Σήμερα τα Φώτα… - Του Νίκου Δήμου

…θα τραγουδήσουν τα παιδιά στην εξώπορτα:

«Σήμερα τα φώτα και ο φωτισμός…»

Και ο ΔΙΑφωτισμός;

Ούτε σήμερα, ούτε αύριο, ούτε καν σε δεκαετίες. Ο «αιώνας των Φώτων» πέρασε και δεν μας άγγιξε.

Πλησιάζω έναν αιώνα ζωής και αλλαγή δεν βλέπω. Προχθές είχαμε το ετήσιο πάρτι της Μαλακάσας. Εγκλωβίστηκαν πάλι χιλιάδες αυτοκίνητα στην εθνική οδό από …πέντε πόντους χιόνι.

Γιατί;

Διότι οι «ξύπνιοι» Έλληνες οδηγοί (προσοχή: οι περισσότεροι Έλληνες δεν είναι έξυπνοι – είναι «ξύπνιοι») άρχισαν να εκτελούν τα νούμερά τους. Μερικοί είχαν καταλάβει την ΛΕΑ (Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης) και δεν μπορούσαν να περάσουν τα εκχιονιστικά και τα αστυνομικά. (Εκατοντάδες φορές έχουν ακούσει από όλα τα Μέσα ότι δεν πρέπει να κλείνουν την ΛΕΑ). Δεν βαριέστε: ο καθένας κάνει την ανάγκη του, την προσωπική, και αδιαφορεί για τους υπόλοιπους, έστω κι αν μέσα σε αυτούς συμπεριλαμβάνεται και ο εαυτός του, που επίσης παγιδεύεται. (Ο ορισμός της λέξης ξύπνιος).

Σωστά έγραψε ο Λευτέρης Κουσούλης πως μπροστά στην ΛΕΑ έχουν ηττηθεί όλες οι κυβερνήσεις.

Το χιόνι ήταν πέντε πόντους, μαλακό και αφράτο. Δεν ήταν πάγος, δεν γλίστραγε. Δεν χρειαζόταν αλυσίδες. (Έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι δεν είχαν – παρά  την αστυνομική διάταξη. Οι υπόλοιποι δεν ήξεραν πώς να τις βάλουν).

Οι νταλίκες έκαναν το γνωστό τους νούμερο. Διπλώνανε. Παρά την απαγόρευση κυκλοφορίας τους, ήταν εκεί, χωρίς αλυσίδες βέβαια και μπλοκάριζαν τα πάντα.

«Σήμερα τα Φώτα και ο Φωτισμός…». Ο Διαφωτισμός όμως, όχι. Ποτέ! Αυτός ο «επικατάρατος», όπως τον αποκαλούσε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.

Ο Διαφωτισμός που είναι τι; η κοινή λογική, ο ορθός λόγος, τα ανθρώπινα δικαιώματα (όλων – όχι μόνο των αναρχοαυτόνομων) το κράτος δικαίου, η κοινωνία των πολιτών. Όλα αυτά, αγαθά εν ανεπαρκεία στον τόπο μας.

Φαίνεται απλό και αυτονόητο πράγμα ο ορθολογισμός. Όμως είναι το πιο δύσκολο επίτευγμα του ανθρώπου. Δεκάδες χιλιάδες χρόνια εξέλιξης, τιτάνιες προσπάθειες να απελευθερωθούν οι άνθρωποι από την κηδεμονία των προφητών, των μάγων, των βασιλιάδων, των πολέμαρχων, των ιερέων, των τιτλούχων – και να αρχίσουν να σκέπτονται για λογαριασμό τους.

Sapere aude! Είναι η φράση κλειδί που έγραψε ο Καντ. «Τόλμα να μάθεις! Τόλμα να σκεφθείς για τον εαυτό σου!»

Ένα πρώτο βήμα ήταν η Αθηναϊκή Δημοκρατία. Σπουδαίο αλλά χωλό, γιατί της έλειπαν τα 4/5 του λαού – γυναίκες, δούλοι, μέτοικοι… Άλλο βήμα ήταν η Magna Carta που περιόριζε τα δικαιώματα του βασιλιά. Μετά η θρησκευτική Μεταρρύθμιση που καταργούσε τις υπερεξουσίες του Πάπα. Οι συνελεύσεις των αστών στις ανεξάρτητες πόλεις της Ιταλίας. Τα πρώτα κοινοβούλια. Η διατύπωση των αρχών του κράτους δικαίου. Οι μεγάλοι στοχαστές της φιλελεύθερης σκέψης – από τον Λοκ και τον Μοντεσκιέ (διάκριση των εξουσιών) ως τον Χιούμ και τον Άνταμ Σμιθ. Η καταγραφή των ανθρώπινων δικαιωμάτων πρώτα (τι ειρωνεία) στο Σύνταγμα των ΗΠΑ. Η Γαλλική Επανάσταση. Οι πολλές μικρές ή μεγάλες, τοπικές ή γενικές Επαναστάσεις του 19ου αιώνα. Τα εργατικά κινήματα.

Σε όλα αυτά ο λαός μας δεν είχε συμμετοχή – εκτός από την χωλή Αθηναϊκή Δημοκρατία. Γι αυτό και δεν αποκτήσαμε ποτέ κοινωνία υπεύθυνων πολιτών.

Τώρα θα μου πείτε: «ξεκίνησες από το χάος της Μαλακάσας για να καταλήξεις στον Διαφωτισμό;».

Μα, αν δεν βλέπετε την σχέση ανάμεσα σε αυτά τα δύο, δεν έχετε καταλάβει τίποτα από την πολιτική σκέψη της δημοκρατικής κοινωνίας. Ο λογικός άνθρωπος που βλέπει προς στιγμήν ελεύθερη την Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης δεν σκέπτεται αυθόρμητα: «Α, ωραία, θα τρυπώσω εκεί!» Αντίθετα πρέπει να σκέπτεται πως «ΔΕΝ θα τρυπώσω εκεί γιατί υπάρχουν ανάγκες που επιβάλουν αυτή η λωρίδα να μένει ελεύθερη». Ο νταλικέρης θα πρέπει να πει: «για να μου απαγορεύουν να κυκλοφορώ, κάποιος λόγος θα υπάρχει».

Τόσο απλό. Τόσο στοιχειώδες, που φαίνεται παιδαριώδες. Κι όμως, στα εξήντα τόσα χρόνια που οδηγώ αυτοκίνητο ΔΕΝ είδα να τηρούνται  αυτοί οι τόσο αυτονόητοι κανόνες.

Οι αναρχοαυτόνομοι των Εξαρχείων πυροδοτούν κάθε μέρα από την αρχή το καινούργιο Χριστουγεννιάτικο Δέντρο που στήνει ο Δήμος. Έτσι επιβεβαιώνουν την επιμονή τους στην ελευθερία τους να καίνε στολισμένα δέντρα. Μεγάλη κατάκτηση αυτή για το αναρχοαυτόνομο κίνημα!

Αλλά η ελευθερία προϋποθέτει μία καλή δόση λογικής. Που οδηγεί στην ευθύνη. Αλλιώς γίνεται της …Μαλακάσας. Και υποφέρουν όλοι!

Η απάντηση του «ξύπνιου» Ρωμιού: «Δεν βαριέσαι… Ας κάνω εγώ το δικό μου τώρα και μετά βλέπουμε».

Καλή χρονιά, αναγνώστες! Δυστυχώς τα Φώτα που μας αναγγέλλουν, δεν είναι αυτά που τόσο θα είχαμε ανάγκη…

Doncat.blogspot.com