Μνήμες από τα χρόνια του Χάνσεν: Έκθεση φωτογραφίας στη Θεσσαλονίκη

Μια έκθεση φωτογραφίας που θυμίζει αυτά που το συλλογικό μας υποσυνείδητο θέλει να ξεχάσει.

Μια σιωπηρή κραυγή, ένα απόστημα στη μνήμη μας.

Μια έκθεση που καλό θα ήταν να επισκεφθούν κυρίως νέοι άνθρωποι και μάλιστα σχολεία, γιατί είναι ένα μάθημα Ιστορίας που δεν περιλαμβάνεται στη διδακτέα ύλη, όπως και πολλά άλλα που πονούν.

Η εξαιρετική αυτή πρωτοβουλία ανήκει σε τέσσερις ανθρώπους από το χώρο της Υγείας, την Ευαγγελία Μεϊμέτη, τον Σωτήρη Πατσατζάκη, τον Κωνσταντίνο Καρόζη και τη Χαρίκλεια Λούπα, που μέσα από ένα θλιβερό οδοιπορικό στα Λεπροκομεία της Ελλάδας, απαθανατίζουν τα απομεινάρια.

Ό,τι απέμεινε είναι λίγο, ελάχιστο, όμως εφεξής περνά στην αιωνιότητα μέσα από το φωτογραφικό φακό.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι δημιουργοί "Πρόκειται για κληρονομιά που σε λίγα χρόνια ίσως να είναι άγνωστη στις νέες γενεές, διότι δυστυχώς σήμερα πολλά από αυτά τα ιδρύματα καταστρέφονται και βανδαλίζονται καθημερινά".

Οι φωτογραφίες περιλαμβάνονται στο καλαίσθητο λεύκωμα "Μνήμες από τα χρόνια του Χάνσεν", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη. Όλα τα κείμενα είναι μεταφρασμένα και στα Αγγλικά.

Η έκθεση θα λειτουργήσει από 13/9 έως 20/9 στο Συνεδριακό Κέντρο της Τράπεζας Πειραιώς, στη Θεσσαλονίκη.

Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 13/9 στις 19.30.

Λίγα λόγια για τα Λεπροκομεία από την ιστοσελίδα mnimeshansen.gr

Το Λεπροκομείο της Αθήνας

Κατά την πενταετία 1930-1935 ξεκίνησε η μεταφορά και εγκατάσταση τον ασθενών στο Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων στην περιοχή του Δήμου Αγίας Βαρβάρας σε ειδικά διαμορφωμένους και σχετικά απομακρυσμένους χώρους του Νοσοκομείου, ασθενών  με τη νόσο Χάνσεν από το νησί Σπιναλόγκα της Κρήτης, προκειμένου να τους παρέχεται ιατρική περίθαλψη.

Το Λεπροκομείο της Λέρου

Η λέπρα επέφερε στην Λέρο μεγάλη καταστροφή. Σχεδόν αφάνισε τον πληθυσμό της. Οι άρρωστοι, απομονωνόταν σε ένα λεπροκομείο κοντά στην θάλασσα, στο Ρωμαϊκό φρούριο. Λίγο αργότερα με την βοήθεια των Ελλήνων Αιγυπτιωτών, κτίστηκε ένα μικρό λεπροκομείο, βορειότερα από το ήδη ετοιμόρροπο Ρωμαϊκό φρούριο, στην περιοχή Μπρούτζι.

Το Λεπροκομείο της Σάμου

Το λεπροκομείο θεμελιώθηκε το 1887 στη θέση «Παναγίτσα» Καρλοβάσου και περατώθηκε το 1890. Τις δαπάνες ανέλαβε κατά κύριο λόγο το Μοναστηριακό Ταμείο Σάμου. Το λεπροκομείο λειτούργησε, χωρίς διακοπές, έως το 1966, οπότε καταργήθηκε και οι εναπομείναντες λεπροί μεταφέρθηκαν στο Νοσοκομείο Λοιμωδών της Αθήνας “Αγία Βαρβάρα”.

Το Λεπροκομείο της Χίου

Το λεπροκομείο της Χίου υπήρξε το αρχαιότερο στην Ελλάδα και από τα αρχαιότερα στην Ευρώπη. Ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1378 από τους Γενουάτες που είχαν κατακτήσει τη Χίο από το 1346 και έκλεισε επισήμως το 1957 (μαρτυρίες αναφέρουν ότι το ίδρυμα παροπλίστηκε πλήρως δύο χρόνια αργότερα) όταν οι τελευταίοι 8 τρόφιμοι μεταφέρθηκαν στο ίδρυμα της Αγίας Βαρβάρας στην Αττική.

Το Λεπροκομείο της Σπιναλόγκας

«Spina longa -μακρύ αγκάθι»

Το λεπροκομείο στη Σπιναλόγκα ξεκίνησε να λειτουργεί με Κανονιστικό Διάταγμα της Κρητικής Πολιτείας στις 11 Νοεμβρίου 1903. Ωστόσο, η εγκατάσταση των λεπρών ξεκίνησε στις 13 Οκτωβρίου του 1904. Τα υγιή παιδιά ηλικίας 6 μηνών και πάνω μεταφέρονταν σε ορφανοτροφείο στην Αθήνα πάντα κάτω από ιατρική παρακολούθηση για να διαπιστωθούν τυχόν συμπτώματα της ασθένειας. Σήμερα η Σπιναλόγκα είναι ένας χώρος ιστορικής μνήμης.