Μια άποψη περί ελευθερίας - Του Χρήστου Μπουσιούτα

Όταν ήμουν παιδί θεωρούσα ότι ελευθερία είναι, να μπορείς να εκφράζεσαι ελεύθερα, να επικοινωνείς απρόσκοπτα με όποιον επιθυμείς χωρίς τον έλεγχο και την άδεια κανενός και να πηγαίνεις όπου εσύ θέλεις χωρίς τοπικούς και χρονικούς περιορισμούς.

Να έχεις το δικαίωμα να συναθροίζεσαι και να μην είσαι υποχρεωμένος να κρύβεις κάτω από την μασχάλη την εφημερίδα και τα βιβλία που διαβάζεις, από τον φόβο μην σε δει κάποιο μάτι, χαρακτηριστείς ιδεολογικά γι αυτό και μπει το όνομά σου σε έναν από τους φακέλους των  περίφημων κοινωνικών φρονημάτων.

Ελευθερία θεωρούσα ότι είναι, να μπορείς να ζεις και να κινείσαι έξω από εκείνους τους κανόνες που σε πνίγουν, που μια αυστηρά συντηρητική κοινωνία έχει επιβάλει και με τους οποίους εσύ δεν συμφωνείς.

Να κάνεις αυτό που σου λέει η καρδιά σου, αυτό που είναι σύμφωνο με την δική σου ηθική, χωρίς τον φόβο ότι μπορεί να λογοδοτήσεις και να έχεις συνέπειες από αυτό.

Να ακολουθείς τα δικά σου θέλω, τις δικές σου αξίες, την δική σου στάση ζωής ακόμα και αν όλα αυτά πηγαίνουν κόντρα στα κοινωνικά αποδεκτά πλαίσια που επικρατούν.

Ήταν βλέπετε η δύσκολη εποχή της χούντας τότε, που κάθε αντίθετη φωνή κοβόταν μαχαίρι, αλλά και τα μετέπειτα κουτσά βήματα της μεταπολίτευσης προς την δημοκρατία.

Περνώντας τα χρόνια, απέκτησα μια άλλη άποψη περί ελευθερίας.

Ό,τι έμαθα, ό,τι γνώρισα και ό,τι έζησα με οδήγησαν σε ένα άλλο συμπέρασμα.

Σήμερα πια πιστεύω ότι ελευθερία δεν είναι αυτό.

Η δεν είναι μόνο αυτό.

Σε τελική ανάλυση αυτού του είδους την ελευθερία σε ένα μεγάλο βαθμό την έχουμε αποκτήσει τώρα πια.

Μιλάμε ελεύθερα, ζούμε ελεύθερα, μετακινούμαστε ελεύθερα, επικοινωνούμε ελεύθερα χωρίς τοίχους και συρματοπλέγματα.

Αυτή την μορφή ελευθερίας  την έχουμε κατακτήσει με αγώνες και θυσίες και η δημοκρατία πλέον δεν αμφισβητείται.

Τώρα πια, πιστεύω ότι η ελευθερία είναι κάτι πιο βαθύ, κάτι πιο εσωτερικό, κάτι πιο προσωπικό.

Ελευθερία είναι, να βγαίνεις νικητής από την πάλη με τον εαυτό σου, να έχεις την δύναμη να αντέχεις όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τους δαίμονές σου. Να μπορείς να τους κοιτάς κατάματα, άλλες φορές να τους νικάς αλλά και να χάνεις τις περισσότερες φορές όπως ο κανόνας επιβάλει.

Να μπορείς να ελέγχεις τα πάθη σου, τις αδυναμίες σου και τους πειρασμούς σου και να μένεις απαθής στις προκλήσεις και στις σειρήνες που σε καλούν σε μια καινούρια αποπλάνηση.

Να βγαίνεις αλώβητος από αυτό που σε καίει, να μπορείς να σβήνεις την σπίθα πριν γίνει φλόγα και σε κάψει.

Ελευθερία είναι, να μην είσαι δέσμιος των αναγκών σου και της καταναλωτικής συμπεριφοράς που προσπαθούν να σου επιβάλουν, να μένεις απαθής και αρνητικός στα πρότυπα που θέλουν οι άλλοι να σου περάσουν και να έχεις την δική σου αυτόνομη πορεία κόντρα στις τάσεις και το ρεύμα της κοινωνίας.

Ελευθερία είναι, να αμφισβητείς παγιωμένες θέσεις, γνώσεις και δόγματα, να μπορείς να μιλάς για την διαφορετικότητά σου χωρίς τον φόβο να διαπομπευτείς γι αυτήν, η να τιμωρηθείς για τον τρόπο που επέλεξες να ζήσεις.

Ελευθερία είναι, να μπορείς να κόψεις το τσιγάρο αν πρέπει να το κάνεις,

να μπορείς να αντισταθείς στην θέα ενός μπουκαλιού αν είσαι αλκοολικός.

Ελευθερία είναι, να μπορείς να βρίσκεις την δύναμη και να λες όχι

στον έμπορο που σε πλησιάζει για να σε ξαναβάλει στο λούκι.

Ελευθερία είναι, να νοιώθεις ότι δεν είσαι κτήμα κανενός, αλλά και να μην θέλεις να κάνεις κανέναν κτήμα σου.

Ελευθερία είναι, να μην έχεις ανάγκη κανέναν «αφέντη», να μην είσαι υποχείριο κανενός κόμματος, να δίνεις την ψήφο σου κατά συνείδηση όχι από «ανάγκη» η από σκοπιμότητες και να μην είσαι δέσμιος των πολιτικών σου λαθών.

Ελευθερία είναι, να υπερνικάς τον εγωισμό σου και να αντιμετωπίζεις με αξιοπρέπεια την απόρριψη και το όχι μιας γυναίκας.

Ελευθερία είναι, να διαλέγεις τον δύσκολο δρόμο, να μπορείς να λες όχι στον «εύκολο» πλουτισμό, στο ευτελές και στο χυδαίο.

Ελεύθεροι είναι όλοι εκείνοι που αντιστάθηκαν στις αδυναμίες τους και κατάφεραν να μην υποταχθούν στην αυτάρεσκη λαίλαπα της πλεονεξίας και στην ματαιοδοξία των ανεκπλήρωτων επιθυμιών …