«Υπάρχουν θεραπείες για πολλές ασθένειες αλλά κάθονται μέσα στα ψυγεία»

Λέει η ομογενής επιστήμονας Καθηγήτρια Ανοσολογίας, Βάσω Αποστολοπούλου, στον «Νέο Κόσμο», ανακοινώνοντας επισήμως ότι το εμβόλιο κατά του καρκίνου του μαστού που ανέπτυξε πριν από 22 και πάνω χρόνια, θα είναι διαθέσιμο σε δύο περίπου χρόνια

Φωτο: H Καθηγήτρια Ανοσολογίας Δρ Βάσω Αποστολοπούλου (the best.gr)

ΕΥΓΕΝΙΑ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ακούγεται σαν μία από εκείνες τις προτάσεις κλισέ που χρησιμοποιούνται ευρέως στις θεωρίες συνωμοσίας. Όταν όμως το «υπάρχουν θεραπείες για πολλές ασθένειες αλλά κάθονται μέσα στα ψυγεία» το λέει η Καθηγήτρια Ανοσολογίας Βάσω Αποστολοπούλου, Αντιπρόεδρος του Τμήματος Έρευνας του Πανεπιστημίου Victoria, μία διακεκριμένη όχι μόνο στην Αυστραλία αλλά παγκοσμίως ερευνήτρια, τότε αυτή η δήλωση αποκτά ξεχωριστή βαρύτητα και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το αξιόπιστό της.

Σε περίπου δύο χρόνια η ομογενής επιστήμονας θα αλλάξει τον κόσμο. Μπορεί να ακούγεται υπερβολική αυτή η δήλωση, αλλά δεν είναι. Σίγουρα θα μπει στο πάνθεον των επιστημόνων που το λαμπρό τους μυαλό, η σκληρή τους δουλειά και η αφοσίωσή τους στη γνώση βελτίωσαν τις συνθήκες ζωής δεκάδων για να μην πούμε εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Ίσως να δούμε το όνομά της στην λίστα των υποψηφίων για Νόμπελ.

Η Καθηγήτρια Αποστολοπούλου για 22 χρόνια τώρα χτίζει στους δοκιμαστικούς σωλήνες των εργαστηρίων που έχει κάνει δεύτερο σπίτι της, ένα καλύτερο μέλλον για εκατοντάδες εκατομμύρια γυναίκες.

«Μετά από κλινικές δοκιμές και μελέτη των δεδομένων μακροχρόνιων κλινικών δοκιμών, είμαστε πλέον στην ευχάριστη θέση να γνωρίζουμε ότι το ‘εμβόλιο’ κατά του καρκίνου του μαστού μπορεί να αποτρέψει την επιστροφή του καρκίνου. Επίσης, η δραστική αυτή ουσία που αναπτύξαμε έχει δοθεί σε εταιρία που θα την αναπτύξει σε εμβόλιο που θα χορηγείται σε νεαρές γυναίκες ώστε να μην αναπτύξουν ποτέ καρκίνο του μαστού. Επομένως, το εμβόλιο βρίσκεται τώρα στη φάση παραγωγής του και, όπως το εμβόλιο κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, θα χορηγηθεί σε κορίτσια από την ηλικία των 13 ετών. Εναπόκειται βέβαια στην εταιρεία το πότε θα το δούμε να βγαίνει στην αγορά. Εγώ θα πω πολύ επιφυλακτικά ότι το προσδιορίζω εντός των επόμενων δύο ετών».

Δεν κρύβει τον ενθουσιασμό της όταν την ρωτάω πώς νοιώθει εν όψει αυτής της εξέλιξης.

Πριν από περίπου οκτώ μήνες βρισκόταν στην Ελλάδα ως το τιμώμενο πρόσωπο του 19ου Συνεδρίου Ιατρικής Χημείας που πραγματοποιήθηκε στην Αμαλιάδα, τον τόπο γέννησης των γονέων της, έγινε δεκτή στο προεδρικό μέγαρο και ξεναγήθηκε σ’ αυτό από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο. Αναφερόμενη σε αυτήν της την εμπειρία, αρκείται μόνο στο να μου πει ότι «ήταν ωραία».

Στέκεται με λεπτομέρεια, εντούτοις, στη σύντομη κουβέντα που είχε με κάποια κυρία που είχε πάει να την ακούσει σε μία από τις ομιλίες που έδωσε στον τόπο των γονέων της, γιατί όπως λέει ήταν μία σημαντική στιγμή γι’ αυτή.

