Έκθεση Ζωγραφικής στην Πινακοθήκη “Σ. Λασκαρίδου” προς τιμήν του Ι. Σπηλιόπουλου

Ιωάννης Σπηλιόπουλος 1906-1975

Ο πρώτος εικαστικός που εκτοπίστηκε με το ιδιώνυμο

Έκθεση ζωγραφικής προς τιμήν του καθηγητή Ιωάννη Σπηλιόπουλου, του σεμνού αυτού αγωνιστή και καλλιτέχνη που διακρίθηκε στη ζωγραφική και τη γλυπτική αλλά και στην αγιογραφία και τη σκηνοθεσία, διοργανώνει η Δημοτική Πινακοθήκη “Σοφία Λασκαρίδου” και ο εικαστικός σύλλογος “Ιωάννης Σπηλιόπουλος”.

Την έκθεση προλογίζει ο πανεπιστημιακός Γεώργιος Κασιμάτης.

Τα έργα των συμμετεχόντων καλλιτεχνών είναι εμπνευσμένα από τη ζωή και το έργο του σπουδαίου δημιουργού, που η πολυδαίδαλη ζωή του χαράχτηκε και μοιράστηκε ανάμεσα στην αγάπη του για τον Άνθρωπο και την αγάπη του για την Τέχνη.

Ο Ιωάννης Σπηλιόπουλος γεννήθηκε στον Δούκα της Ηλείας το 1906. Φοίτησε στην ανώτατη σχολή Καλών Τεχνών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1926-1933) μετά από παρότρυνση του Γεωργίου Ροϊλου. Δάσκαλοι του ήταν ο Ιακωβίδης, Ροϊλος, Παρθένης, Σκίππης, Αργυρός, Θωμόπουλος, Μαθιόπουλος και ο Σπύρος Βικάτος από το εργαστήρι του οποίου αποφοίτησε με αριστείο το 1933.

Η ζωή του ήταν μια επώδυνη περιπέτεια. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του εντάχθηκε στην αριστερά και πλήρωσε τους αγώνες του ως αριστερός με εξορίες στα ξερονήσια. Ο τότε Υπουργός Παιδείας Γ.Ρ. Κασιμάτης υπέγραψε ότι δεν τυγχάνει κομμουνιστής βοηθώντας τον να διοριστεί ως εκπαιδευτικός το 1936 στο πρακτικό λύκειο του Αγ. Νικολάου Κρήτης με την υποχρέωση να παρουσιάζεται ανά δεκαπέντε μέρες στο Αστυνομικό Τμήμα. Με το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου εκτοπίζεται στα Κύθηρα. Εκεί τον βρίσκει ο πόλεμος του '40, η Κατοχή και ο Εμφύλιος. Ξεχασμένος στο νησί παρακαλεί με έγγραφα φίλους και γνωστούς να μετατεθεί στην Αθήνα για “νέα τρόπαια” όπως γράφει χαρακτηριστικά σε ένα ποίημα του.

Η πολυπόθητη μετάθεση επιτυγχάνεται πάλι με δυσμένεια στο νησί της Σαλαμίνας το 1956 όπου τότε ήταν τόπος “εξορίας” των εκπαιδευτικών. Η μόνη έκθεση που του επιτράπηκε με ειδική άδεια ήταν τον Δεκέμβρη του 1938 στο Grande Hotel Μεγάλη Βρετάνια και απέσπασε θερμότατες κριτικές από τις εφημερίδες της εποχής.  Ξαναπαρουσίασε έργα του από την εξορία στα Κύθηρα το 1957 στο φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.

Έφυγε πικραμένος σε ηλικία 69 ετών.

Έργα του βρίσκονται στην Αμερική, στην Αυστραλία, στην Ιταλία, στη συλλογή του Δήμου Αθηναίων, στο Υπουργείο Παιδείας, στο Μουσείο Ύδρας και αλλού.

Το 2014 το Εικαστικό Επιμελητήριο τον ανακύρηξε ως τον πρώτο εικαστικό που εκτοπίστηκε με το ιδιώνυμο του Ελευθέριου Βενιζέλου στην έκθεση ¨Τέχνη και Αντίσταση¨ παρουσιάζοντας δύο ιστορικά έργα του της περιόδου των Κυθήρων και του Αλβανικού Μετώπου.

Από το 2017 η σύζυγος, οι θυγατέρες του, μαθητές του και φιλότεχνοι ιδρύουν τον εικαστικό σύλλογο “ Ιωάννης Σπηλιόπουλος” παρουσιάζοντας τα έργα του σε πολλά σημεία της Ελλάδας.

Στην έκθεση συμμετέχουν αλφαβητικά οι εικαστικοί:

Αθανασίου Ειρήνη

Αθηναίος Στρατής

Αινατζή Φανή

Βαρβάκη Λία

Βαρελάς Τάκης

Bombard Zaharoula

Γεωργαρίου Πέτρος

Δαλιανά Γεωργία

Κατσούρος Φλώρος

Κιουρτζόγλου Αγγελική

Λαζάρου Βάσω

Λουβερδή Μάρθα

Μαμμή  Χαρά

Μαργαρίτη Βασιλική

Μαρουλάκος Κυριάκος

Μπουράνης Σταύρος

Παπαδημητρίου Ελένη

Πρέκα Ευαγγελία

Σερεμετάκης Γρηγόρης

Σοφρά Ρούλα

Σούτογλου Έφη

Σπηλιοπούλου Μήνα

Σπηλιοπούλου Ποθητή

Στεργιούλη Βέτα

Τσαβαρή Καίτη

Φασουλή Κατερίνα

Φασουλή Ρένα