Ή, σκότωσε το χρόνο - Του Απόστολου Βεργή*

Και δρόμοι και φωτιές. Σήμερα το λαό συνάντησα στην αγορά. Από νωρίς στο πόδι. Έκανα μόνος μου σκέτο καφέ, τη δύναμή μου μέτρησα: Πλέγματα και συρματοπλέγματα παντού• και ζήτηση και προσφορά• στο βάθος και αντιγραφές: Να προτιμήσω τι; Δυο “καλημέρες” όλες κι όλες έλαβα κι ο χρόνος που σημαίνει περισσότερες απώλειες, μου απαιτεί τρισάγια. Καθυστερώ λοιπόν κι εγώ γιατί φοβάμαι και γιατί αγαπώ - ή σ' αγαπώ ακόμα. Σε παίρνει και με παίρνει κάποιο κύμα κι απέναντι χιονίζει στις βουνοκορφές, λίγοι ζητιάνοι στα παγκάκια, λίγος ατμός έξω απ' τα καθαριστήρια, λίγοι τσολιάδες στη φρουρά και να 'ναι έτοιμοι κι αυτοί ν' αποχωρήσουν. Φοιτητόκοσμος και κιόσκια, εκεί πουλιέται έρωτας, κι εκεί και παραπέρα. Πουλιέται και θα συνεχίσει να πουλιέται. Τα σύννεφα πύκνωσαν, δεν συγχωρούν και απ' τον ένα δρόμο τού εξαγνισμού προς τον επόμενο: Αβεβαιότητα, πιτζάμα, ύπνος, όνειρα και ήρεμοι μικροαστοί που δεν τούς μάθαν στο σχολείο να πετούν• μόνο μονομαχούν, φτιάχνουνε οργανώσεις ύποπτες, στηρίζουν ψέματα κι ύστερα: “Τι μας έκανες τρισάθλιε ντουνιά...” και πάμε παρακάτω.

Παρακάτω, στις πολυκατοικίες τού λαού (θαρρώ τώρα τις λεν “Εργατικά”) - πιο κει τα γήπεδα των ερασιτεχνών και δίπλα τους μια αρτεσιανή πηγή που το νερό της τρέχει ασταμάτητα, γίνεται χρόνος από τον πολύτιμο, κατέχει την ουσία τής αγάπης - το δωρεάν ξεδίψασμα κάθε καινούριου οδοιπόρου ο οποίος προσπαθεί να γίνει κάπως πιο γνωστός όπως: Τα τρένα που 'φυγαν, όπως: Τα ξύλα των τζακιών μετά το δυο χιλιάδες δέκα. Κι αυτή η έντονη θρησκευτικότητα που φέρνει κάθε τι το ανεξήγητο, πού οδηγεί; Φράγκοι και άλλοι φεουδάρχες είδανε και τον τόπο μου σαν φέουδο κι εγώ είδα στον ουρανό γραφές, κομμάτια από ιστορίες αλλόκοτες, εμπόρους, ιερείς, στρατιωτικούς, αντάρτες και κοκότες καμπαρέ - το δούλεμα συνεχίζεται και μεγαλώνουμε και τραγουδάμε και μαλώνουμε: Πίστη πραγματική θα πει να είσαι έτοιμος να φαγωθείς• και ήλιος ύστερα από κάθε βροχή και οι σελίδες να γυρίζουν, άνδρες να κλαίνε, να ταπεινώνονται, άρχοντες να πουλούν δικαιοσύνη ηλεκτρονικά, μάγοι να μην υπάρχουν πια• γιαυτό η τόση μοναξιά στα κάστρα. Στα κάστρα τα οποία στέκονται και περιμένουν (άγνωστο τι;) - ίσως επόμενες μεταναστεύσεις ή κι άλλα αναρριχητικά φυτά, Σταυροφορίες και κατακλυσμούς και μεσημέρια στη μεγάλη παραλία τού νησιού που μας φιλοξενούσε κάποτε (θυμάσαι;). Γιατί οι τόποι υπογράφουν στις ταυτότητες όσων περνούν από αυτούς. Βλέπε: Φωτογραφίες, βίντεο και άλλα αναμνηστικά: Αρχαιοελληνικά αγαλματάκια, αρχαιοελληνικά σανδάλια και καδράκια με αρχαιοελληνικούς ναούς - την ώρα που τις εξουσίες τους οι δρόμοι ανακτούν. Και γιατί χωρίς να το καταλαβαίνεις όλοι αυτοί οι δρόμοι γίνονται περιουσία σου, ακόμα κι αν κάποτε σου είχε απαγορευτεί το να απεικονίζεις - σου 'χε επιτραπεί να χρησιμοποιείς μονάχα κάποια σύμβολα κι ο όγκος των πραγμάτων, παρότι είναι κάτι σχετικό, να σου επιβάλλεται, να θέλει από σένα• και συ να είσαι έτοιμος να πεις: “Μα τι μου λέτε; Εγώ ξέρω σπιρτόκουτα (ή και στυλό) που 'χουν τη δύναμη να καταστρέφουν πολιτείες”.

Θάρρος λοιπόν. Κι αν δεν αλλάξουμε τον κόσμο, ίσως τον κατακτήσουμε. Άλλωστε, τόσοι και τόσοι μεταρρυθμιστές, δεν καταλήξανε κατακτητές; Ή από τόσες και τόσες φλογερές επαναστάσεις, δεν προέκυψαν στο τέλος αυτοκρατορίες; Και οι παλιοί οι άγγελοι δεν έμαθαν ποτέ την αντοχή τής μοναξιάς. Μετά, Χριστός στην άσφαλτο να κάνει auto-stop, κανένας να μη σταματά, κείνος ομπρέλα να κρατά κι ο ουρανός να βρέχει: Ρίχνω την πρώτη κάρτα: Τζόκερ. Ρίχνω τη δεύτερη: Παπάς. Ρίχνω την τρίτη: Δέκα το καλό. Και τέταρτη δεν έχει. Καθώς ο χρόνος μου, τελείωσε. Νυχτώνει ο Θεός κι ο χάρος ξεπληρώνει τα γραμμάτιά του σε κάποιες άλλες μεθυσμένες πολιτείες, μακρινές: Ώρες για ασφαλείς συναλλαγές ή για παρουσιάσεις νέων έργων που αφορούν χρησιμοποιημένους πειρασμούς που δείχνουν στο κοινό ότι εγώ είμ' ένα τίποτα. Στους δρόμους σκόνη, άστεγοι ποιητές, πολύχρωμοι φασίστες τού γλυκού νερού και ποπολάροι εραστές - πού να στα λέω... Κι ακούγεται ξανά η φυσαρμόνικα τού τυφλού εκδικητή: Το φως τής σχετικότητας είναι μοναδικό, πριν φύγεις φρόντισε να δεις το μεγαλείο του ή, σκότωσε το χρόνο.

* Συγγραφέας - Ποιητής