«Με πλησίασε μία κυρία μετά την ομιλία και με ρώτησε για την μητέρα μου και αν πήγε στο τάδε σχολείο και άλλα τέτοια. Τελικά αυτή και η μητέρα μου ήταν φιλενάδες στο σχολείο και άρχισε να μου λέει την ιστορία της. ‘Ξέρεις είμαι μία από τις γυναίκες που έλαβαν μέρος στις δοκιμές για το εμβόλιο κατά του καρκίνου στο στήθος. Είχα και εγώ καρκίνο. Όταν το πληροφορήθηκα πριν 20 χρόνια ήταν σαν να έβλεπα μπροστά μου την ληξιαρχική πράξη του θανάτου μου. Είπα ‘ξέχασε τα παιδιά σου, δεν θα τα δεις να μεγαλώνουν. Χάρη σε σένα όμως τα είδα να μεγαλώνουν και είμαι ακόμα εδώ, κοντά τους’. Έτσι μου είπε. Με συγκίνησε. Για μένα αυτά τα 22 χρόνια, οι κλινικές δοκιμές και τα αποτελέσματά τους ήταν αριθμοί και γράμματα στο χαρτί, μόνο δεδομένα. Αυτή η μαρτυρία προσωποποίησε τα δεδομένα. Με αγκάλιασε και η ζεστασιά της άγγιξε την καρδιά μου».

Με την ίδια ζεστασιά μιλά και για την ελληνική παροικία. Για όλους αυτούς, γνωστούς και άγνωστους,που πριν από 20 περίπου χρόνια όταν η Δρ Αποστολοπούλου βρισκόταν στο πρώτο στάδιο των ερευνών της για την ανάπτυξη του εμβολίου κατά του καρκίνου του μαστού ως ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Ερευνών του νοσοκομείου Austin.

«Από το 1995 έως το 2000, η ελληνική κοινότητα της Αυστραλίας, αλλά κυρίως στη Μελβούρνη, έκανε ένα θαύμα. Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν χρησιμοποιήθηκαν για να γίνουν οι πρώτες κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους. Είμαι ευγνώμων στην ελληνική κοινότητα που με υποστήριξε ουσιαστικά και δίνοντας πολλά χρήματα για την έρευνα και είναι και χάρη σε αυτήν την κοινότητα που το εμβόλιο βρίσκεται σήμερα σε αυτήν την φάση και σε λίγα χρόνια θα είναι διαθέσιμο σε όλους. Θέλω να τους ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν» λέει.

«Υπάρχουν θεραπείες για πολλές ασθένειες που κάθονται στα ψυγεία γιατί δεν δίνονται χρήματα να αναπτυχθούν» επισημαίνει για να τονίσει το πόσο σημαντική ήταν η συνεισφορά της ελληνικής παροικίας στην ανάπτυξη του εμβολίου κατά του καρκίνου του μαστού.

«Αυτό που σου λέω το γνωρίζω από πρώτο χέρι. Εγώ έχω αναπτύξει και κατοχυρώσει τα πνευματικά δικαιώματα 17 δραστικών ουσιών και από αυτές μόνο οι τρεις αναπτύχθηκαν. Ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος αν τα χρήματα που δίνουμε για όπλα τα δίναμε για να αναπτυχθούν αυτά τα φάρμακα» τονίζει.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΝΕΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ

Η αφοσίωσή της στην επιστήμη της και τον άνθρωπο ήταν η κατευθυντήρια δύναμη πίσω από τις ερευνητικές της επιλογές. Εκτός από αντιπρόεδρος του Τμήματος Έρευνας του Πανεπιστημίου Victoria, καθηγήτρια η οποία επιβλέπει διδακτορικούς φοιτητές, επικεφαλής ερευνήτρια που καθοδηγεί σημαντικό αριθμό ερευνητών, η «Βάσω μας» όπως την αποκαλούν πολλοί ομογενείς, τα τελευταία χρόνια και σε συνεργασία με ερευνητές επιστήμονες από το Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών εργάζεται για την ανάπτυξη εμβολίου κατά της ασθένειας της σκλήρυνσης κατά πλάκας.

