Τι να τα κάνεις φίλε μου τα ντιμπέιτς; - Του Απόστολου Βεργή*
*Ο θεσμός (ας τον πούμε έτσι) των ντιμπέιτς μπήκε στις ζωές μας με το άνοιγμα τού τηλεοπτικού τοπίου και την αποθέωση τής τηλεθέασης.
*Μας ήρθε από την Αμερική - από πού αλλού;
*Η άνθιση τού θεσμού των ντιμπέιτς ήρθε την εποχή που άρχισε να υποβαθμίζεται ένας άλλος θεσμός, αυτός των πολιτκών συγκεντρώσεων.
*Στην ουσία και οι δυο αυτοί θεσμοί ήταν και είναι είδη μάρκετιγκ.
*Μάρκετιγκ, φρου-φρου κι αρώματα και βέβαια μεγάλα λόγια, “τάπες” και “καρφιά”.
*Κι όλα αυτά τη στιγμή που το ζουμί των πολιτικών θέσεων των κομμάτων είναι το ζητούμενο απ' λαό τής αστικής μας δημοκρατίας.
*Θέσεις που πάνω-κάτω τις γνωρίζει ο καθείς, τις ζει εντός τής καθημερινόητάς του.
*Τώρα μάλιστα που με τον άγιο “ρουφιάνο” που λέγεται ίντερνετ, βγαίνουν όλα στη φόρα: αλήθειες, ψέματα και προπαγάνδες - με τουίτς, με βίντεο γιουτιούμπ και άλλες αναρτήσεις.
*Τώρα που μπήκε και αυτός ο ιερός “ρουφιάνος” για τα καλά στο πολιτικό μάρκετιγκ, με τα τρολς, τα φέικ (ή φάκε) νιούς, τα βιντεάκια, τις δημοσκοπήσεις τής οκάς, την ταχύτατη διάδοση τού κάθε τι.
*Τώρα λοιπόν, μετά το ξέφτισμα τού θεσμού των συγκεντρώσεων, ήρθε και το ξέφτισμα και τού θεσμού των ντιμπέιτς.
*Κανείς πια δεν νοιάζεται γιαυτά - πλην διαφημιστών και διαπλεκόμενων που ζουν μες στα κανάλια (τζίρος να γίνεται) και κάποιων από τούς πολιτικούς που έχουν μείνει πίσω από τον καιρό που ζούμε.
*Άλλωστε κάθε μέρα “παίζουν” δεκάδες ντιμπέιτς ικανότατων κομματικών στελεχών στις πολιτικές εκπομπές των καναλιών και όπως είναι γνωστό, στον καπιταλισμό, ο πληθωρισμός “σκοτώνει” τα προϊόντα.
*Έτσι λοιπόν, τι να τα κάνεις φίλε μου τα ντιμπέιτς;
*Έχει καμιά αξία το πώς ξερόβηξε ο ένας αρχηγός ή το πώς έξυσε τη μύτη του ο άλλος στο άκουσμα κάποιας ερώτησης;
*Μήπως καλύτερα χωρίς καθόλου ντιμπέιτς;
*Υπάρχει η Βουλή σε διαρκής ζωντανή μετάδοση κι εκεί ότι γράφει δεν ξεγράφει...
*Άλλωστε ωριμάζουμε “αστικοδημοκρατικά”, με τον καιρό, και 'μεις οι Έλληνες.
*Και κάνουμε τις ψήφους μας τιμωρητικές (την ώρα που πρέπει) - κάτι που είναι η βάση τής λειτουργίας τής αστικής δημοκρατίας: Τιμωρείς τον Α όταν σου λέει ψέματα, ψηφίζοντας τον ακριβώς απέναντι - και τούμπαλιν.
*Και ψηφίζουμε βουβά, ψυχρά, με άποψη προσωπική, πιο λογικά, λιγότερο συναισθηματικά πια - και με λιγότερη αφέλεια.
* Συγγραφέας - Ποιητής
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
