Ο κοροναϊός και οι "φούσκες" - Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Μέχρι στιγμής η επιδημία του κοροναϊού εμφανίζεται πιο επικίνδυνη σε ό,τι αφορά τις πιθανές συνέπειες του πανικού που προκαλεί παρά σε σχέση με την ίδια τη νόσο.
Το κόστος των προληπτικών μέτρων και των μέτρων αντιμετώπισης της διασποράς και οι συνέπειές τους στην οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα καθώς και ο φόβος που προκαλεί, υπερβαίνουν προς το παρόν τις επιπτώσεις από τον ίδιο τον ιό. Σε επίπεδο περιστατικών αλλά και θυμάτων. Και μακάρι να μείνουν έτσι τα πράγματα. Ωστόσο το σοκ που έχει ήδη υποστεί η παγκόσμια οικονομία λόγω του "κλεισίματος" της Κίνας, καθώς και η αβεβαιότητα για ενδεχόμενα ισχυρά πλήγματα και στις δυτικές οικονομίες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Ιταλία, που φέρνει τις πρώτες αντιδράσεις πανικού στις αγορές, μπορεί να εξελιχθούν σε έναν πολύ... δυσάρεστο και απρόβλεπτο καταλύτη.
Έναν καταλύτη που μπορεί να οδηγήσει στην αποθέρμανση και ενδεχομένως και στο σκάσιμο των συνθηκών "φούσκας" που έχουν δημιουργηθεί σε κρίσιμους τομείς. Όπως η παγκόσμια φούσκα του χρέους, η φούσκα στην αγορά ακινήτων και η φούσκα των παραγώγων και επισφαλών τοποθετήσεων τρισεκατομμυρίων. Τοποθετήσεων υψηλού ρίσκου -στο πλαίσιο του κυνηγιού των αποδόσεων- τις οποίες ευνόησε η μακροχρόνια πολιτική των χαμηλών, σχεδόν μηδενικών ή και αρνητικών επιτοκίων.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός που οι κεντρικές τράπεζες, κυρίως η ΕΚΤ και η FED αναγκάστηκαν να ρίξουν πρόσθετο πακτωλό ρευστότητας στην αγορά για να αποτρέψουν την κατάρρευση τραπεζικών ιδρυμάτων και funds. Χωρίς ωστόσο να επιλύσουν το μείζον πρόβλημα της έλλειψης εμπιστοσύνης στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα. Και αυτό προ της εμφάνισης του κοροναϊού...
Σχεδόν 12 χρόνια μετά την Lehman Brothers, οι κεντρικές τράπεζες και οι αγορές εξακολουθούν να στοιβάζουν τη σκόνη κάτω από το χαλί. Μόνο που η νέα αυτή ασύμμετρη απειλή, ο κοροναϊός, έρχεται να πλήξει μία προβληματική κατάσταση όπου νέες γενιές "subprime” προϊόντων, υψηλής επισφάλειας στηρίζουν την επιβίωση μεγάλων τραπεζών, καθώς και ασφαλιστικών ταμείων. Τα μεγέθη είναι γνωστά τόσο για τα προϊόντα υψηλού ρίσκου όσο και για τα ακίνητα. Έχουν αναφερθεί κατ’ επανάληψη. Και τώρα αυτή η ασύμμετρη απειλή, μπορεί να προκαλέσει το "ξεγύμνωμα" που προσπαθούν οι κεντρικές τράπεζες να αποφύγουν ιδιαίτερα από το περσινό φθινόπωρο... Είναι σαφές ότι θα πρέπει να αναζητηθούν νέες "άμυνες", νέες πολιτικές. Όσο το δυνατόν ταχύτερα. Πολιτικές ουσίας και όχι κουκουλώματος.
dimitris.papakonstantinou@capital.gr
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
