Μήνας παράξενος ο Μάιος - Του Απόστολου Βεργή*
Τα 'χει αυτά ο Μάιος: Να μην αντέχεις όλα του τα χρώματα, να θες να εξαφανιστείς ή να κοιτάς απλώς αλλού - μέχρι να τελειώσει. Εικόνες, αλλεργίες και φωνές σε προκαλούν να λες “ φτάνει” τη μια και την επόμενη στιγμή να θες το κάτι παραπάνω, την υπέρβαση, τη θεραπεία. Ο ποιητής Τ.Σ. Έλιοτ στο ποίημα του “Έρημη χώρα” χαρακτηρίζει τον Απρίλιο ως τον σκληρό το μήνα. Αν ο Απρίλιος είναι πραγματικά ο μήνας ο σκληρός, ο Μάιος είναι ο μήνας ο παράξενος, ο αντιφατικός, αυτός που σου προσφέρει αφειδώς την ομορφιά επίτηδες, για να τον βαρεθείς, να θέλεις ύστερα να ξεράσεις από πάνω σου κάθε είδους λάμψη, ευωδιά και θύμηση: παιδί σαν ήσουν, την έναρξη των παιχνιδιών και έπειτα τα ανοικτά τα σινεμά, τις εξετάσεις και τα φλερτ τα οποία εντέλει δεν μετατράπηκαν σ' αιώνιες αγάπες.
Σαφώς και είναι μήνας αντιφατικός ο Μάιος, δεν είναι όμως σε καμιά περίπτωση διπρόσωπος, δεν είναι Ιανός (οι Ρωμαίοι το προνόμιο της ομοιότητας με τον θεό Ιανό το είχαν δώσει στον Ιανουάριο) - κι αυτό γιατί σπανίως επανέρχονται μετά από αυτόν μήνες με κρύο: Ουσιαστικά, ο Μάιος είναι ο μήνας που ανοίγει τον δρόμο προς την περισσότερη θερμότητα (ή και προς τον περισσότερο έρωτα) , δημιουργώντας προσδοκίες. Ακριβώς εκεί βρίσκεται η αδυναμία του: Στη δημιουργία προσδοκιών που συχνότατα δεν ελέγχονται - αργότερα, πολύ αργότερα τις ακολουθούν απογοητεύσεις οι οποίες γίνονται πανίσχυρες γιατί το βάθος του χρόνου παραμορφώνει περισσότερο τα πράγματα και η έκπτωτη πίστη ξεψυχά με δυνατούς σπασμούς και παρασέρνει.
Παρατηρώντας όλα αυτά κανείς, καταλαβαίνει ότι η πίστη και ο χρόνος είναι δυο έννοιες από αυτές που αρέσκονται στο να μονομαχούν μέχρι θανάτου - κι ο μήνας Μάιος δεν αφήνει περιθώρια πολλά ενώ φροντίζει να μεταβιβάζει τις ευθύνες του σε ύστερες χρονικές περιοχές, αποτελώντας απλώς ένα κλάσμα χρόνου το οποίο σου λέει: “Φίλε μου, πέρνα καλά μέσα σε τούτες τις στιγμές που σού χαρίζω”, μοιάζοντας έτσι με δημαγωγό, με κατασκευαστή πεντανόστημων γλυκών από αυτά που σού χαλούν, με τον καιρό, τα δόντια.
Οπότε, μαζέψαμε ξανά λουλούδια την Πρωτομαγιά, φτιάξαμε και πανέμορφα στεφάνια, φιληθήκαμε, κάποιοι από εμάς παραβρεθήκαμε σε ολιγομελείς διαδηλώσεις - στην πραγματικότητα φυτέψαμε και πάλι σπόρους λησμονιάς που θα φυτρώσουνε μετά από το τέλος τού καλοκαιριού, μαζί με τα πρώτα κρύα τής χειμερινής σεζόν και με τα πρωτοβρόχια.
* Συγγραφέας - Ποιητής
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
