συμφωνία που θα δώσει σημαντικό έργο και έσοδα στη γερμανική πολεμική βιομηχανία, αποστερώντας όμως από τον Ελληνικό Στρατό πολύτιμο αριθμό αρμάτων, ιδιαίτερα σε μια εποχή που αυξάνεται επικίνδυνα η τουρκική επιθετικότητα. Τα οικονομικά της στοιχεία φυλάσσονται ως επτασφράγιστο μυστικό και έτσι δεν μπορεί να διαπιστωθεί αν το αντιστάθμισμα της συμφωνίας είναι τουλάχιστον αξιόλογο.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη, όπως η Πολωνία και οι Βαλτικές Χώρες, που αξιολογούν τον ρωσικό αναθεωρητισμό ως απειλή, αποφάσισαν την ενίσχυση των δυνάμεών τους με δυτικής προελεύσεως σύγχρονα άρματα. Το πρόβλημά τους όμως είναι ότι από οικονομικής πλευράς οι χώρες αυτές δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν μεγάλο αριθμό νέας κατασκευής. Έρχεται λοιπόν η γερμανική βιομηχανία και επινοεί ένα πρόγραμμα που το ονομάζει αρκετά έξυπνα «Βελτιστοποίηση του άρματος μάχης Leopard 2A4» (ΟΜΒΤ LEO2A4), χρησιμοποιώντας ως προκάλυμμα τον Ευρωπαϊκό Αμυντικό Οργανισμό - ΕΑΟ (European Defence Agency). Με τον τρόπο αυτό, δεν μπορεί κανείς να εναντιωθεί σε ένα πρόγραμμα που σπονσοράρεται από υπηρεσία της Ε.Ε. για το «κοινό καλό»...

Τι αφορά όμως το πρόγραμμα αυτό; Με καθεστώς χρονομίσθωσης (leasing) θα δοθούν στην Πολωνία, και αλλού, άρματα LEO2A4 από χώρες που έχουν «περίσσευμα», ενώ η γερμανική βιομηχανία θα αναλάβει την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό τους ανοίγοντας μια «νέα» αγορά που θα της αποφέρει σημαντικά έσοδα. Αντίστοιχο πρόγραμμα αναβάθμισης έχει δρομολογηθεί από τη γερμανική βιομηχανία και για τα τούρκικα Leopard 2, παρά την υποτιθέμενη ρητορική έντασης στις τουρκογερμανικές σχέσεις.

Επειδή εμείς δεν είμαστε Ισπανία (η οποία θα πράξει κάτι ανάλογο), το πρώτο σοβαρό ερώτημα που τίθεται και πρέπει να απαντηθεί από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας είναι πώς σε μια εποχή που η τουρκική επιθετικότητα έχει λάβει επικίνδυνες διαστάσεις, η χώρα ετοιμάζεται να στερηθεί πολύτιμα μέσα για την αποτρεπτική της ικανότητα. Για μια περίοδο πάνω από 12 χρόνια, έχουν δαπανηθεί μεγάλα ποσά από τους Έλληνες φορολογούμενους, τόσο για την απόκτηση αυτών των αρμάτων όσο και για τη διατήρησή τους σε επιχειρησιακή κατάσταση.

Αν ο λόγος είναι πως δεν μπορεί να συνεχιστεί η τεχνική τους υποστήριξη, θα πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα τι φταίει για αυτό. Και πηγαίνοντας ακόμα πιο πέρα, αν τα συγκεκριμένα άρματα δεν είναι πλέον επιχειρησιακά, γιατί δεν αναζητείται συμφέρουσα λύση από πλευράς κόστους/αποτελεσματικότητας, ώστε τα άρματα να αξιοποιηθούν στην Ελλάδα ή, στη χειρότερη περίπτωση, να χρησιμοποιηθούν κύρια συγκροτήματα και υποσυγκροτήματά τους για να αποκατασταθούν βλάβες των υπολοίπων.

Το δεύτερο καίριο ερώτημα που προκύπτει είναι ποιο τίμημα θα πληρώσουν στην Ελλάδα οι Πολωνοί μαζί με τις γερμανικές εταιρείες για αυτά τα Leopard 2A, που σύμφωνα με πληροφορίες θα είναι τα 41 από τα 138 που διαθέτει η χώρα.

Αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες ότι το ποσό είναι πολύ μικρό και σε καμία περίπτωση δεν θα συνιστά έσοδο που θα επιτρέψει την τεχνική υποστήριξη των υπολοίπων, τότε μιλάμε για σοβαρή ζημιά του Δημοσίου.

Τέλος υπάρχει και ένα τρίτο ερώτημα: Οταν πάρουμε πίσω τα άρματα αυτά -αν ποτέ τα πάρουμε-, θα πληρώσουμε όλα τα έξοδα της αναβάθμισης που θα γίνει σε αυτά για να την «εκμεταλλευτούν» οι Πολωνοί;

Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα παράπλευρα «παράξενα» που θα πρέπει να διευκρινιστούν. Ευνόητο είναι ότι η ελληνική αμυντική βιομηχανία επιδιώκει συμμετοχή στο πρόγραμμα αναβάθμισης που θα αναλάβουν όμως οι γερμανικές εταιρείες και ήδη έχουν γίνει με αυτές (KMW και RLS) δύο συσκέψεις (14/2 και 16/2) στη Γενική Διεύθυνση Αμυντικών Επενδύσεων και Εξοπλισμών (ΓΔΑΕΕ). Στις συσκέψεις αυτές είχε καθοριστεί από το υπουργείο οι συμμετέχοντες από ελληνικής πλευράς να προέρχονται από τον κατασκευαστικό κλάδο και μάλιστα να διαθέτουν διαβάθμιση ασφαλείας (Security Clearance).

Στις συσκέψεις αυτές συμμετείχε επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στα νότια προάστια ως αντιπρόσωπος της Rheinmetall Landsysteme (μίας από τις δύο γερμανικές εταιρείες), χωρίς να είναι γνωστό ότι διαθέτει την υποχρεωτική διαβάθμιση ασφαλείας. Το όνομά του δεν αναγράφηκε ποτέ στη «Διαύγεια», όπως προβλέπεται από τις σχετικές διαταγές. Εύλογο λοιπόν το ερώτημα που τίθεται, μήπως βρισκόμαστε μπροστά σε έναν νέο... «Παπαδόπουλο».

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο της Δευτέρας 5 Μαρτίου.

Liberal.gr