Θέατρο: Δημήτρη Δημητριάδη, «Πεθαίνω σα χώρα» - Κριτική Νίκου Μπατσικανή*

Διασκευή: Τάσος Μπλάτζιος

Σκηνοθεσία: Τάνια Κίτσου - Τάσος Μπλάτζιος

Καλλιτεχνική Επιμέλεια - Προβολές: Τάνια Κίτσου

Μουσική Σύνθεση - Επιμέλεια Μουσικής: Τάκης Μανιάτης

Φώτα: Αλέξανδρος Πολιτάκης

Κοστούμι - Μακιγιάζ: Λάζαρος Μήλιος

Φωτογραφίες: Σωτήρης Γεωργιάδης, Ειρήνη Κουνάδη, Κατερίνα Ντόνα

Trailer: Σωτήρης Γεωργιάδης

Παραγωγή: Chorus & Bios

Ερμηνεία: Τάσος Μπλάτζιος

Tο «Πεθαίνω σα χώρα» του Θεσσαλονικιού συγγραφέα, μεταφραστή, θεατρικού συγγραφέα και ποιητή Δημήτρη Δημητριάδη (1944 - …) ο οποίος έκανε σπουδές σε θέατρο και κινηματογράφο, στις Βρυξέλλες, εκδόθηκε στα 1978.  Έργο επίκαιρο και προφητικό, αποτελεί μία κραυγή αγωνίας για τους κατοίκους μιας χώρας, η οποία αρχίζει να «σβήνεται» από τον χάρτη. «Πολύ δυνατό» κείμενο, με στοιχεία από όλες τις περιόδους τής ελληνικής γλώσσας. Εξομολογητικό, στην αρχή, γίνεται, σιγά σιγά, ένα βίαιο ξέσπασμα, μέχρι την κατάρρευση στο τέλος… μα το τέλος μιας ηττημένης χώρας σημαίνει και το τέλος των κατοίκων της, του καθενός.  Η γλώσσα κυρίαρχη. Οι λέξεις «καρφώνονται σαν πρόκες», όπως τους πρέπει αλλά και αξίζουν σε αυτές τής Ελληνικής, όπου, μόνο σε αυτή: «σημαίνον» και «σημαινόμενο» είναι άρρηκτα δεμένα, έχοντας βαθιές ρίζες, περικλείοντας μεγάλες έννοιες, συνεπώς έχουν τεράστια βαρύτητα και αξία.

Ο Τάσος Μπλάτζιος επέλεξε να μεταφέρει στη σκηνή ένα από τα σημαντικότερα πεζογραφήματα της σύγχρονης λογοτεχνίας, υπό μορφή μονολόγου, έχοντας ως αφετηρία το ποίημα «Σώπα, μη μιλάς» του Τούρκου λογοτέχνη Αζίζ Νεσίν (1915 - 1995). Ο, επίσης, Θεσσαλονικιός Τάσος Μπλάτζιος, έχοντας ως όπλα του τη γλαφυρή γλώσσα του συγγραφέα, αλλά και την πολυετή θεατρική του εμπειρία, ενώνει την ιστορία του «χθες» με το «σήμερα» και το «αύριο». Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο 3ο Φεστιβάλ Μονολόγων «Ερμηνείες στην Ερμιονίδα», ARTiki, 2016. Έκτοτε, το καλοκαίρι του 2018 ακολούθησαν παραστάσεις στο Ρέθυμνο, στο Ηράκλειο και στο 8ο Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας. Με τη συνεργασία των: Τάκη Μανιάτη να γράφει ωραία μουσική σύνθεση και να κάνει την όλη επιμέλεια της μουσικής, Αλέξανδρου Πολιτάκη να σχεδιάζει τους υποβλητικούς φωτισμούς, Λάζαρου Μήλιου σε κοστούμι και μακιγιάζ και  την πολυπράγμονα εικαστικό Τάνια Κίτσου στη σκηνοθεσία, δίνει τη δυνατότητα στο ευρύ κοινό να γίνει κοινωνός ενός εκρηκτικού έργου, στον ατμοσφαιρικό χώρο τού «Bios». Όπως έχει καταθέσει η κυρία Κίτσου: «Η παράσταση στήθηκε γύρω από δύο δομικά στοιχεία: τον λόγο (ψυχή) και το άτομο, ενταγμένο μέσα στο σύνολο, σε μια χώρα. Ο ανάγλυφος χάρτης μιας χώρας είναι οι ιστοί του σώματος ενός ατόμου, οι ποταμοί της είναι οι φλέβες του, τα σύνορά της, το δέρμα του, η ιστορία της, η μνήμη του, τα κύτταρά του, το DNA του. “Πεθαίνω σα Χώρα” σημαίνει πεθαίνουμε εμείς όλοι, διότι εμείς είμαστε η χώρα, είμαστε αυτό που την κάνει να υπάρχει, σήμερα, αύριο, χθες – εδώ , εκεί, παντού. Κι όταν εμείς οι ίδιοι το βιώσουμε στα κύτταρά μας, όταν γίνει μνήμη περασμένη -συνειδητά, ως πληροφορία- στα γονίδια του καθενός μας, τότε μπορεί η μοίρα τής χώρας ν’ αλλάξει, και μαζί της, η μοίρα τού κόσμου ολάκερου».

