"Εμπιστοσύνη", ποίημα της Μαρίας Παπαδοπούλου
Εμπιστοσύνη μια λέξη
Μια αξία
Μια αρετή δυσεύρετη
Με μεγάλη σημασία
Αντίθετη της η δυσπιστία
Και των ανθρώπων αδυναμία
Αντίπαλος, προστάτης της
Και Θεματοφύλακας της
Ένα χαμόγελο σε πείθει
Μια ευγένεια σε παρασύρει
Ένας λόγος σε δένει
Και η εμπιστοσύνη κατεβαίνει
Φωλιάζει στην ψυχή
Πείθει νου και κάρδια
Εδώ θα δώσω βάση
Αξίζει αυτή η κοπελιά
Περνά ο χρόνος και οι μέρες
Μα πριν να γίνουν μήνας
Η εμπιστοσύνη προδόθηκε
Απ την κοπελιά όπου δόθηκε
Πονά που πίστεψε
Κλαίει που γελάστηκε
Γιατί απογοητεύτηκε
Που την καταχράστηκε.
Κοπελιά μου γιατί με έπεισες;
Γιατί με κάλεσες;
Στην πρόσκαιρη ανάγκη σου
Με παραπλάνησες
Δεν κάνεις εσύ για με
Μα σε λυπάμαι μόνο
Μονάχη σου θα μείνεις
Αν κοροϊδεύεις τόσο
Εμπιστοσύνη με λένε
Και μ’ εχουνε ψηλά
Δεν σου επιτρέπω
να με ρίξεις τόσο χαμηλά
φεύγω από σένα
σ’ αφήνω στην ψευτιά
μονάχη σου θα μείνεις
πάω σ’ αληθινή καρδιά.
Μαρία Παπαδοπούλου
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
