In Memoriam
Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης εκατό χρόνων από τη λήξη του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου (Ιούλιος 1914 - 11 Νοεμβρίου 1918), ας μου επιτραπεί να παραθέσω με ευλάβεια ένα ανέκδοτο ποίημά μου, ως φόρο τιμής στους 16 εκατομμύρια νεκρούς του "Μεγάλου Πολέμου".
In memoriam
Εμπνευσμένο από το ποίημα του Rudyard Kipling, “My boy Jack”
Ακροπατώ πάντα στα πεδία των μαχών,
μην τύχει και ταράξω τους νεκρούς.
Στο δυτικό μέτωπο, ωστόσο, ποτέ καμιά ψυχή δεν ησυχάζει:
Κήρες* πετούν ολόγυρα στο Somme.
Βογκητά απ’ το Μεγάλο Κρατήρα αντηχούν.
Είδωλα καμόντων** βαδίζουν στην οδό Albert-Bapaume.
Στρατιώτες στα χαρακώματα λησμόνησαν να ζουν.
Ποια άθλια μοίρα, άραγε,
τους ανθρώπους να σκοτώνονται προστάζει;
Φλεγόμενες πόλεις στον ορίζοντα τις νύχτες.
Ανέστιων καραβάνια πορεύονται στο πουθενά.
Στα κάρα στοιβαγμένη ολόκληρη πραμάτεια,
ένας παππούς, μία γιαγιά…
Κι ένας πατέρας σαλεμένος, μες στον ορυμαγδό,
κουφάρια και συντρίμμια δρασκελίζει,
βραχνή φωνή, πεισιθανάτια αγωνία, πρόσωπο ωχρό,
«Μην είδατε το γιόκα μου, τον Τζακ;» ψελλίζει.
Μνήματα απλώνονται μπροστά μου πέρα ως πέρα,
λουλούδια φύονται αναμεσίς.
Σκύβω και κόβω παπαρούνες
- υπέρλαμπρο του αίματος το χρώμα!
Σπονδή σκορπώ τα πέταλα στο χώμα,
για έναν βαριόμοιρο πατέρα,
για κάποιον αδικοχαμένο Τζακ…
*Φτερωτοί δαίμονες του βίαιου θανάτου που ρουφούσαν το αίμα των νεκρών στρατιωτών, κατά την ελληνική μυθολογία.
**Σκιές νεκρών, Ομήρου Οδύσσεια
© Christianna Loupa
Στη φωτογραφία, το στρατιωτικό κοιμητήριο του Bapaume
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
