Δεν είναι το ίδιο. Μην μπερδεύουμε τα πράγματα… - Του Χρήστου Μπουσιούτα

Για να γνωρίζουν κάποιοι. 
Και να μην ξεχνιόμαστε.

Η λήθη δεν είναι φρόνηση.
Ούτε η άρνηση και το πείσμα μας να αποδεχτούμε τα λάθη μας.

Την πλάνη μας.

Την εξαπάτηση μας με ηλίθια ψέματα από έναν ανόητο δημαγωγό της δεκάρας, που ζούσε τις δικές του αυταπάτες όπως ο ίδιος ομολόγησε στην βουλή.

«Μπορείτε να μας κατηγορήσετε για αυταπάτες όχι ότι είπαμε ψέματα» 8/5/2016

Τόσος φανατισμός και οπαδοποίηση που δεν μας αφήνει να δούμε πέρα από την μύτη μας.

Το παιδί που ξεκίνησε από το Λύκειο Αμπελοκήπων με το όραμα να αλλάξει την Ελλάδα, την Ευρώπη, τον κόσμο όλο και το φεγγάρι, αλλά ξέχασε να αλλάξει το ίδιο.

Το παιδί που ονειρεύτηκε έναν πιο όμορφο κόσμο, ωρίμασε παίρνοντας όλη του την ασχήμια. Ο άνθρωπος που τα υποσχέθηκε όλα και τα αρνήθηκε όλα.

Για να δικαιωθεί ο Μ. Θεοδωράκης 50 χρόνια μετά:

«Αυτό που ήσουν κάποτε θα γίνεις ξανά

Πρέπει να γίνεις, πρέπει να κλάψεις

Ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος.»

Η σάτιρα και η κριτική στην κυβέρνηση της «πρώτης φοράς αριστερά» δεν είναι στήριξη προς τη αντιπολίτευση.
Αξιωματική η ελάσσονα.
Δεν είναι ταύτιση με τις θέσεις του κάθε Κυριάκου, Φώφης, Λεβέντη, Κουτσούμπα όπως πολλοί ΚΑΚΩΣ πιστεύουν. 
Και το κυριότερο:
Δεν είναι συγχωροχάρτι για το αμαρτωλό παρελθόν τους.

Είναι η προσπάθεια υπεράσπισης των δικαιωμάτων του πολίτη που τόσο βάναυσα καταπατούνται.

Αντίθετα το "λιβανιστήρι", η αδιαφορία, η σιωπή και η αποδοχή χωρίς διαμαρτυρία όλων των επαχθών μέτρων και καθεστωτικών συμπεριφορών από τους "δικούς" μας και πολύ περισσότερο οι δικαιολογίες με το σαχλό επιχείρημα ότι «οι άλλοι ήταν καλύτεροι;» η το πιο ανόητο ακόμα, του φόβου επανόδου της κακής δεξιάς στην εξουσία, (λες και τούτοι είναι αριστερά), δεν κάνουν καλύτερα τα πράγματα. 
Αντίθετα, δίνει το δικαίωμα στην μπότα της εξουσίας, να πατά στον λαιμό και να στραγγαλίζει τον Έλληνα πολίτη.

Δεν είναι το ίδιο.
Μην μπερδεύουμε τα πράγματα.

Έχω κάνει και εγώ πολλά πολιτικά λάθη στην ζωή μου και για κάποια από αυτά έχω μετανιώσει κιόλας.

Έκανα λανθασμένες πολιτικές επιλογές, πίστεψα και εγώ σε απατηλές υποσχέσεις.

Για ένα είμαι όμως υπερήφανος.

Δεν επέτρεψα ποτέ στον εαυτό μου, η πίστη μου προς κάποιον «Αλέξη», η οργή μου στο σάπιο πολιτικό παρελθόν, αλλά και η επιθυμία μου για ένα καλύτερο αύριο, να με κάνουν πειθήνιο όργανο κανενός.

Και αυτό είναι ελευθερία.

Γι αυτό δεν μπορώ να καταλάβω – μετά την ολική μετάλλαξη του Αλέξη – όλους αυτούς που επιμένουν ότι και τα πρώτα καλά ήταν ειπωμένα και τα δεύτερα καλά καμωμένα.

Δεν μπορεί να είναι και τα δύο σωστά ρε συντρόφια.

Αυτό δεν το αντέχει η πολιτική λογική.

Χρήζει άλλης «ερμηνείας».

Την μπανάνα ως πίθηκοι, την φάγαμε από τους προηγούμενους, δεν θέλουμε άλλη.