Ο Τάσος Μπλάτζιος, έχοντας κάνει και τη διασκευή, κλήθηκε να αναμετρηθεί με ένα κείμενο – φωτιά, γεγονός που αποτελεί τολμηρό εγχείρημα. Σε συνεργασία με τη σκηνοθέτιδα Τάνια Κίτσου, στην οποία οφείλονται και οι υπέροχες διαφάνειες της παράστασης, όπου τα ζωτικά όργανα του ανθρώπινου οργανισμού  αποσυντίθενται (όπως ο ήρωας αλλά και η χώρα) πέτυχε να μεταδώσει τη φλόγα τού δημιουργού. Αυτό γίνεται σταδιακά, καθώς, στην αρχή, η ερμηνεία του είναι αφηγηματική, βάζοντας το κοινό στο κλίμα τής υπόθεσης, κάνοντας αναφορές σε γεγονότα, τα οποία δεν κατονομάζονται, αλλά «φωτογραφίζονται» από τον συγγραφέα, επαρκώς. Έχοντας μελετήσει και «αποκωδικοποιήσει» το κείμενο, σκηνοθέτιδα κι ερμηνευτής κατάφεραν να «ζωντανέψουν» ατόφιες εικόνες της νεότερης ιστορίας μας, με αναφορές στον Εμφύλιο και όσων προηγήθηκαν κι ακολούθησαν αυτόν, στην πατρίδα μας, όπου: δυστυχία,  παραφροσύνη, σφαγές, χαμένη αξιοπρέπεια, προδοσίες… και όσα ακόμη φρικτά κι ανομολόγητα χαρακτήρισαν τις μελανές αυτές περιόδους της νεότερης ιστορίας μας (παρόμοια σε όλες τις χώρες που βίωσαν ανάλογους πολέμους) συνυπάρχουν με την προσευχή, στην απελπισία τού ήρωα, ο οποίος έχει συνειδητοποιήσει ότι οδηγούμαστε, με μαθηματική ακρίβεια, στη διάλυση, στον αφανισμό, κι αυτό δίχως ελπίδα επιστροφής. Οι θεατές γίναμε μάρτυρες ενός τραγικού χρονικού αφηγήματος και μιας πρωτότυπης παράστασης, με αξιοσημείωτη ερμηνεία (Μονόλογος), γι’ αυτό και τα θερμά χειροκροτήματα στο τέλος.

Διάρκεια: 60 λεπτά

Παραστάσεις: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή: 21.00

Από Παρασκευή 1 Μαρτίου 2019 έως και Κυριακή 31 Μαρτίου 2019

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/bios/pethaino-sa-xora/

Μάρτιος 2019                                                                                         «BIOS» Πειραιώς (Παναγή Τσαλδάρη) 84, Γκάζι

Τ/φ: 2103425335

*Νίκος Μπατσικανής, κριτικός Θεάτρου, μέλος τής «Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών»