Είμαι 27 ετών και το λάθος που έκανα είναι να είμαι ΑμεΑ στην Ελλάδα του 2020

Μήπως τα ΕΛΤΑ θα πρέπει να εξετάσουν τη συγκεκριμένη καταγγελία;

Αγγελική Ξαγοράρη

Ζω με Σκλήρυνση κατά πλάκας και με αξιοπρέπεια

PROMESAARTSTUDIO VIA GETTY IMAGES

Θα ήθελα πολύ να είναι ψέμα, αλλά είναι πραγματικότητα.

Ονομάζομαι Αγγελική και το λάθος που έκανα είναι να είμαι ΑμεΑ με μη εμφανή την αναπηρία μου στην Ελλάδα και να είμαι 27 χρονών.

Η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας δεν υπάρχει μόνο σε κινητικά προβλήματα.

Έχω Σκλήρυνση Κατά Πλάκας τα τελευταία εννέα χρόνια, έχω αλλάξει τέσσερις θεραπείες και με τη πέμπτη θεραπεία σταμάτησα να κάνω υποτροπές κάθε δύο εβδομάδες. Συνολικά τα πρώτα τέσσερα χρόνια είχα πάνω από 35 υποτροπές. Τα τελευταία πέντε μόνο δύο.

Θέλω να σε πάρω μαζί μου λοιπόν σε μια μου μέρα.

Ξυπνάω στις 7.30 κάθε μέρα, αυστηρά.

Θέλω τόσο πολύ να πατήσω αναβολή στο κακό ξυπνητήρι και ας έχω κοιμηθεί 10 ώρες, θέλω τόσο πολύ αυτά τα έξτρα 10 λεπτά.

Μετά από 10 λεπτά χτυπάει το ξυπνητήρι και πιέζω τον εαυτό μου να σηκωθεί.

Σηκώνομαι να πάω τουαλέτα, δεν μπορώ να ουρήσω, προσπαθώ να χαλαρώσω και να μην πιέζομαι τόσο πολύ. Μετά από 5 λεπτά τα καταφέρνω.

Πάω στη κουζίνα και προσπαθώντας να φάω πρωινό και με το στομάχι μου να μην συνεργάζεται, κάνω ένα χυμό πορτοκάλι. Ανοίγω το ψυγείο, βγάζω το μουρουνέλαιο και έχοντας έτοιμη τη πορτοκαλάδα, πίνω το μουρουνέλαιο και κατευθείαν μετά τη πορτοκαλάδα. Σηκώνομαι και παίρνω το χάπι για τη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας από τη καρτέλα, μετά τη βιταμίνη D3, ο οργανισμός μου λόγω της ασθένειάς μου δεν απορροφάει τη βιταμίνη D3 και έχω συνεχώς έλλειψη.

Η ώρα είναι 9.

Ντύνομαι και ετοιμάζομαι να βγάλω το σκύλο μου βόλτα.

Σήμερα δε νιώθω τόσο πολύ κουρασμένη. Σκέφτομαι να τον περπατήσω λίγο περισσότερο.

Κατεβαίνω τα σκαλιά του σπιτιού μου, πολύ αργά γιατί δεν βλέπω καλά και ας φοράω τα γυαλιά μου, ευτυχώς ο σκύλος μου έχει μάθει και περπατάει πίσω μου. Βγαίνουμε από το σπίτι, έχει 23 βαθμούς.

Ευτυχώς πήρα ζακέτα, γιατί κρυώνω σήμερα, έχει και λίγο ήλιο.

Περπατάμε 15 λεπτά, αρχίζω να κουράζομαι και αποφασίζω να γυρίσω πίσω.

Επιστρέφω σπίτι και σκέφτομαι ότι θα πρέπει να πάω κολυμβητήριο σήμερα.

Πονάει και η μέση μου, θα μου κάνει καλό.

Η ώρα είναι 10.30.

Φτάνω στο κολυμβητήριο, ετοιμάζομαι, και μπαίνω στη πισίνα, μπορεί να κρυώνω λίγο, αλλά αυτό είναι λογικό, κολυμπάω, προσπαθώ να κάνω ύπτιο, το δεξί μου πόδι δεν κάνει τη κίνηση σωστά, προσπαθώ δύο χρόνια τώρα, κάποια στιγμή θα τα καταφέρω.

Τελειώνουν τα 30 λεπτά.

Προσπαθώ να βγω έξω, βάζω όλη μου τη δύναμη και κρατιέμαι, πέφτω πίσω στο νερό, προσπαθώ πάλι, τα καταφέρνω, αλλά νιώθω πολύ βαρύ και εξαντλημένο το σώμα μου.

Πάω να πάρω λεωφορείο, στο δρόμο προς τη στάση έπεσα, παραπάτησα πάλι, δεν θυμάμαι πόσες φορές έπεσα αυτό το μήνα γιατί δεν είδα καλά ή απλά παραπάτησα. Έχω πολλά σημάδια από τις πτώσεις μου τα τελευταία εννέα χρόνια. Περπατάω αλλά που και που πέφτω προς τα δεξιά ή αριστερά. Προσπαθώ να περπατάω ευθεία. Δύσκολο.

Γύρισα σπίτι, η ώρα είναι μία, πεινάω πολύ, αλλά νυστάζω ακόμα περισσότερο. Αποφασίζω να πέσω για ύπνο και να φάω μόλις ξυπνήσω. Ξαπλώνει και ο σκύλος μου μαζί. Κοιμάμαι δύο ώρες. Ξυπνάω και ετοιμάζω κάτι για να φάω. Τρώγοντας χαζεύω λίγο στον υπολογιστή. Μετά από καμιά ωρίτσα πονάνε τα μάτια μου.

Η ώρα είναι πέντε.

Θα θελα να βγω, αλλά είμαι κουρασμένη ακόμα. Θα έρθει από το σπίτι η φίλη μου. Καθόμαστε, πίνουμε καφεδάκι και συζητάμε. Έπειτα από μερικές ώρες φεύγει και βάζω να φάω.

Η ώρα είναι 10.

Ετοιμάζομαι να πέσω για ύπνο. Νιώθω εξαντλημένη, ξαπλώνω και μόλις χαλαρώνω τινάζεται το σώμα μου. Το προνόμιο του να ζεις με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας.

Η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας λοιπόν υπάρχει σε διπλωπίες, σε μόνιμη κούραση, σε δυσκολία να μιλήσεις, να καταπιείς, να πας να ουρήσεις, να ξαπλώνεις να ξεκουραστείς και το σώμα σου να τινάζεται, να μην μπορείς να κάνεις ένα έξτρα βήμα, να παθαίνεις κρίσεις πανικού, να δυσκολεύεσαι να πιάσεις το στυλό, να πηγαίνεις κολυμβητήριο το πρωί (γιατί πρέπει) και μετά να μην μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο στην ημέρα σου και ένα σωρό ακόμα που δεν φτάνουν να στα πω για να καταλάβεις.

Επειδή λοιπόν όλα αυτά δεν φαίνονται, μου αρνήθηκαν για δεύτερη φορά την προτεραιότητα που δικαιούμαι στα ΕΛΤΑ, αυτή τη φορά στα ΕΛΤΑ στην Αθήνα στην οδό Αιόλου και ενώ τους έδειξα την απόφαση από τα ΚΕΠΑ που γράφει στο ποσοστό 70%.

Έχω στείλει email στα κεντρικά και μου έχουν απαντήσει ότι φυσικά και δικαιούμαι προτεραιότητα, αλλά στα καταστήματά τους δεν συμβαίνει αυτό.

Σημειώνεται ότι η κάρτα ΑμεΑ δεν υπάρχει ακόμη στην Ελλάδα

Να υπογραμμίσω ότι πουθενά αλλού δεν μου έχουν αρνηθεί προτεραιότητα, ούτε στο δημόσιο ούτε στον ιδιωτικό τομέα. Μόνο στα ΕΛΤΑ.

Αυτοί είμαστε στην Ελλάδα του 2020. Η χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αρνείται τη προτεραιότητα την οποία δίνει το ίδιο το κράτος σε ΑμεΑ και απλά στη συνέχεια παραβιάζει τα δικαιώματα των ΑμεΑ, απλά γιατί μπορεί...

Απόψεις και άλλες δηλώσεις που εκφράζονται από χρήστες και τρίτα μέρη (π.χ., bloggers) είναι αποκλειστικά δικές τους και δεν αποτελούν απόψεις της HuffPost Greece. Την ευθύνη για περιεχόμενο που δημιουργείται από τρίτα μέρη φέρουν αποκλειστικά τα μέρη αυτά.

Huffington Post