Πεζoδρόμιο πλήρες - Νομικό κενό - Του Θάνου Τζήμερου

Αυτή είναι φωτογραφία από το κέντρο μιας ευρωπαΪκής πόλης. Συνέβη και στην Πλατεία Κοτζιά, στην Αθήνα, που εξελίσσεται σταθερά σε Ισλαμαμπάντ. Μπορείς, ως πεζός, ως γονιός με καρότσι, ως ανάπηρος με αμαξίδιο, να προχωρήσεις στο πεζοδρόμιο; Όχι, βέβαια. Θα αναγκαστείς να κατεβείς στον δρόμο. Κι αν περάσει ένα αυτοκίνητο και σε πάρει σβάρνα, ποιος έχει την ευθύνη; Δεν ξέρω τι λεν οι νομικοί φίλοι μου, αλλά εδώ μου φαίνεται ότι υπάρχει ένα νομικό κενό. Δείτε τη σειρά των συλλογισμών:

Είμαι πεζός. Κι εκεί που περπατάω, αισθάνομαι την ανάγκη να προσευχηθώ. Απαγορεύεται; Όχι. Θέλω να σταματήσω για να προσευχηθώ, να μην το κάνω εν κινήσει. Απαγορεύεται; Όχι. Θέλω να γονατίσω για να προσευχηθώ. Απαγορεύεται; Όχι. Θέλουν μαζί μου, την ίδια ώρα, να γονατίσουν και άλλοι 100, 1.000, 10.000 πιστοί καταλαμβάνοντας όχι το οδόστρωμα οπότε έχουμε παρακώλυση συγκοινωνιών, που είναι ποινικό αδίκημα, αλλά το πεζοδρόμιο ή την πλατεία, που δεν είναι. Εμποδίζοντας, προφανώς, τη διέλευση άλλων ανθρώπων.

Θα μπορούσε να το κάνει αυτό οποιαδήποτε συμπαγής ομάδα ανθρώπων, όχι υποχρεωτικά πιστών. Ακόμα και μια ολιγομελής παρέα. Είμαστε π.χ. πέντε άτομα, μπαστακωνόμαστε σε ένα σημείο ενός πεζοδρομίου (για τα περισσότερα στενά πεζοδρόμια της Αθήνας αρκούν και δύο άτομα) και το μπλοκάρουμε. Θα έπρεπε να απαγορεύεται; Κατά την άποψή μου, ναι. Πώς όμως ορίζεται το αδίκημα και ποιος είναι ο παραβάτης; Και θα είναι αυτεπαγγέλτως διωκώμενο ή κατ έγκληση; Ο καθένας απ' αυτούς θα σου πει "εγώ δεν ξέρω τι κάνουν οι διπλανοί, δεν τους γνωρίζω, δεν μας οργανώνει κάποιος, απλώς είναι η ώρα της προσευχής και ο καθένας λειτουργεί ανεξάρτητα." Θα μπορούσαν να σου πουν πως απλώς κάθισαν κάτω για να ξεκουραστούν γιατί περπατούσαν ώρα και τους πόνεσαν τα πόδια. Τι θα πεις;

Ο δυτικός κόσμος λειτουργεί, πέραν της νομοθεσίας, και στη βάση άγραφων κανόνων που γίνονται σεβαστοί από όλους. Αν κάποιος, με το σώμα του, σου κλείνει τον δρόμο και του πεις "συγγνώμη να περάσω" θα πάει ένα βήμα πιο κει - χωρίς κάποιος νόμος να το προβλέπει και χωρίς να φοβάται ότι θα διωχθεί ποινικώς αν δεν πάει πιο κει. Εδώ, αν κάποιος έλεγε στους εκστασιασμένους προσκυνητές "συγγνώμη να περάσω", νομίζετε ότι θα υπήρχε η παραμικρή αντίδραση;

Δεν διώκεται επίσης ποινικώς, ούτε στην Ελλάδα, ούτε στην Ευρώπη, η πρωτοβουλία κάποιου να σου κάνει παρατήρηση για την ενδυμασία σου. Αν κάποιος στον δρόμο σου πει: δεν ταιριάζει αυτή η γραβάτα με το κοστούμι, ή η φούστα σου είναι υπερβολικά κοντή, θα του απαντήσεις "και τι κόφτει εσένα", θα τον χαρακτηρίσεις ως ανάγωγο και θα συνεχίσεις την πορεία σου. Η fashion police είναι μια αμερικανιά που αφορά τηλεοπτικές εκπομπές lifestyle και ευτυχώς δεν έχει σκεφτεί κανένας (ακόμα!) να δημιουργήσει πραγματική αστυνομία για θέματα ένδυσης.

Όμως τέτοια αστυνομία, αυθαίρετη, χωρίς ίχνος θεσμικής νομιμοποίησης υπάρχει ήδη στις ισλαμοκρατούμενες περιοχές της Ευρώπης, και απ ό,τι διαβάζω στο αστυνομικό ρεπορτάζ, παρόμοια κρούσματα έχουν επισημανθεί και στη χώρα μας. Κάποιοι φανατικοί μουσουλμάνοι αναγορεύουν εαυτούς σε κριτές της ενδυμασίας και της διατροφής των άλλων, περιπολούν στις γειτονιές και τρομοκρατούν, κάνοντας αυστηρές παρατηρήσεις, όχι μόνο ομοθρήσκους τους, αλλά και βέρους Άγγλους, Βέλγους, Γάλλους που, ας πούμε, κάθονται σε ένα παγκάκι - στην ίδια τους τη χώρα! - και πίνουν μπύρα, ή Αγγλίδες, Βελγίδες, Γαλλίδες που δεν είναι ντυμένες σύμφωνα με τον ισλαμικό κώδικα. Και δεν τους φαίνεται υπερβολικό αυτό που κάνουν, διότι στα κράτη προέλευσής τους υπάρχει επίσημη "θρησκευτική αστυνομία" η οποία όχι απλώς παρατηρεί, αλλά μαστιγώνει, συλλαμβάνει ή και εκτελεί οποιονδήποτε δεν συμπεριφέρεται σύμφωνα με τις εντολές του Ισλάμ. Θυμάστε την εκτέλεση μιας ομάδας εφήβων από το ISIS διότι παρακολουθούσαν στην τηλεόραση έναν ποδοσφαιρικό αγώνα! Υπάρχουν εκατοντάδες καταγγελίες, ότι και οι ευρωπαϊκές αυτόκλητες ομάδες "θρησκευτικής αστυνομίας" δεν περιορίζονται σε παρατηρήσεις, ειδικά όταν πρόκειται για ομόθρησκούς τους.

Τι κάνει γι αυτό η οργανωμένη (σχήμα λόγου) Πολιτεία; Τίποτε απολύτως. Όπως σε όλα, αφήνει το πρόβλημα να διογκωθεί, και όταν κάποιος θερμόαιμος τραβήξει μια κλωτσιά στους σηκωμένους πισινούς της φωτογραφίας που του κλείνουν τον δρόμο, θα τον τρέχουν μέσα με τον μισό ποινικό κώδικα στην πλάτη, αν τον δεν έχουν σφάξει επί τόπου οι ευσεβείς προσευχόμενοι. Όμως η δουλειά της Πολιτείας είναι να προβλέπει. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση η λύση λέγεται "ιδιώνυμο αδίκημα": ένας νόμος, εντελώς φωτογραφικός, που θα απαγόρευε τις δημόσιες θρησκευτικές εκδηλώσεις όταν γίνονται με τέτοιο τρόπο που εμποδίζει τη απρόσκοπτη μετακίνηση και τις νόμιμες δραστηριότητες άλλων πολιτών και θα απαγόρευε επίσης τις παρατηρήσεις σε άλλους ανθρώπους για θέματα που σχετίζονται με την εμφάνισή τους ή τη διατροφή τους. Κι επειδή θα βρεθεί κάποιος "εξισωτής" που θα πει "και η περιφορά του Επιταφίου το ίδιο δεν είναι;", ο νόμος θα προβλέπει εξαιρέσεις με κριτήριο τη συχνότητα και το πάνδημο της τελετής, στοιχεία που θα έκρινε η διεύθυνση της αστυνομίας. Άλλο να γίνεται μια φορά τον χρόνο, κι άλλο 5 φορές τη μέρα. Άλλο να συμμετέχει το 80% του πληθυσμού κι άλλο 100 ή 1000 γονυπετείς πιστοί. Το αδίκημα θα ήταν αυτεπαγγέλτως διωκώμενο και το αστυνομικό όργανο θα μπορούσε να επιβάλει επί τόπου πρόστιμο 500 ευρώ σε κάθε συμμετέχοντα. Στην περίπτωση μάλιστα της "θρησκευτικής αστυνομίας", η ποινή θα έπρεπε να συνοδεύεται με απέλαση κι αν πρόκειται για άτομα με ευρωπαϊκή υπηκοότητα, αφαίρεση της υπηκοότητας και απέλαση. Αν κριτήριο για το ποιος είναι μετριοπαθής και ποιος... αγριοπαθής είναι το αν θεωρεί κάποιος τη θρησκεία προσωπική του υπόθεση ή κανονιστικό πλαίσιο που πρέπει να επιβληθεί διά της βίας σε όλους, υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη του φανατισμού του από τη συμμετοχή του σε ομάδες "θρησκευτικής αστυνομίας";

Υ.Γ. Έλα Δημητρά, στο πιάτο σού τη δίνω τη μήνυση. Να βγάλεις κι εσύ το μεροκάματο, να σου πουν κι ένα μπράβο τα αφεντικά σου, μη σε ταΐζουν τζάμπα.

Marketnews.gr