“Τελειώνοντας” - Του Απόστολου Βεργή
Ύστερα από αρκετό καιρό ξεκίνησα να γράψω κάτι. Πολλοί οι λόγοι που απείχα. Κυρίως κούραση, προερχόμενη από μια καθημερινότητα που παρότι λόγω τής πανδημίας έδειχνε να 'ναι ακινητοποιημένη, κινούνταν, έτρεχε, ζάλιζε. Με ζάλιζε, με έκανε ανόρεχτο, ένα πράγμα που αυτό το “τα ίδια και τα ίδια” που λέμε συνήθως, έγινε τοξικότατο – με κάποια ίσως μοναδική διέξοδο την φύση, την άλλη πλευρά της φύσεως, αυτή που σε γαληνεύει.
Να γράψω τι; Εντέλει αυτή η κατάσταση με φόβισε, με έκανε να εσχατολογώ, να βλέπω γη δίχως ανθρώπους – φθηνοί υπήρξαμε εμείς οι άνθρωποι και παραμένουμε φθηνοί, πουλάμε κι αγοράζουμε μονάχα λόγια, ανυπακοή και επιθετικότητα όταν δεν πρέπει.
Μας γέρασε η πανδημία και μας τρέλανε. Κανείς από τούς φωνασκούντες δεν κατάλαβε ότι στο τέλος νικητές θα είναι η σιωπή, η λησμονιά και η γαλήνη – τρομάζει κανείς σαν σκέφτεται καταστάσεις σαν και δαύτη, καταστάσεις βουβές, διάφανες, ακίνητες, με μέλλον τους το τίποτε και το κενό, με την φύση να είναι και πρωταγωνίστρια και οδηγός. Είναι άλλωστε γνωστό ότι στη γη οι τρομερότερες εξαφανίσεις πληθυσμών ως τώρα (δεινόσαυροι κτλ) προήλθαν από την φύση – ούτε από πολέμους, ούτε και από άλλους πιο μοντέρνους λόγους. Από την φύση η οποία είναι μαχαίρι δίκοπο – η μια η κόψη της σε ηρεμεί κι η άλλη σε ξεσκίζει.
Ύστερα από όλες μου αυτές τις σκέψεις οι οποίες κάπως με βασάνισαν προέκυψε αυτό εδώ το ποίημα που λέει περισσότερα από όσα θα 'λεγαν, αν τις έγραφα, εκατό σελίδες πεζού κειμένου.
Τελειώνοντας
Τελειώνουμε μες στη σιωπή συνήθως
Τούς έσχατους κανείς δεν θα βρεθεί
Για να τούς κλάψει
Θα ξεραθεί το αίμα
Θα λείψουν κρότοι, πυρκαγιές και πόλεμοι
Μυρμήγκια θα χαμογελούν
Οι σαύρες θα κουνάνε τις ουρές τους
Κανείς καθρέφτης και κανένα άγαλμα
Της μοναξιάς ακουμπιστήρι
Πια μόνο παρελθόν
Πια μόνο τοίχοι γκρεμισμένοι.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΉΣ – ΣΥΓΓΡΑΦEΑΣ, ΠΟΙΗΤΗΣ
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
