200 χρόνια ελευθερίας 1821-2021 - Της Μαρίας Παπαδοπούλου

 Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του Παλμογράφου.

«Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον.»  Γιώργος Σεφέρης. 

Η  Ελληνική Επανάσταση ή Επανάσταση του 1821 ήταν η ένοπλη εξέγερση των  επαναστατημένων Ελλήνων  εναντίον του οθωμανικού στρατού με σκοπό την αποτίναξη της  και τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους. 

Η Επανάσταση στην Ελλάδα εκδηλώθηκε ένα μήνα μετά το κίνημα του Αλ. Υψηλάντη στη Μολδοβλαχία. Οι εξελίξεις κλιμακώθηκαν το Μάρτιο του 1821 – στις 25 του μήνα ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε σταυρό στην πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Πάτρα και ευλόγησε τα όπλα. Η ημερομηνία αυτή εορτάζεται ως επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης. 

Η Επανάσταση βρήκε πρόσφορο έδαφος στη νότια Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου, όπου η Φιλική Εταιρεία είχε διεισδύσει βαθιά, η ανταρσία του Αλή Πασά ευνόησε την εδραίωσή της. Η Μακεδονία, η Θράκη, η Κρήτη, η Κύπρος επίσης επαναστάτησαν.

Τα πρώτα επαναστατικά σώματα προέρχονταν από εμπειροπόλεμους κλέφτες -ανυπότακτους που στην Τουρκοκρατία είχαν ως ορμητήρια τα βουνά στο Σούλι, τη Μάνη, την Αρκαδία, τα Άγραφα κ.α. όπου η οθωμανική εξουσία ήταν ασθενής– και από αρματολούς που συχνά προερχόμενοι από τους κόλπους των κλεφτών, διορίζονταν από τη διοίκηση για την τήρηση της τάξης. Για τη διοικητική οργάνωση του Αγώνα συγκροτήθηκαν Τοπικοί Οργανισμοί και Εθνικές Συνελεύσεις, με πρώτη αυτήν της Επιδαύρου, το Δεκέμβριο του 1821.

Μπορεί οι Έλληνες να είμαστε λίγοι, μπορεί το αρχαίο πνεύμα να κυριαρχεί στην εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, αλλά η αλήθεια είναι πως υπήρξαν εκατοντάδες Έλληνες που έβαλαν τη σφραγίδα τους στον κόσμο, από τη στιγμή που ιδρύθηκε το σύγχρονο ελληνικό κράτος, και πολλοί διακρίθηκαν στις τέχνες και τα γράμματα. Κέρδισαν Νόμπελ και Όσκαρ, έλυσαν γρίφους, έσωσαν με τις ανακαλύψεις τους αμέτρητες ζωές, κέρδισαν την παγκόσμια αναγνώριση και τον σεβασμό…

Πολλές φορές ακούμε γύρω μας τη φράση: «η χώρα αυτή δεν σώζεται». Ευτυχώς για όλους μας, το παρελθόν μας διαψεύδει αυτή τη μοιρολατρική και απλοϊκή αντιμετώπιση του παρόντος.

Μπορεί πολλοί να καταλήγουν στον συγκεκριμένο αφορισμό υπό την πίεση των κακοδαιμονιών του ελληνικού κράτους και εν γένει της ζωής μας. Αλλά η ουσία είναι πως είμαστε εδώ και συνεχίζουμε.

Πιθανότατα να εκφράζεται έτσι και το ανικανοποίητο της ελληνικής ψυχής. Σεβόμαστε τα Ιερά κ τα Όσιά μας,  αγαπάμε την πατρίδα μας,  τιμούμε τους προγόνους μας.  Όμως οι κακουχίες  κάθε μορφής που επηρεάζουν τη ζωή μας,  την καθημερινότητα μας δρουν ως αίτια να έχουμε ενίοτε μια αναξιοπρεπή στάση απέναντι σε ήθη, έθιμα, αξίες, πατρίδα και ιστορία. 

Άνθρωποι είμαστε και υποκύπτουμε σε ανάρμοστες πράξεις, δηλώσεις και γκρίνιες. Όμως όταν η πατρίδα μας βάλλεται είμαστε μια γροθιά, μια φωνή… 

Αυτό είναι ο Έλληνας, ο νυν, ο παλαιότερος, ο αγωνιστής της Επανάστασης του 1821, ο αρχαίος… ένας γκρινιάρης ήρωας με καρδιά μικρού παιδιού και ταγμένος σε αυτά τα ιδανικά: Θρησκεία, πατρίδα, οικογένεια. 

Είμαστε Έλληνες, μια λαμπρή φυλή με μια πανέμορφη χώρα. Ας μείνουμε εδώ και τα 200 χρόνια ελευθερίας από την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού από πάνω μας, που έχουμε την τιμή να ζούμε ας γίνουν εφαλτήριο και έναυσμα για μια καλύτερη Ελλάδα με σπουδαίους σύγχρονους Έλληνες.

Χρόνια πολλά και καλά να έρθουν με υγεία.

Όπως είπε και η Μελίνα Μερκούρη 

ΕΓΩ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ… 

Λέμε και μεις… 

ΕΜΕΙΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ…

Και όπως είπε και ο Καραϊσκάκης, «όταν θέλω γίνομαι άγγελος και όταν θέλω πάλε γίνομαι διάβολος».

Μαρία Παπαδοπούλου