Κάντε μας να πιστέψουμε ότι μαζί με την Ελλάδα που μας υποσχεθήκατε, δεν είχατε έτοιμη και την τιμή πώλησής της.

Μαζί με την ελπίδα που μας τάξατε δεν ρίξατε στην λήθη και τις υψηλές σας προσδοκίες.

Τώρα που ξέμειναν πια από οράματα και ελπίδα, τώρα που τα ψέματα στέρεψαν και δεν υπάρχει κάτι άλλο να υποσχεθούν, το μόνο που τους έμεινε είναι να παίζουν με τον φόβο και την θυματοποίηση τους.

Τον φόβο για τη επάνοδο της κακής δεξιάς του Μητσοτάκη, πάλι τα ίδια χιλιοειπωμένα κουραστικά επιχειρήματα για την siemens και οι επιχειρηματικές δραστηριότητες της γυναίκας του Μητσοτάκη, κάποιο σκάνδαλο υπαρκτό η ανύπαρκτο που κρατούν στα συρτάρια τους για να το ανασύρουν όταν τους βολέψει.

Ότι είναι θύματα πάλι των ΜΜΕ, της διαπλοκής, των συμφερόντων έτσι γενικά και αόριστα, της κακής ξένης νεοφιλελεύθερης νομενκλατούρας που τακίμιασαν όμως μαζί της, της παρέδωσαν για 99 χρόνια τoν πλούτο της χώρας και με ιδιαίτερη ικανοποίηση αποδέχονται βραβεία πολιτικού σθένους που γι αυτό, τους τα απονέμει.

Χθες τους πολεμούσε το MEGA και o Πρετεντέρης, σήμερα ο ΣΚΑΙ και ο Πορτοσάλτε.

Όποιος δεν συμφωνεί με τον Κυβερνητικό λόγο στην πυρά και στο στόχαστρο των φανατικών.

Απλοί πολίτες, δήμαρχοι, περιφερειάρχες, δημοσιογράφοι, άνθρωποι του πνευματικού κόσμου, κινήματα πολιτών.

Έτσι αντιλαμβάνονται την δημοκρατία και τον πλουραλισμό στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η αλήθεια της μίας πλευράς.

Ότι πει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και η Ακριβοπούλου στην ΕΡΤ.

Γι τον ΣΥΡΙΖΑ και τους οπαδούς του, δίκιο έχουν οι «μπαχαλάκηδες», οι καταστροφείς των Πανεπιστημίων, τα «ανήσυχα» παιδιά των Εξαρχείων και οι «ακτιβιστές» κατά δήλωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Κυρίτση τραμπούκοι του Ρουβίκωνα.

Καλλιεργούν τον φόβο οι άνθρωποι που γέμισαν ψέματα τον κόσμο και φύτεψαν την μισαλλοδοξία στις καρδιές των ανθρώπων.

Φόβο τάχα για την αποσταθεροποίηση της χώρας επειδή η αντιπολίτευση ζητά εκλογές.

Καταγγέλλουν την αντιπολίτευση ότι έχει σχηματίσει ένα αντικυβερνητικό μέτωπο και ζητά εκλογές, λες και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τις ζητούσε όταν ήταν στην αντιπολίτευση, δεν τις προκάλεσε με αφορμή την προεδρική εκλογή και τις κέρδισε κιόλας.

Αυτή η στρατηγική ξέρουν καλά εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ ότι φέρνει άριστα αποτελέσματα.

Ο λαός αρχίζει να φοβάται, βλέπει δεξιούς εφιάλτες και έχει πάντα μια συμπάθεια προς το «θύμα»

Το παραμυθάκι της θυματοποίησης το ξέρουν πολύ καλά.

Πείσε τον οπαδό ότι σε πολεμούν τα «συμφέροντα» έτσι γενικά και αόριστα το «ντόπιο και ξένο κατεστημένο», η «διαπλοκή», τα κανάλια, οι δημοσιογράφοι και καθάρισες.

Ξέρει το κάθε σύστημα εξουσίας ότι αν πείσει ότι «καταδιώκονται» οι «ιδέες» του, όχι μόνο μεγαλοποιείται η αξία του, αλλά παίρνει και συγχωροχάρτι για το παρελθόν του.

Σε όλα αυτά έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους τώρα πια στον ΣΥΡΙΖΑ, ευελπιστώντας ότι ο λαός θα ξαναφάει το κουτόχορτο και θα τους δώσει μια τρίτη ευκαιρία για να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους.