Η γραφειοκρατία του Κορονοϊού - Του Νίκου Δήμου

Λέγαμε ότι με την χρήση των ψηφιακών και ηλεκτρονικών μέσων επιταχύνθηκαν οι διαδικασίες στο δημόσιο και κερδίζουμε χρόνο και κόπο. Μερικοί, όπως εγώ, που επί είκοσι χρόνια φωνάζω, γράφω, δημοσιογραφώ για την ψηφιοποίηση (και όχι ψηφιακοποίηση όπως διαβάζω συχνά) του κράτους έσπευσαν να χαιρετίσουν με ενθουσιασμό τις αλλαγές – έστω κι αν έγιναν υπό την απειλή της πανδημίας. Εξελίξεις όπως η ψηφιακή συνταγή που την γράφει ο γιατρός και την στέλνει στο κινητό του ασθενούς από όπου την διαβάζει και την εκτελεί ο φαρμακοποιός, είναι πράγματα μαγικά που ούτε σε μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας δεν τα είχαμε συναντήσει. Ο ιδιώτης γιατρός βέβαια ζημιώνεται από αυτή την διαδικασία – αλλά είναι θέμα δικό του να πείσει τον ασθενή ότι και η ψηφιακή εξυπηρέτηση πρέπει να αμείβεται. Και βέβαια κινδυνεύει να χαθεί η σχέση γιατρού αρρώστου – πώς θα τον εξετάσει και θα του πάρει την πίεση ηλεκτρονικά;

Όμως η γραφειοκρατία ποτέ δεν πεθαίνει. Αναδιπλώνεται και μετά πάλι επελαύνει.

Η πρώτη ένδειξη που είχα, ήταν όταν χρειάστηκα μία βεβαίωση του γνήσιου της υπογραφής μου. Υπόθεση λεπτών, το ΚΕΠ της περιοχής μου είναι κοντά, πας με την ταυτότητά σου και σε τρία λεπτά έχεις τελειώσει.

Αμ δε! Δεν μπορείς πια να πας, να χτυπήσεις το κουδούνι και να μπεις. Πρέπει να κλείσεις τηλεφωνικό ραντεβού. Και εκεί όπου τελείωνες σε τρία λεπτά, πρέπει να περιμένεις τρεις ημέρες. Αν είσαι τυχερός, όπως ήμουν εγώ. Άλλοι χρειάστηκαν να περιμένουν μία εβδομάδα.

Γιατί άραγε μία διαδικασία που χρειαζόταν πραγματικά τρία λεπτά (επίδειξη ταυτότητας, υπογραφή, σφραγίδα με συμπλήρωση στοιχείων και τέλος) τώρα χρειάζεται μία εβδομάδα;

Θα σας απαντήσουν ότι έτσι αποφεύγεται ο συνωστισμός μέσα στο ΚΕΠ που είναι ιατρικά επικίνδυνος. Κι επειδή δεν μπορούν (ή δεν θέλουν) να ξέρουν τι θέμα σας απασχολεί, βάζουν ένα ραντεβού ανά μισή ώρα, για να είναι σίγουροι.

Φυσικά οι έρευνες δείχνουν πως μειώθηκε σημαντικά η παραγωγικότητα στα ΚΕΠ μετά από αυτές τις ρυθμίσεις.

Και το βασικό ερώτημα είναι: ενώ ήδη από το τέλος Απριλίου υπάρχει ο θεσμός της ηλεκτρονικής υπογραφής, γιατί τα στελέχη του ΚΕΠ δεν την υποδεικνύουν στον πολίτη. Σε τρία ΚΕΠ που τηλεφώνησα δεν μου το είπε κανείς. Και γιατί δεν την προβάλει η κυβέρνηση; Διότι τελικά η ψηφιοποίηση ξεκινάει από την εκπαίδευση του κοινού.

Μερικά παλιά συμπτώματα απαντούν ακόμα σε πολλές κρατικές και δημοτικές υπηρεσίες. Προσπαθώ από μέρες να εξηγήσω στην δημοτική μου αρχή ότι τα δέκα τετραγωνικά που μου ανήκουν στο κοινόχρηστο γκαράζ της πολυκατοικίας όπου διαμένω, δεν ηλεκτροδοτούνται ξεχωριστά. Υπάρχει ένας γενικός φωτισμός που τροφοδοτείται από το ρολόι των κοινοχρήστων (το οποίο όμως τροφοδοτεί και τους ανελκυστήρες και τις εισόδους). Όμως η «Διόρθωση τιμών ακινήτων» ως προς τον χώρο στάθμευσης απορρίφθηκε (του διαμερίσματος ολοκληρώθηκε) και επί δύο μέρες ψάχνω να βρω μία λύση. Μιλώντας με τον αρμόδιο του Δήμου κατάλαβα ότι το πρόβλημα οφείλεται στην λάθος σύνδεση της δήλωσης με το Ε9. Έτσι όλα τα μη ηλεκτροδοτούμενα (αποθήκες, γκαράζ) απορρίπτονται αυτομάτως. Η απάντηση της αρμόδιας του Υπουργείου Οικονομικών: «Δεν μ’ ενδιαφέρει εμένα τι πρόβλημα έχουν οι Δήμοι». Γιατί κανείς δεν διορθώνει το σφάλμα και υποχρεώνονται όλοι να κάνουν καινούργια δήλωση και να πληρώνουν διπλά;

Επίσης το να κάθεσαι υπό βροχήν στην ουρά έξω από ένα ταχυδρομείο περιμένοντας (ένας μπαίνει - ένας βγαίνει) δεν είναι ό,τι πιο ευχάριστο. Δεν θα μπορούσαν να αυτοματοποιηθούν μερικές διαδικασίες (π.χ. πώληση γραμματοσήμων) για να μειωθεί η ταλαιπωρία.

Ωραία η ψηφιοποίηση του κράτους, αλλά κινδυνεύει από την έλλειψη ενημέρωσης και προώθησης. Κύριε Πιερρακάκη, έχετε κάνει σπουδαίο έργο – αλλά πρέπει να το «πουλήσετε» στο κοινό. Αλλιώς κινδυνεύει να χαθεί.

Doncat.blogspot.com