Για πιτσαρία Πετσίτη καλά πάω, πατριώτη; - Της Έλενας Ακρίτα

Και για να σοβαρευτούμε. Κύριε Παππά, όταν σας ρωτούν για τη μετεωρική ανέλιξη του συμμαθητή σας, απαντάτε «ρωτήστε τον ίδιο»; Σοβαρά τώρα; «Ρωτήστε τον ίδιο»; Από σερβιτόρος έφτασε πρώτο τραπέζι πίστα στο Μαξίμου, ζει μες στη χλίδα, τα σπάει στα μπουζούκια - κι εμείς όλοι καλούμαστε να «ρωτήσουμε τον ίδιο»;

«Aγνωστε φίλε, σου στέλνω ευχές για υγεία, πλούτη και ευτυχία. Αυτή την επιστολή ο Αγιος την ευλόγησε να φτάσει στα χέρια σου. Στείλε την 13 φορές σε 13 άτομα. Μην την κρατήσεις πάνω από 96 ώρες, ένας που την κράτησε έπαθε αγκύλωση στο χέρι κι υπέφερε, πού να σ’ τα λέω. Ενας πιλότος που δεν την έστειλε έριξε το αεροσκάφος στα βράχια και σκοτώθηκαν 300 νοματαίοι. Που λογικά ούτε αυτοί είχαν στείλει την επιστολή, τι να πω. Αντιθέτως η κυρία Μαρία έπιασε τζακπότ στο ΛΟΤΤΟ. Ο δε κύριος Μανώλης Πετσίτης σερβιτόρος σε πιτσαρία έφτασε να κερδίζει 200.000 τον χρόνο, ενώ ένας άλλος σερβιτόρος που την πέταξε κατάπιε ένα πεπερόνι και πνίγηκε».

Η ιστορία του κυρίου Πετσίτη είναι απλή, ανθρώπινη και συγκινητική. Ο Μανώλης ήταν ένας τίμιος βιοπαλαιστής που δούλευε σερβιτόρος. Είχε περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια, αλλά είχε πάντα στο πλευρό του τον συμμαθητή του Νίκο Παππά που στα ζόρια στεκόταν δίπλα του, μεγάλο πράγμα η φιλία. Μία ωραία ημέρα, ο αγνός και άδολος Μανωλάκης – από κει που πηγαινόφερνε σκορδόψωμα και παγωμένες – βρέθηκε να εισπράττει 200 χιλιάρικα τον χρόνο από επιχειρηματίες τύπου Λαυρεντιάδη: που μόνο στα πορτατίφ δεν χρώσταγαν λεφτά, αλλά τον Μανωλάκη τον πλήρωναν βρέξει – χιονίσει. Ιδού λοιπόν ένα λαμπρό παράδειγμα αυτοδημιούργητου ανθρώπου που με το ήθος και την εργατικότητα κατάφερε να φτάσει ψηλά.

Και για να σοβαρευτούμε. Κύριε Παππά, όταν σας ρωτούν για τη μετεωρική ανέλιξη του συμμαθητή σας, απαντάτε «ρωτήστε τον ίδιο»; Σοβαρά τώρα; «Ρωτήστε τον ίδιο»; Από σερβιτόρος έφτασε πρώτο τραπέζι πίστα στο Μαξίμου, ζει μες στη χλίδα, τα σπάει στα μπουζούκια – κι εμείς όλοι καλούμαστε να «ρωτήσουμε τον ίδιο»;

Δηλαδή αν αυτό δεν συνέβαινε στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά στη ΝΔ, πώς θα το σχολιάζατε; Θα λέγατε «ρωτήστε τον ίδιο»; Ας πούμε πως ένας παιδιόθεν κολλητός κάποιου μεγαλοστελέχους της αξιωματικής αντιπολίτευσης γινόταν, από περιπτεράς, golden boy. Εσείς τότε τι θα λέγατε; «Ρωτήστε τον ίδιο»; Ή θα λέγατε «ρωτήστε το μεγαλοστέλεχος»;

Αξιέπαινο το ότι αγαπάτε τους φίλους σας, όμως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να τους το δείξετε. Αν αρρωστήσουν να τους πάτε κοτόσουπα. Αν χωρίσουν να τους πάτε για μπίρες. Αν χρωστούν να τους δανείσετε. Τέτοια. Γιατί με τον σερβιτόρο που απέκτησε εισόδημα 17.000 ΕΥΡΩ ΜΗΝΙΑΙΩΣ, δεν βγαίνουν τα κουκιά, μανούλα μου. Είστε ευφυής, όμως με αυτή σας την αντίδραση δεν υποτιμάτε μόνο τη δική σας ευφυΐα: υποτιμάτε και τη δική μας.

Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί και να πέσαμε και στην τρελά γουρλίδικη πιτσαρία. Να μπαίνεις σερβιτόρος και να γίνεσαι κροίσος. Στην περίπτωση αυτή να μάθουμε κι εμείς πώς τη λένε για να στείλουν βιογραφικά τα παιδάκια μας.

Και τέλος υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να έστειλε ο κύριος Πετσίτης την επιστολή του Αγίου Νεκταρίου 13 φορές. Μήπως τελικά αυτή είναι η μία και μόνη εξήγηση; Ερωτώ.

Και μη μου απαντάτε εσείς κύριε Παππά. Θα «ρωτήσω τον ίδιο» καλύτερα.

ΥΓ: Πάντως Μανωλάκη, κακώς έκλεισες τη σελίδα σου στο Facebook. Εκείνο το «Γ@ΜΑΩ ΤΗ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΝΤΑΒΑΝΤΖΗ» θα μας μείνει αξέχαστο.

in.gr