Oι υποχρεωτικές ηλεκτρονικές συναλλαγές και το Κυνήγι του Θησαυρού

Oι υποχρεωτικές ηλεκτρονικές συναλλαγές, το Κυνήγι του Θησαυρού και η περιπέτεια που έζησα

Πόσες ελπίδες επιτυχίας έχει ένας σχεδιασμός που βασίζεται (μόνο) στην άσκηση πίεσης δια της ταλαιπωρίας;

Αντώνης Φουρλής

Φωτο: CHICCODODIFC VIA GETTY IMAGES

Ένας νέος ήλιος ανατέλλει εδώ και μερικά 24ωρα στο σύμπαν των τραπεζικών και ηλεκτρονικών συναλλαγών του καθενός από εμάς, αναδιαμορφώνοντας τις καθημερινές μας συνήθειες.

Οι αλλαγές που έρχονται είναι απανωτές:

- Το αφορολόγητο συνδέεται ακόμη στενότερα και ακόμη περισσότερο με τις ηλεκτρονικές συναλλαγές (πλέον, αναμένεται να ”πιάσει” και τους ελεύθερους επαγγελματίες αυτή η διαδικασία).

- To τρίευρο (πάνω-κάτω) είναι η νέα χρέωση που ήρθε και εγκαταστάθηκε για τα καλά στα ΑΤΜ, μετατρέποντας σε είδος...πολυτελείας την ανάληψη με την κάρτα μας - αν κάνουμε το λάθος να πάμε σε ΑΤΜ εκτός της τράπεζας στην οποία διατηρούμε λογαριασμό συνδεδεμένο με την κάρτα.

- Η επανέκδοση κάρτας, η αλλαγή κωδικών (PIN για την κάρτα ή κωδικοί για τραπεζικές αλλαγές μέσω Ιντερνετ) θα στοιχίζουν από τρία εως έξι (6) ευρώ, ή κάπως έτσι. Οποιος είναι ”ξεχασιάρης” θα το πληρώνει πολύ ακριβά...

Το κυνήγι του θησαυρού - βλέπε ΑΤΜ

Το ”βάφτισα” έτσι εγώ για να βοηθήσω, ώστε να μπούμε όλοι μας γρηγορότερα στο πνεύμα: Όπου ”θησαυρός” μπορείτε να βάλετε το ΑΤΜ της γειτονιάς σας - αλλά μόνο αυτό της τράπεζας στην οποία διατηρείτε τραπεζικό λογαριασμό.

Μόνον αυτό το ΑΤΜ που είναι συνδεδεμένο με την κάρτα σας - στην ίδια τράπεζα πάντοτε - θα σας έρχεται δωρεάν!

Εάν κάνετε το λάθος να αφαιρεθείτε, να ξεχαστείτε, ή να χαλαρώσετε...τότε θα πληρώσετε χαλαρά 2,5 με 3 ευρώ κάθε φορά - ακόμα και για μία μικρή ανάληψη της τάξης των 50 ευρώ.

Αν είστε άτυχος και πέφτει πιο μακριά το συγκεκριμένο ΑΤΜ, τότε φορέστε αθλητικά παπούτσια.

Αν πλησιάζει σαββατοκύριακο, οργανωθείτε εγκαίρως για να μην τρέχετε τελευταία στιγμή.

Και αν ξεχαστείτε και ξεμείνετε από μετρητά...τότε απευθυνθείτε πρώτα στους οικείους σας για δανεικά - αλλά αφήστε ως ύστατη λύση το ”ξένο” ΑΤΜ.

EUROKINISSI

Kαλύτερα να κεράσεις ένα καφέ, παρά να περάσεις από το "ξένο" ΑΤΜ...

«Σου χρωστάω 30 ευρώ; - Nα σε κεράσω καλύτερα ένα καφέ;»

Δώστε βάση στο σενάριο: Συναντάς στο δρόμο τυχαία τον αδελφό, τον κολλητό ή τον γείτονα και θυμάσαι ότι του χρωστάς 30 ευρώ (από προχθές, από τα κοινόχρηστα ή από πάντα...)

Αντί να απλώσεις το χέρι σου στο τυχαίο ΑΤΜ μπροστά σου, αντιπροτείνεις κέρασμα καφέ σε μία ώρα. Περνάς πρώτα από το ΑΤΜ - της δικής σου τράπεζας - παίρνεις τα 30 ευρώ και με τα 3 που θα ξόδευες στην προμήθεια εάν πήγαινες στο ”ξένο” ΑΤΜ, κερνάς τον καφέ. Και χουβαρντάς - και κύριος...

Η περιπέτεια που έζησα με την κάρτα μου

Όχι, δεν την έβγαλα από το στομάχι μου - και ναι, συνέβη το περασμένο σαββατοκύριακο (2-3 Νοεμβρίου 2019).

Σάββατο πρωί τρέχω στο ΑΤΜ (άλλης τράπεζας, όπου συνειδητά πάνω στη βιασύνη μου συμφωνώ να πληρώσω και το τρίευρο...) για να πάρω μετρητά. Τζίφος! Δεν μου επιτρέπεται η συναλλαγή.