«Μέσα στους επόμενους μήνες αρχίζουν οι κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους της δραστικής ουσίας που ευελπιστούμε ότι τελικά θα αναπτυχθεί σε εμβόλιο κατά της ασθένειας σκλήρυνσης κατά πλάκας. Έχουν ολοκληρωθεί με επιτυχία οι προκλινικές δοκιμές σε ζώα και αυτόν τον καιρό η δραστική ουσία περνά από την διαδικασίας κατοχύρωσής των πνευματικών δικαιωμάτων. Οι κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους θα γίνουν εδώ στην Αυστραλία. Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι αυτοάνοση νόσος. Αυτό που εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι επιτύχαμε είναι να βρούμε τρόπο ή καλύτερα κάποιο φάρμακο που εκπαιδεύει το ανοσοποιητικό σύστημα αυτών που πάσχουν από αυτήν την νόσο ώστε να σταματά τις επιθέσεις του στα όργανα ή το νευρικό σύστημα του οργανισμού».

Πριν από λίγους μήνες και κατά τη διάρκεια του 19ου Συνεδρίου Ιατρικής Χημείας όπου ήταν το τιμώμενο πρόσωπο, έλαβε τιμητική πλακέτα από τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Το συνέδριο έγινε στην Αμαλιάδα γενέτειρα των γονέων της «Βάσως μας»

Οι ορίζοντες της γνώσης για την Δρ Αποστολοπούλου δεν σταματούν όμως εκεί. Πριν από λίγο καιρό, μαζί με τους συνεργάτες της και την υπόλοιπη ομάδα ερευνητών του Ινστιτούτου Υγιεινής και Αθλητισμού, απασχόλησαν τον Τύπο με μία άλλη ‘ανακάλυψή’ τους. Είχε να κάνει με την ευεργετική δράση του vegemite στην ψυχική μας υγεία.

«Ερευνάμε επίσης για το πώς μπορούμε να καταπολεμήσουμε μία πληγή για την κοινωνία μας και αναφέρομαι στον εθισμό στα ναρκωτικά και κυρίως στην μεθαμφεταμίνη.

Πώς μπορούμε να εμποδίσουμε τις επιπτώσεις της μεθαμφεταμίνης, ώστε τα άτομα που είναι εθισμένα σ’ αυτή να μπορέσουν να απεξαρτηθούν με ευκολία. Ψάχνουμε μέσω δύο προσεγγίσεων είτε να αναπτύξουμε κάποια ουσία που θα μπλοκάρει τους υποδοχείς είτε κάποια άλλη που θα θωρακίζει το ανοσοποιητικό σύστημα στις επιδράσεις της μεθαμφεταμίνης στο σώμα. Πάμε πολύ καλά σε αυτόν τον τομέα. Είναι ένα μεγάλο ζήτημα γιατί ακόμα και αυτοί οι άνθρωποι που σταματούν να παίρνουν τα ναρκωτικά συνεχίζουν να έχουν προβλήματα ψυχικής υγείας και χρόνια ζημιά στα όργανα της κοιλιακής χώρας. Τελευταίες έρευνες επιβεβαιώνουν ότι αυτά τα όργανα ‘μιλούν’ στον εγκέφαλο. Έτσι εάν αυτά τα όργανα δεν είναι δεν είναι υγιή και μιλούν με τον εγκέφαλο τότε μπορεί τελικά τα προβλήματα ψυχικής υγείας να περνούν από την κοιλιά. Προσπαθούμε λοιπόν να κατανοήσουμε τη βλάβη που προκαλούν στο σώμα αυτά τα ναρκωτικά» αναφέρει.

Με την ελπίδα για μία καλύτερη ζωή για εκατοντάδες εκατομμύρια γυναίκες αρχίσαμε την κουβέντα μας. Την κλείνουμε με τον ίδιο τρόπο. Με αισιοδοξία και ελπίδα για εκατομμύρια άλλους ανθρώπους. Για όσους πάσχουν από τη νόσο σκλήρυνσης κατά πλάκας, για όσους βυθίζονται στον μαύρο κόσμο των ναρκωτικών, της κατάθλιψης αλλά και για όσους πάσχουν από Διαβήτη Τύπου Α γιατί και γι’ αυτούς εργάζεται η Δρ Αποστολοπούλου. Ευχόμαστε και ελπίζουμε και εμείς με τη σειρά μας ότι η «Βάσω μας», και χρησιμοποιώ αυτήν την προσφώνηση γιατί πιστεύω ότι όλοι μας την έχουμε πολύ κοντά στην καρδιά μας και είμαστε περήφανοι για τα επιτεύγματά της, θα είναι η πρώτη Ελληνίδα νομπελίστρια. Της αξίζει άλλωστε!

Νέος Κόσμος