Ποίηση: Γεωργίας Δαλιανά, "Λάφυρα"
ΛΑΦΥΡΑ
Αφιερωμένο
Στα κατάκλειστα λόγια υπνοβατούν οι δρόμοι
Οι σκοτεινές ρίζες δένονται με κλωστή
Το κενό, το κενό επιβάλλεται αθροιστικά
Τα σπίτια καίγονται και χωρίς μαρτύρους.
Ενα βουνό από λάσπη βλέπει με τα μάτια μας
Ο Πόνος είναι Απόσταση
Όχι , δεν υπάρχουν φωνές
Η Σιωπή γεννιέται απο το φόβο
πρόθυμη για όλες τις μοίρες
Η Πέτρα ζωγραφίζει τη γλώσσα
Ανατινάζει κυριολεκτικά το λόγο .
Αυτό που γυμνωνει τη ψυχή διαθλάται στους νερόλακους
σαν φίδι
Στης θάλασσας το Ανέστιο κλάμα γονατίζει το φως του δειλινού
απ' την κλειστή πλευρά του παραθύρου μπαινοβγαίνει η ματωμένη όστρια
Κάθε τραύμα διασχίζει τη σιγή , γίνεται θόλος
Στο χέρι των παιδιών το νερό είναι διάφανο
για να γνωρίσουμε τους νεκρούς μας
Το αυριανό φορτίο είναι οι θύελλες
Φερμένο απο βαθιές ουλές ,το φοβερό βουητό των ονομάτων
Μην κοιτάς
Στο νυχτερινό ουρανό ανατέλλει η Αμπωτις
Έτσι ή αλλιώς αθόρυβα μας εκτελεί η λησμονιά .Αμορφη μάζα .
Ενα κελί απο φως ,
το ζεστό σου σώμα
σκεπάζει ενα τρυφερό πρόσωπο
έναν παγετό στις φλόγες
Η Αγάπη είναι ύφασμα
Χα χα
Η αγάπη είναι ύφασμα η ενα είδος ευφυίας
Των επίπλων !
Η Υποκρισία ενα βαθύ ποτάμι στη μέση του τραπεζιού
με τα ελάφια της αυγής σφαγμένα στο μετάξι .
Το αποτύπωμα όλων των Πραγμάτων το ορίζει η Νύχτα και η Ερημος
δεν υπάρχουν ταξίδια μέσα στις φωνές
μόνο ένα αιματοβαμένο θάμπωμα που σβήνει το κερί των νοημάτων
καθώς το σέρνει η σταγόνα της βροχής
Να αφήσεις τα σκυλιά ελεύθερα .Να σκοτεινιάσει
με τα παλιά καρφιά κοιμάται η μνήμη , έσχατη ξενιτιά
Οι σκοτεινές ρίζες δένονται με κλωστή
στα σύνορα του Εγώ , στ' αρχαία τείχη
Μην κοιτάς
δρόμοι φαντάσματα και ξεραμένα ούρα στις αυλές , σαν φεγγαρόσκονη
είχαμε είχαμε λέξεις μα τις πήρε ο Άνεμος
Πάνω απ' τα στοιχειωμένα σπίτια
Κάθε γκρεμός το δικό του χάραμα
και οι απόψεις σας περί φάρσας . Κυρίως αυτό .
Να αφήσεις τα σκυλιά ελεύθερα
να σκοτεινιάσει
Ενα βουνό από λάσπη βλέπει με τα μάτια μας...
Με το λυγμό της πεταλούδας καταφθάνει η Άνοιξη
σαν στόμα αχόρταγο
Και μνήμα .
Georgia Daliana
Απο την ποιητική συλλογή "Ύφαλος Γραμμή"
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