Το ξανασκέφτομαι και λέω, δεν πειράζει...θα τρέξω στο ΑΤΜ της τράπεζας με την οποία είναι συνδεδεμένη η κάρτα μου, ώστε να μου έρθει δωρεάν η συναλλαγή.

Πάλι τζίφος! Το ΑΤΜ μου συνιστά να επικοινωνήσω με την τράπεζα.

Παίρνω τηλέφωνο στο κέντρο 24ωρης εξυπηρέτησης πελατών και ένας ευγενέστατος κύριος μου εξηγεί πως μάλλον έγινε απόπειρα υποκλοπής στοιχείων της κάρτας, οπότε πρέπει από Δευτέρα να περάσω από ένα κατάστημα, ώστε να την επανεκδοθεί η κάρτα.

Δευτέρα πρωί - πρωί παρών στο κατάστημα. Με εκκαθαριστικό, αστυνομική ταυτότητα και ένα λογαριασμό ΔΕΚΟ στο χέρι (όλα αυτά απαιτούνται για την ταυτοποίηση του προσώπου κλπ) και έρχεται η σειρά μου.

Η ταμίας (επίσης ευγενέστατη) ”χλωμιάζει” λίγο, όταν ζητάω να πάρω όλα τα χρήματά μου από την τράπεζα για να τα μεταφέρω σε μία άλλη, ώστε να μην ταλαιπωρούμαι στο μέλλον. Αυτή ήταν, ομολογώ, η ”μπλόφα” μου...

Αμέσως μου αντιπροτείνει να επανεκδώσει άμεσα την κάρτα μου, ώστε να μην μπω στον κόπο της ανάληψης. Το δέχομαι.

Αρχίζει η γραφειοκρατία. Μου ζητάει επιπλέον ένα λογαριασμό τηλεφώνου - που δηλώνω ότι δεν έχω μαζί μου αλλά μπορώ να τον φέρω εντός ημερών - και προχωράμε κανονικά.

Μέχρι το σημείο, όπου πρέπει να εκδοθεί η νέα χρεωστική κάρτα: Χρέωση έξι (6) ευρώ με ενημερώνει...Και εγώ επιστρέφω στο σχέδιο της άμεσης ανάληψης του συνόλου των χρημάτων μου.

Ξανα-ελέγχει και μου προτείνει να προχωρήσουμε τη διαδικασία γιατί ”ίσως δεν χρειαστεί τελικά να χρεωθούν τα έξι ευρώ”... Συναινώ και...Μπίνγκο!

Ολοκληρώνω πανηγυρικά την προσπάθεια χωρίς να χρεωθώ, παίρνω τη νέα κάρτα, ευχαριστώ την ευγενέστατη ταμία και αποχωρώ θριαμβευτής.

JIM BOURG / REUTERS

Η επανέκδοση μίας χρεωστικής κάρτας δεν πρέπει - κανονικά - να σημαίνει γραφειοκρατία και ταλαιπωρία...

Ηθικόν δίδαγμα

Ακόμα και για εμένα που λατρεύω τις ηλεκτρονικές συναλλαγές, υπάρχουν ορισμένα όρια.

Η ταλαιπωρία είναι το χειρότερο που μπορεί να υποστεί ένας εργαζόμενος, γονέας ή μεγάλης ηλικίας άνθρωπος. Δηλαδή, σχεδόν όλοι μας.

Και ναι, θέλουμε να πατάξουμε την φοροδιαφυγή και να ενισχύσουμε - αυξήσουμε τις ηλεκτρονικές συναλλαγές (δείτε και το αναλυτικό ρεπορτάζ του Αλέξανδρου Κλώσσα εδώ) αλλά...

Μήπως - εκτός της ταλαιπωρίας και των έμμεσων εκβιασμών - να σκεφτεί η ΑΑΔΕ και οι τράπεζες μαζί κάτι θετικό;

Ιδανικά, να σκεφτούν το πώς θα επιβραβεύουν πραγματικά ένα καταναλωτή που κάνει πολλές ηλεκτρονικές συναλλαγές (για παράδειγμα, να μειώνεται συνολικά ο φόρος και όχι μόνο να εξασφαλίζεις ένα ελάχιστο αφορολόγητο...) και να συμβάλουν ώστε να καλλιεργηθεί μία θετική κουλτούρα ΥΠΕΡ των ηλεκτρονικών συναλλαγών.

Και όχι μόνο να υπάρχει ”τιμωρία” για όσους δεν αλλάζουν συνήθειες.

Γιατί η ιστορία μας διδάσκει, ότι όσες ”τιμωρίες” και αν επιβληθούν, πάντοτε θα βρίσκονται πλάγιες μέθοδοι και θα ξεφεύγουν τα χρήματα από το σύστημα, αφού ο πολίτης δεν βλέπει κανένα κέρδος - πέραν του να παραμένει νομιμόφρων και ευσυνείδητος, πλην όμως ταλαιπωρημένος και υπερ-φορολογημένος.

Huffington Post