Όταν λειτουργήματα γίνονται προσοδοφόρα χόμπι - Του Απόστολου Βεργή*

Το ότι η Ελλάδα αποτελεί την χώρα των θαυμάτων είναι παγκοσμίως γνωστό. Δεν πλήττουμε ποτέ σ' αυτόν τον τόπο, ειδικά δε παρακολουθώντας διάφορες τζιριτζάτζουλες πολιτικών με ειδικότητα να καμώνονται πως είναι κάτι που δεν είναι και φυσικά να αυξάνουν τις περιουσίες τους με τόπο γεωμετρικό.

Στις μέρες μας,  η παρτ τάιμ εργασία στην Ελλάδα είναι πια θεσμός, θεσμός με δύο κλάδους, τον κλάδο των συμπολιτών μας οι οποίοι κάνουνε και δυο και τρεις δουλειές των 300 ευρώ τον μήνα (και παρακάτω) για να την βγάλουν πέρα και τον κλάδο των συμπολιτών μας οι οποίοι κάνουν επίσης δύο και τρεις δουλειές ως μεγαλοστελέχη, δουλειές κάποιων χιλιάδων ευρώ τον μήνα, με όνειρο δεν ξέρω τι. Στον δεύτερο κλάδο εδώ και αρκετά χρόνια έχουν μπει  οι βουλευτές και οι ευρωβουλευτές. Και να 8000 ευρώ τον μήνα από δω και άλλες πέντε από κει και άλλες τόσες από παραπέρα, εντέλει το παρτ τάιμ, τούς κάνει να εμπορεύονται τα πάντα  - και ο ελληνικός λαός να επιλέγει τούς πιο φαταούλες.

Παρτ τάιμ τελικά οι κυβερνώντες, παρτ τάιμ και οι ελεγκτές της αντιπολιτεύσεως, παρτ τάιμ και όχι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης όπως θα έπρεπε, μιας και από αυτούς εξαρτιούνται οι ζωές μας, το αύριό μας ως λαός.

Θα μου απαντήσει κάποιος με το γνωστό: “Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε”. Ο καπιταλισμός; Ποιος καπιταλισμός; Έχει καπιταλισμό η αριστερά; Γιατί η μεγαλύτερη πρόκληση αυτών των ημερών ήρθε από ευρωβουλευτή τής (μην πω) αριστεράς, που δεν τού έφτανε η πλουσιοπάροχη μηνιαία αποζημίωση που παίρνει από το ευρωκοινοβούλιο, πια συμμετέχει και σε τηλεπαιχνίδι του χαβαλέ για κάποιες χιλιάδες ευρώ επιπλέον, με την δικαιολογία πως όταν δούλευε αποκλειστικά στον χώρο τού θεάματος έβρισκε περισσότερα από την αποζημίωση τού ευρωβουλευτή (χωρίς βέβαια να μας δείξει τα τότε του εκκαθαριστικά). Ε, ας καθόταν τότε στην δουλειά που έκανε, όλα τα άλλα είναι πολύ φθηνά ως δικαιολογίες.

“Λαϊκισμός” θα μου πει κάποιος άλλος και κάποιος άλλος να μου μιλήσει περί φιλελευθερισμού. Καρδούλες μου, η φιλελεύθερη θέση είναι: ο καθείς  να επαγγέλεται αυτό που τον ευχαριστεί και είναι ικανός να το κάνει τέλεια. Και ο “λαϊκισμός”, δυστυχώς, γιατί αφορά άλλες κοινωνικές λειτουργίες, πια δίνεται ως απάντηση συνήθως από όσους δεν μπορούν να αρθρώσουν άλλη λέξη για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, γενόμενοι λαϊκιστές οι ίδιοι. Καρδούλες μου, λαϊκισμός είναι και να δικαιολογεί κανείς κάθε ανοησία την οποία κάνει στέλεχος τού κόμματος που υποστηρίζει.

Και βέβαια δεν σταμάτησε η ζωή στον καλλιτέχνη ευρωβουλευτή αλλά, συνεχίστηκε και με δεξιό βουλευτή - δημοσιογράφο να παίρνει εκπομπή σε ραδιοφωνικό σταθμό, με βουλευτή - δικηγόρο να αναλαμβάνει δίκες, με βουλευτή - γιατρό να κάνει διαγνώσεις σε ιατρικό κέντρο κτλ.  Και η βουλή, αν κανείς παρακολουθεί συστηματικά τις συνεδριάσεις της,  99% φορές να είναι άδεια. Σε λίγο θα φτιάξουν και σύστημα ώστε οι βουλευτές να ψηφίζουν νόμους με ένα πάτημα τού έντερ στο κινητό του καθείς, χωρίς την φυσική του παρουσία, χωρίς καν να διαβάσουν τα νομοσχέδια (εδώ θα μου πείτε ψήφισαν ολόκληρα μνημόνια χωρίς να τα διαβάσουν) και με συμμετοχή όποτε θέλουν: Ο σοφός ελληνικός λαός να 'ναι καλά να τούς εκλέγει...

Πρέπει καλοί μου φίλοι να απαιτήσουμε να επανέλθει το λεγόμενο ασυμβίβαστο και οι άνθρωποι που ρυθμίζουν τις ζωές μας να γίνουν πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, να απαλλαχτούμε από τυχοδιώκτες, από διαφημιζόμενους και από διαφημιστές, από “αλεξιπτωτιστές” από υπηρέτες και από γλάστρες. Να επανέλθει το ασυμβίβαστο ή να κοπούν οι βουλευτικές αποζημιώσεις από τούς χομπίστες - οι χομπίστες βλέπετε για τα χόμπι τους δεν πληρώνονται, μάλιστα για αυτά πληρώνουν.

Υστερόγραφο νο1: Αξίζει να πω ένα μπράβο στην βουλευτή τής Νέας Δημοκρατίας Νόνη Δούνια για την απάντηση που έδωσε σε δημοσιογράφο όταν την ρώτησε γιατί δεν παίζει στην τηλεόραση, λέγοντάς του: Είμαι βουλευτής.

Υστερόγραφο νο2: Κι ύστερα ήρθαν, όχι οι μέλισσες αλλά, τι άλλο; Το ποδόσφαιρο.

*Απόστολος Βεργής, συγγραφέας